Elwira, celowy zabieg, co nie wyklucza pierwszej opcji Żartuję oczywiście

Dziękuję za wskazanie kolejnych błędów.
- myślę że osoba zajmująca się pisaniem tekstów grozy powinna spróbować stworzenie tekstu, gdzie możemy doświadczyć bezpośredniego kontaktu z ową grozą, ale nie tylko. Umiejętność powolnego budowania napięcia też jest wskazana (jak u Stephena Kinga, tyle że czasami "Król Horroru" czyni to... zbyt wolno). Myślę że warto spróbować tworzyć różne teksty. Tutaj postanowiłem "wyłożyć kawę na ławę" i bez - moim zdaniem, tutaj, zbędnych - opisów kilkustronicowych, gdzie np. skupiłbym się na przeszłości szaleńca i odpowiadałbym na pytania: "dlaczego tak postępuje?", "dlaczego sfiksował?" itp., chciałem od razu "przejść do rzeczy". Nigdy zaś nie byłem zwolennikiem "morza krwi" - jakże popularnego w dzisiejszym (głównie filmowym) horrorze. Z pewnością nie chciałem stworzyć tekstu w którym najważniejsza byłaby ohyda, motywy turpistyczne, wspomniane "morze krwi", opisy wymyślnych tortur. Oczywiście nie twierdzę, że to wszystko nie miało dla mnie znaczenia - przeszło jednak na drugi plan. Dlatego napisałem opowiadanie z perspektywy szaleńca i jego - ujmijmy to delikatnie - dziwnego postrzegania świata. To nie miał być zwykły sadysta, czerpiący przyjemność z zadawanie bólu. Nasz psychol to człowiek, który stara się uszczęśliwiać ludzi. A że krzywdzi ich... Cóż, przecież jest niespełna rozumu Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję za wskazanie kolejnych błędów Co tyczy się inspiracji - trafiłeś w stu procentach! Twórczość E. A. Poe od dawna mnie fascynuje (rozważałem nawet pisanie na jej temat pracy magisterskiej). Warto w tym miejscu wspomnieć bodaj najlepsze opowiadanie tegoż autora - "Serce-oskarżycielem" i głównego bohatera- szaleńca, którego "drażniło" bielmo przysłaniające oko starca. W "Hannibalu" zaś Lecter smażył - o ile dobrze pamiętam - fragment mózgu ofiary.
Czarny humor i/lub szaleństwo. W literaturze i filmie mnóstwo jest postaci, które cechują się tym pierwszym, tym drugim lub jednym i drugim. I to są bohaterowie, którzy zapadają w pamięć. Jeśli chodzi o film, aktorzy/ aktorki często są chwaleni, nagradzani za odgrywanie takich postaci. Przykład: K. Bates w roli psychopatycznej byłej pielęgniarki w filmie "Misery".

Dziękuję za komentarz. Tekst powstał podczas jednego wykładu. Jako że nie mogłem się skoncentrować, zacząłem rysować zwyczajną ludzką twarz, a następnie dorysowałem gwóźdź, który wystawał z głowy. Potem "wydłubałem" oczy i "krew spłynęła po policzkach". Rysunek był na tyle dobry, że opisałem go. Gdy niedawno przeglądałem zeszyt i natknąłem się na "Smutnego Człowieka" oraz ów makabryczny opis, postanowiłem przepisać całą historię na komputer, a następnie zamieścić na PP. Cieszę się, że moje opowiadanie zostało docenione - dziękuję bardzo. Pozdrawiam serdecznie

Bardzo dziękuję za opinię. Jeśli chodzi o narrację, moje opowiadania zwykle powstają w narracji 1-osobowej, ponieważ łatwiej oddać uczucia głównego bohatera, będąc "w jego skórze". Gdybym próbował stworzyć z tego powieść zapewne zmieniłbym narrację na 3-osobową (tak właśnie stało się z moim opowiadaniem "Opowieść o człowieku, który czytał gazetę", którego wątki wplotłem do powieści pisanej już nie z perspektywy głównego bohatera).
W każdym razie nie wykluczam, że być może przychylę się do Twojej opinii i przeprowadzę kolejną korektę opowiadania "Łańcuch Pamięci". Pozdrawiam serdecznie.

Tekst bardzo dobry, zakończenie świetne. Pozdrawiam

Też jestem na tak - naprawdę masz talent, żonglerze poezji! Ocena: Świetne! po raz czwarty

Wiersz bardzo dobry. Może niesłusznie, ale skojarzył mi się z piosenką Totentanz - "Całkiem sam".

Dziękuję za opinię

Dziękuję za komentarz - cz.2 została wysłana przedwczoraj, więc wkrótce powinna pojawić się na forum

Dziękuję za opinie

Bardzo dziękuję za opinie. Interpunkcja nigdy nie była moją mocną stroną, przyznaję. Tekst powstał w dwie godziny. Później zmieniłem tylko zakończenie.
Ciekawostka: Historia jest częściowo oparta na faktach. Kiedyś przed kąpielą miałem nieprzyjemność gościć w łazience wielką, tłustą muchę. Po długiej walce trafiłem ją pantoflem, przeleciała przez całą łazienkę i wpadła wprost do toalety Reszta oczywiście jest fikcją.

Tak, "omdły zapach" nie prezentuje się tu dobrze. Za to świetnie brzmi "śmiech białoperlisty". Pozdrawiam

Jasełka

A mi po głowie tucze się myśl, by opisać (lub by ktoś opisał) Piekło z innej strony. Człowiek wkracza do Piekła i wszystko jest jak w Niebie, po prostu Raj. Z czasem jednak Piekło ukazuje swoją prawdziwą twarz wcześniej schowaną pod maską obłudy...