Dziękuję za przeczytanie i rady na przyszłość. W poezji stawiam pierwsze kroki i widocznie talent nie był mi dany Muszę trochę dorosnąć do odnalezienia swojej poezji.

pozdrawiam.

Dziękuję za odwiedziny i wszystkie cenne uwagi

Życzę szczęścia w nowym roku.

Almari dodam jeszcze, że jeśli chodzi o wypowiedzi bohaterki, początkowo zapisałam je tak, jak sugerujesz, ale poprawiłam po sugestii mike17... nie wiem więc, jak ma być tak właściwie...

a59o i henrykinho dziękuję, za poszukiwanie dreszczyku i odnalezienie w jakiś sposób

Vasamir cieszę się, że tekst zainteresował Mam nadzieję, że to jak się rozwinie, również będzie ciekawe.

Pozdrawiam świątecznie.

Almari dziękuję, za uwagi techniczne - w przyszłości postaram się o nich pamiętać

kresowiak trochę chciałam banałem zabić tajemnicę. Choć może nie zbudowałam do końca dreszczyku refleksji, pomyślałam, że właśnie to jest przerażające. Wynikało to trochę z obserwacji rodzeństwa - prawda: temat przegadany, jeszcze bardziej niż nieśmiertelność...

Wesołych świąt i dziękuję za odwiedziny.

Zgadzam się z Kresowiakiem, że dreszczyk się pojawił. Tekst bardzo na plus w tej kategorii. Nieśmiertelność choć opisana wielokrotnie, wciąż kusi - szczególnie, jeśli miałaby oznaczać brak chorób i bólu, które bywają jeszcze gorsze od samej śmierci. Dobrze czasami przypomnieć sobie, że nieśmiertelność może być tragedią.

Trochę nie poczułam, że jest to opowiadanie... Przemyślenia, które towarzyszą chyba wielu ludziom, którym co roku święta wciskane są troszkę na siłę przez piosenki w supermarketach i zmiany w dekoracjach ulic. Nie poczułam dreszczyku, ale przemyślenia, choć są oczywistością dla wielu osób, które zabiegane na co dzień nie czują klimatu świąt, może czasami też są potrzebne.

akacjowa agnes specjalnie nie pisałam od razu, że włączam laptop, bo chciałam, żeby nie od początku było wiadomo, z kim/czym bohaterka mojego utworku chce spędzić święta... Może powinnam używać jakiegoś imienia, albo zaimka z wielkiej litery - niemniej nie pouciekały mi słowa.

mike17 BARDZO dziękuję za komentarz Błędy poprawione... Zawsze wstawianie wypowiedzi bohaterów stawiało mnie przed zagwozdką ortograficzną, teraz już wiem, jak pisać.

Wesołych świąt i dziękuję za przeczytanie

al-szamanka Dziękuję za przeczytanie. Niebawem część dalsza Trochę to będzie świat równoległy, ale nie chcę uprzedzać faktów

pozdrawiam przedświątecznie

Quentinie pierwszy krok nie musi być trudny, gdy czuje się, że ktoś w nas wierzy i to bardziej chciałam przekazać... W sumie historyjka została stworzona jako bajka na dobranoc, tylko wtedy nie w pierwszej osobie i trochę bardziej rozwinięta (kończyła się momentem, gdy wszyscy szli spać)

Olowiany Zolnierzyku moim zdaniem jest to proza, ale oczywiście można to odbierać po swojemu. Cieszę się, że udało się dostrzec dobre serce, choć sądzę, że nie można go zauważyć w tym, jak ktoś pisze... Dobry może rozwijać alter ego rozpisując się o źle tego świata, a zły może pisać ciepłe historyjki... różnie to bywa

Dziękuję za wizytę i komentarze

"z" zamiast "w" chyba

Jeśli to z winy Emilii się stało, to może ona zaproponowała zboczenie ze ścieżki zamiast spotkanie z mnichami? Moim zdaniem też historia jest jakby wstępem, ale trzyma w napięciu i dobrze się czyta.

Świetny tekst. Przedstawiona historia na pewno byłaby niezłym kopniakiem dla rodziców, którzy zupełnie nie interesują się swoim dzieckiem...

Jak dla mnie tekst mógłby być trochę dłuższy, ale na pewno dla niektórych taka krótka forma jest atutem.

Wciągające... Takie trochę w klimacie chyba 1000 i jednej nocy... tylko hiszpańskich

Trochę nie wiem tylko czemu tak nagle Kahe stał się przyjacielem Dominique...możnaby było to wyjaśnić jakoś...

Bo moim zdaniem niedopowiedzenia są fajne, ale tylko wtedy, gdy nie mam wrażenia takiego ucięcia wątku, który jakby w pewnym momencie znudził się autorowi

Przemyślenia chłopca chwytają za serce... Radosne w opowieści jest tylko to, że wraz z odejściem stąd wraca do siebie i to, że znalazł przyjaciela... albo że to przyjaciel go znalazł.

- Ale dużo!- cieszy się. Jesienią przyjdziemy zbierać!- dodaje. - Będziemy robić z nich kasztanowe ludziki?

wydaje mi się, że po: cieszy się. powinien być myślnik...

zajacanko, bardzo dziękuję za odwiedziny i opinię... wiem, że dom został trochę przerysowany, ale wydaje mi się, że ludzie jednak czasami potrafią współdziałać i nie patrzeć na siebie wilkiem