Dziś w Panoramie mówili, że konkurs został zawieszony, bo się sponsor wycofał.

Zgadzam się z tym, co napisała Sokol. Historia jest trudna, nie trwamy poza rzeczywistością, ale zrośnięci z nią współistniejemy, doświadczając skutków trucizny, która dostaje się do krwiobiegu społeczeństwa. Należy się szacunek tym, którzy potrafią mądrze nie milczeć.

Zajacanka
Szkodliwe i rozpowszechnione myślenie o niechrześcijańskim „wkraczaniu w intymność” (nie sądźcie, byście nie byli sądzeni) nie ma uzasadnienia w przypadkach takich, jak Włodek. Donosicielskie zło należy potępiać, a jakiekolwiek honorowanie postaw typu Pawki Morozowa świadczy o kompletnym niezrozumieniu historii.

Bardzo rzadko na portalach literackich zdarzają się odważne wypowiedzi takich komentatorów jak: Sokol, Owsianko, Julanda. Zajacanka na wszelki wypadek wystawia przezornie odgromnik ( zwany w wojsku d........em). Wie o co chodzi - ale wie także skąd wieje wiatr. Wypowiedzi powyższej trójki SPRAWIEDLIWYCH, są ostrożne. Na polu minowym wskazana jest ostrożność.
W latach 50-tych ( szczególnie) a i w latach 60-90 - utrącano wszelkich nieprawomyślnych twórców. Nie piszących pochwalnych peanów na cześć demiurgów. Najmniejszą karą był knebel wydawniczy - który wypadku twórcy oznaczał literacką śmierć i brak środków do życia. Reszta wiedziała dokąd wieje wiatr i żyła we względnym luksusie – zakopując honor i godność w szambach literackich. Władza odwdzięczała się im sowicie i nie zapomni o nich nigdy. Nagrody Nobla nie wszystkie jeszcze rozdane – a szwedzka monarchia socjalistyczna ewoluuje dalej w korzystnym dla czekistów kierunku. Nagrody dostają nawet byli terroryści.
Nie będę wspominał dennych socrealistycznych wypocin wiernopoddańczych - wielu z tubylczych konformistów. Nie będę wspominał apelu o karę śmierci dla „szpiegów amerykańskich” ( Kraków). „KWIATU” ( pożal się Boże) ówczesnej ELYTY LITERACKIEJ. Takie były czasy. Ale amnestia – to nie amnezja. Takie były czasy – powiedział mi jeden z Ukraińców w 1991 r. – gdy zapytałem go, dlaczego zamordowali moich krewnych w Chiczawce, Kamienicy, Werbie, Zamczysku . Żyli przecież w przyjaźni, Wanda uczyła ich dzieci w Krzemieńcu razem z p. Łośkiewiczową. Wacław sprawiedliwie wynagradzał pracujących i pomagał im na wszelkie możliwe sposoby. Tak trzeba było – powtórzył Stiepan , gdybyśmy ich nie wymordowali – rezuni z OUN wymordowali by nas. Wg. zasady „za odnoho Polaha – hołowa do pniaha”. Odrąbywano im głowę siekierą na pniaku. Wybaczyłem – ale nie zapomniałem. I w wypadku naszych niektórych noblistów robię to samo. Wybaczam słabość charakteru, sprzedajność. Wrogość i głupotę. Ale utrata pamięci byłaby policzkiem dla sprawiedliwych. Czytam więc wierszyk Wisławy i rozróżniam „kwiat i kamień” – o którym pisze. Dlatego - „Jeśli pozwolisz, by robactwo się rozmnożyło, rodzą się prawa robactwa. I rodzą się piewcy, którzy będą je wysławiać.”/ A.S.Exupery/