jak to u wodniczki, smutnawo ale trafnie i życiowo, widzę, że zastanawiasz się czy to Twoja wina?nie warto wodniczko uśmiech i jeszcze raz uśmiech, wiem, to czcze gadanie, ale też jedyna recepta ajw może mieć rację z tym sen-su, chyba, że zapiszesz to lunatykuję - odszukam sen-s, ale ja tam ekspertem nie jestem, wiersz się podobał pozdrawiam serdecznie
raz jeszcze

już właśnie przeczytałem Twój komentarz,ja jeszcze myślałem nad "miss" angielskim i potocznie missy ale myślałem też, że może to być literówka i chodziło o misę księżyca, bardzo dziękuję Milu za wyjaśnienie mojego zaciemnienia , już wszystko jasne pozdrawiam serdecznie

ale śliczny melancholijny wiersz, ale czy tam w pierwszej zwroteczce nie powinno być "misy księżyca"? bo jeżeli tak to skojarzyłem to z piosenką Jana Kobuszewskiego "bo ja nikogo nie potrafię kochać już" i tam jest taki fragment:

Dziś siedzę w celi tak jak król na imieninach,
Że nie mam petów, słomę z wyra muszę ćmić,
Księżyca misa lśni,
Świat cały zwisa mi,
Bo ja nikogo nie potrafię kochać już.

tak sobie skojarzyłem a propos misy księżyca, już nie marudzę, podobało się i pozdrawiam serdecznie

a mnie się podobało wodniczko i nawet te znaczki robią wrażenie, bo to coś oryginalnego, ale podobnie jak al-szamanka należy się troszkę ich obawiać, czy to nie język przyszłości czasem - bo ja tam w znaczkach jeszcze słabszy jestem oczywiście jak to u Ciebie - smutno i złośliwie, ale świetnie, choć odczuwam lekki dyskomfort będąc mężczyzną pozdrawiam serdecznie
acha, faktycznie to "do innej kotkiem, bym zmienił na bardziej enigmatyczne, ale może też tak zostać jak jest, to Twój wiersz w końcu

ach ta dzisiejsza wirtualna rzeczywistość, wszyscy w niej toną w taki czy w inny sposób, nawet "my" na tym portalu, tracimy, godziny i dni(nie mówię że bezsensu;-) ), ale jednak. takie to czasy, lepiej iść jednak z postępem, niż tkwić w średniowieczu, ale się cieszę, że nie mam facebooka;-) pozdrawiam kamyczku, teraz uciekam, ale jak można to jeszcze tu wrócę świetny wiersz

no tak, można by powiedzieć, wszystko przemija, ale obrazy pozostają w Bieszczadach bylem tylko raz w życiu w Chrewcie nad jeziorem Solińskim i to bardzo dawno temu, ale dzięki Tobie dziś udałem się tam po raz drugi. śliczny krajobraz namalowałaś. jestem ciekaw kiedy wybiorę się tam po raz trzeci, pozdrawiam serdecznie

tak,tak wiem o tym, dlatego uśmiechnięte buźki po moich poważnych zdaniach człowiek już przywykł, i przywyknie do gorszego wpajanego po troszku i z umiarem
to jeszcze tak, by wszystko w dupie mieć ;-)

http://www.youtube.com/watch?v=ZyDTA464Mdw

zaleciało buntem przeciwko dzisiejszemu światu, i całemu systemowi dzisiejszej władzy i priorytetów rządzących w świecie(niestety to pokolenie moich dziadków, rodziców i nawet już moje za tym stoi), a przede wszystkim żeby zamiast gadać, ktoś zabrał się za to, dla mnie to taki apel i słuszny, nawet przyłączę się na ten marsz rewolucjonistów "dnia zbawiciela" , zróbmy drugą Ukrainę tylko bez rozlewu krwi świetna ostatnia zwrotka mówiąca o tragedii i durnocie płynącej z portali społecznościowych, z pozerstwa, kłamstwa i pychy często występujących jednocześnie, też mnie to.... denerwuje. ale satyra oczywiście uwidoczniona i to bardzo, świetnie podobało się

wodniczka - ojej, teraz przeczytałem , to nie do tego wiersza ta uwaga, w nocy po pracy czytam zawsze kilka i potem na zmęczeniu mylę wersy, ale wtopka, jeszcze raz przepraszam za to nocne omylenie
pomyliłem z wierszem chyba letnia tęsknota, najmocniej przepraszam

niezła starość? raczej straszna ;-)

słyszałem, że wierszy dedykowanych się nie komentuje więc za komentarz niech posłuży ocena, pozdrawiam serdecznie

już chyba wszystko zostało tu powiedziane i ciężko tu coś dodać, samo życie, a bolące kręgosłupy to dramat i wiesz mi wiem coś o tym, bo sam mam już lekką dyskopatię i co jakiś czas wykręca mnie z bólu, a cóż to będzie na starość, aż strach pomyśleć, jeżeli można tak powiedzieć to jest śliczny, smutny wiersz choć dopiero teraz go przeczytałem to nie żałuje, pozdrówki wodniczko

nooo panie, jest czemu gratulować, faktycznie misterna robota, "miłość odnajdzie samotnych", i wszystko pięknie ubrane w słowa które dają dużo nadziei. nic tylko przyklasnąć i też kiedyś spróbować czegoś takiego pozdrawiam serdecznie

dzięki za wyjaśnienie i gościnę na tak pięknej i niezwykłej uroczystości, domyśliłem się, że ten wiersz ma dla Ciebie wydźwięk osobisty i bardzo emocjonalny, czuć to w każdym wersie tego wzruszającego obrazu widzianego oczyma matki, kochającej i troskliwej, pozdrawiam serdecznie raz jeszcze

no cóż mam rzec na tak poetycką pointe, pewnie tylko to że jest świetna i jakże prawdziwa jak życie w dolinach, na ziemi, my nie zrozumiemy himalaistów i to dlaczego to robią, a i oni nigdy nie zrozumieją dlaczego my nie będziemy się wspinać, i o ile my nie robimy tego głownie ze strachu(rozsądku) to wierz mi, że oni odczuwają go jeszcze bardziej, nie przed śmiercią a przed tym ze zostawią osierocone dzieci i owdowiałą żonę, ale i tak nie umieją z tego zrezygnować, jestem ciekaw skąd u Ciebie takie zainteresowanie tym tematem, czyżbyś miała w rodzinie himalaistę, czy to wydźwięk wielu ostatnio nieudanych polskich prób i tragedii z tym związanych, czy może jeszcze coś innego, pytam tylko dlatego ponieważ tak świetnie opisujesz te wszystkie emocje, które targają takie rodziny jakbyś sama była jedną z nich, już nie męczę, nie musisz odpowiadać, pozdrawiam serdeczności życząc, odchodzę kontent po prostu ekstra

lapidarność w Twoim wykonaniu to istne mistrzostwo, o ile w "wojnie dla matek" nie umiałem poradzić sobie z przekazem to tutaj jest inaczej, prawie każdy ma taką bliznę, i faktycznie złe słowo potrafi wiele zburzyć, pozdrawiam serdeczności życząc