Ajw, to ładny i ciekawy wiersz, zaskakująca pointa Wiesz, taka mnie refleksja naszła po przeczytaniu: - każdy z nas ma jakąś tam swoją litanie, liczymy paciorki. Jedni mają portfel, samochód, rzeczy materialne innymi słowy; inni podróże, książki przeczytane i te co na półkach stęsknione. Liczymy paciorki i każdy ma swoją górę, w wierszu fantastycznie, optymistycznie mamy "Jasną" - jasność, a także wymiar transcendentny. Wbrew pozorom bohater nie jest do końca taki biały - "rozsmakowuje się w odcieniach". No i "Jasna Góra" , oj, Panie Kmicic, gdzie jesteś? - ciśnie się na język...
Dziękuję Ajw.

Nie przepadam za rymowanymi wierszami. Villanelle to dla mnie wyższa szkoła jazdy, dlatego odniosę się do samej treści widać kunszt, lekkie pióro, odprężyłam się czytając. Brawo!

Bruliben napisał:"coś z komunii świętej i religijności" - dziękuję, jeszcze nie spotkałam się z taką opinią nawiązania do rodziny oczywiste -babcia" i jej pączki, ale religia? Kupuję Twoją interpretację
Nalko, dziękuję jeszcze raz za "marudzenie" , ja też marudzę, że ho, ho
Ajw - bardzo, bardzo dziękuję za ciepłe słowa, tak ciepłe, jak sam wiersz

Pączki są i były malutkie, taki urok dziękuję, przemyślę. Miło Cię widzieć pod tą miniaturką, Nalko

tyle że w dzień też jest na niebie a nie tylko nocą

czuję niedosyt po przeczytaniu, bo niby jest że "czuję pustkę", a potem "powoli zbierają się do wyjścia. I co? i co do tej bajki ma być jeszcze "księżyc"? . Dziwna miniatura. De gustibus itd.

Brr, końcówka wymiata, super wiersz. Tata leżał z otwartymi oczami nieopodal placu zabaw - można utożsamić ze śmiercią, taki kadr jakby z epoki wiktoriańskiej, gdzie często robiono zmarłym zdjęcia. Tutaj akcja przeniesiona do współczesności. "Śmierć to miejsce nie czas".
Polecam film :"Inni".
pozdrawiam

- nic od nas nie zależy? Ojej, a od kogo zależy? Nie mogę się utożsamić z tą końcówką, odnaleźć w niej, a bardzo lubię się utożsamiać. Ten wiersz mniej podoba.

- no tutaj Alosie mi nie gra. A dlaczego? Ponieważ mamy dziwnie zapisane porównanie sezamu do miodu??? Albo ja coś nie rozumiem, może sugerujesz, że te z miodem były intensywniejsze, smaczniejsze. Napisałabym tak, by to oddzielić : spisane mądrości smakujące sezamem nie są już tak dobre, jak moczone w miodzie. Nie wiem, czy ten mój zapis Ci leży, ale jak leży to korzystaj No na tym sezamie w sumie mogłeś skończyć, druga część nic nie wnosi.
"Kawałki chleba, zdrobnienia"- podobają, tak czule to wybrzmiewa
Ulica Okrężna - ciekawa nazwa, to prawie jak okrężnica .
Ale to Twój wiersz, pewnie coś, czegoś nie zrozumiałam. A teraz idę się napić piany, w końcu to nie ode mnie zależy, jakby nie patrząc czytam tę końcówkę w ten sposób

Zapowiada się bardzo, bardzo ciekawie. To tyle (brak czasu) ale obiecuję że rozwinę się pod tekstem wieczorkiem
pozdrawiam, warto tutaj wejść. Ciekawe spojrzenie Autora na rzeczywistość

13.04 - Przepraszam , że dopiero dziś się odezywam. Niestety im dalej w las, tym gorzej mi się czytało. Mam wrażenie, że trochę po macoszemu tekst potraktowany, tak pobieżnie. Czuje się lekkie pióro, płyniesz, ale woda jeszcze nie głęboka. Jakiegoś pazurka mi zabrakło, ja to przy felietonach bywa. Nie twierdzę, że jest najgorzej, każdy pewnie coś znajdzie w tym tekście.
pozdrawiam

Bardzo mi podoba tekst ciekawy. Poprawność językową da się zauważyć, poza pewnymi drobiażdżkami typu powtórki, typu dwa razy kiedy i coś tam jeszcze. Już się bałam, że pójdzie w kierunku szkolnego wypracowania, ale nie. Z przyjemnością było przeczytać dobry tekst.

dzięki, bruliben zapraszam, to taka migawka ze spaceru, pięknego spaceru

Dziękuję bardzo. Pochlebiasz mi Ustiuszo, fajnie gdy myśli autora są zbieżne z odczuciami odbiorcy. : ) bardzo dziękuję.

hehe, w pierwszej wersji, pierwsza myśl moja była taka, by zapisać wynurza "się". Masz rację, i dziękuję jeszcze raz. A zabudowania lepiej mi brzmią, budynki kojarzą się z wieżowcami w mieście i małymi domkami na wsi bez większych no właśnie (zabudowań) , nie jestem za nadmierną sterylizacją wierszy, bo odzieramy je z wielu przymiotów, tak myślę.

Miladoro, przemyślałam jeszcze raz to wynurza "się" - nie pasuje mi do tego pępka, raczej rozwija się O! I mam kota w worku

Bruliben "czy fuck off zyska pytajnik na końcu?" Nie wiem Dziękuję za komentarz. Są różne teorie: jedni twierdzą, by "nadstawić policzek" i okazać dobroć wrogowi, inni mówią: że jeśli ktoś jest dla ciebie zły to okaż mu również złość, to podobno pomaga w poczuciu własnej wartości Ale też można jak Jezus okazać asertywność i zapytać:"dlaczego mnie bijesz?". Na dobrą sprawę wszystko rozgrywa się w naszym umyśle, to my i tylko my jesteśmy odpowiedzialni za własne życie i samopoczucie.


Miladoro dziękuję bardzo za zajrzenie i w ogóle "Zabudowania mówią"- jest różnica, bo budynki mam na myśli mieszkalne typu dom, a zabudowania to już i stodoła i obora i kurnik - to pojęcie (zabudowania) myślę, że jest bardziej pojemne, wielowymiarowe Co do czerwieni to zostawię, jak jest, przemyślę wersyfikację. "Wyrasta-obrasta" - a tutaj masz nieco racji, rzeczywiście niefortunnie jakoś. Może z pępka wynurza - tak lepiej?

"W każdym razie wiersz zmusza do myślenia, co lubię." - cieszą te słowa
Dziękuję bardzo
Dodam, że tekst był pisany przed laty, a zainspirowało mnie zdjęcie z kwartalnika sZAFA.

Dzieci są i były cudowne. Tak, wiem że bohaterka ma siedem lat, tylko leciutko jakbyś o tym na początku napisała, gdzieś wplotła między te sznurki czy jakoś tak
Przepraszam że odbiegnę od tematu od wiersza, skoro już mowa o dzieciach, myślę, że mają lepszy komfort niż my, mniej się boją, przynajmniej tak to widzę