Dzień dobry, cieszę się, że Ci się podobało. "Wciągające"... to chyba dobrze Czy pamiętasz może gdzie jest ten fragment do ewentualnej poprawki ?

Mad, cieszę się, że przeczytałeś drugą część. Z erotyzmem jest ten problem, że z jednej strony trzeba unikać dosłowności w opisach, a z drugiej łatwo wpaść w jakiś kicz. Lawirowałem więc jak umiałem najlepiej ... Duże M dlatego, bo opisywane miasto jest duże... Chciałem miejscu, w którym dzieje się akcja nadać wymiar uniwersalny. Jest to Miasto, które skupia w sobie wszystkie dobre i złe cechy wielkiego miasta.

Dzięki za trud lektury i przychylną ocenę. Nie do końca jest to tekst wspomnieniowy, gdyż w dużej części jest po prostu tworem fantazji. Senny, mroczny klimat - chyba taki był mój cel. Co do miejsca akcji....Jeżeli już musi to być Wrocław, to myślę, że do opisu bardziej pasowałyby okolice placu Kromera Kiedyś był tam duży plac targowy. Stara dzielnica willowa - to mogą być położone niedaleko Karłowice. Blisko placu Kromera znajdują się mosty Warszawskie przerzucone nad odnogą Odry...

Kaz, ponowne dzięki za lekturę i komentarz. Widzę, że rozwinąłeś temat "historycznie" Podział tekstu na dwie części został poczyniony wyłącznie na potrzeby publikacji na niniejszym portalu.
W oryginale całość składa się z krótkich, oddzielonych od siebie epizodów. Ciekawe, jak zostałby oceniony cały, niepodzielony tekst ? W drugiej części rzeczywiście następuje zwrot w stronę erotyzmu, ale nie jest to zabieg koniunkturalny. Być może otaczająca bohatera degrengolada wpływa na takie a nie inne jego zachowanie. Bohater pochodzi przecież z prowincji i pobyt w Mieście wpływa na niego destrukcyjnie. A być może jest to nieudolna próba przełamania pewnego wyobcowania.
Pozdrawiam.

Dziękuję za lekturę i ciepłe słowa. Generalnie nie jest to tekst autobiograficzny. Wiele wydarzeń zostało mocno podkolorowanych (a raczej podczernionych), a niektóre zostały wręcz zmyślone.
Część rzeczywiście miała miejsce. Chciałem tej opowieści nadać wymiar uniwersalny. Podobnie jest z miejscem akcji. Chciałem, by było to uniwersalne, duże Miasto ze wszystkimi jego przywarami, a nie konkretna miejscowość. Tym niemniej gratuluję intuicji Zapraszam do lektury cz.2, jestem ciekaw Twojej opinii.
Pozdrawiam

No cóż, nazbierało się trochę tych metafor dopełniaczowych Wiersz jest trochę prowokujący, chciałem pokazać, że to, co najciekawsze dzieje się czasami blisko nas.

Zgadza się, tak jak napisałem powyżej chciałem uniknąć epatowania drastycznością, zależało mi również na zdystansowanym opisie.

Starałem się unikać dosłowności na rzecz metafory, aby nie epatować nadmierną drastycznością...
Co do cierpienia... Wydaje mi się, że niekiedy "słowo" czy "opis" mogą łagodzić emocje związane z tego typu wydarzeniami.
Mike17 miło mi, że podzieliłeś się swoimi wrażeniami.

gitesik, dziękuje za lekturę. To jest sprawa sprzed kilkunastu lat więc przyczyną nie był koronawirus. Zachęcam do lektury moich poprzednich wierszy, gdzie ten wątek był wyjaśniony.
Jeżeli chodzi o ceremonie to tak, są długie i mocno zrytualizowane. Ale chodzi też o nieumiejętność pożegnania się ze swoimi bliskimi w sytuacji, kiedy przytłaczają nas zwykłe, codzienne sprawy.

Hej wiosno, co do "środy lub piątku" to oczywiście zgoda - zmienione. Zmieniłem czas na początku wiersza i raczej tak już zostanie. Chciałbym uniknąć nadmiernej dosłowności w określaniu miejsca akcji i myślę, że wynika ono (miejsce akcji) z kontekstu.

Wiosno, dziękuję za uwagi i dobre słowo Niepotrzebne spacje usunąłem. "Mi" również. "Przestępując" zamieniłem zgodnie z sugestią na "przestępuję". Ostatni wers zostawiłem bez zmian. Moim zdaniem w tej postaci brzmi on dobitniej, wyraźniej. Pozostaje jeszcze kwestia czasu. Zastanawiam się nad zmiana czasu przyszłego z początku wiersza na czas przeszły lub teraźniejszy. Wtedy brzmiałoby to tak:
Cytat:

dlaczego Dziadek musiał umrzeć właśnie teraz
i jeszcze ten pogrzeb
środa lub piątek
o godzinie dwunastej
miałem ranną zmianę
i musiałem się zamienić
wzięcie wolnego z powodu pogrzebu
nie wchodziło w grę
ktoś musiałby za mnie pracować
wiadomo
koszty pracy są duże więc ludzi mało
zresztą Dziadek zawsze powtarzał
że najważniejsza jest praca
a teraz staje mi na drodze
i jeszcze ta pora roku
błoto i śnieg
mimo że już dawno
powinna nadejść wiosna
dzieci mają katar
pewnie się doprawią
na cmentarzu trzeba przejść
przez te wszystkie puste obrzędy
spotkania z dawno niewidzianymi krewnymi
(ta zasuszona staruszka o kościstych dłoniach
piekielnie mocno ścisnęła mi palce)

Cieszę się, że wiersz Ci się spodobał. Te rzeczy, o których piszesz na końcu, nie muszą się wzajemnie wykluczać. Jak widzisz, nawet przy futbolu można snuć refleksję o porach roku

Do mike17 - przepraszam za spóźnioną odpowiedź. Tak, jesień jest tu na pierwszym planie. A także to jak do niej podchodzimy. Ja osobiście nie przepadam za jesienią
Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim za lekturę, cenne uwagi, opinie i pytania. Miło mi, że dzielicie się ze mną swoimi wrażeniami.
Do marzenna : warto słuchać opowieści, zwłaszcza starszych ludzi. Na szczęście w porę to zrozumiałem. Sam na pewno takiej historii bym nie wymyślił Masz rację, że nie należy pochopnie oceniać. Inna sytuacja, inne czasy... Zresztą ten "spolszczony Niemiec" to był Dziadka przyjaciel, urodzony w tym samym mieście. Ale to już zupełnie inna historia... Broniłbym tego zakończenia. Chciałem uwypuklić paradoks sytuacji. Oto żona komendanta gestapo gdzieś na wschodzie Europy dzięki rozmowom z żydowskim księgowym odzyskuje więź z krajem pochodzenia. Jest to jakaś ironia losu, tak jak napisałaś. Pozdrawiam

Do wiosnaa: Dziadkowe wspomnienia (a i babcine również) są bardzo obszerne i fascynujące...Więc parę razy po nie sięgnąłem

Do voytek72: wedle relacji Dziadka żona księgowego miała buteleczkę z jakąś trucizną czy kwasem (pamiętajmy, że księgowy był z wykształcenia chemikiem) i w akcie desperacji rzuciła nią w komendanta.

Do Miladora:

Cytat:

żona miej­sco­we­go ko­men­dan­ta ge­sta­po
była z po­cho­dze­nia Fran­cuz­ką

zmienione zgodnie z sugestią na:

Cytat:

żona miejscowego komendanta gestapo
z pochodzenia Francuzka

Cytat:

kon­wer­sa­cji w swoim oj­czy­stym ję­zy­ku

Tak, zastanawiałem się czy nie usunąć tego swoim. Teraz nie mam już wątpliwości

Cytat:

(mały prze­źro­czy­sty wy­peł­nio­ny ta­jem­ni­czym pły­nem po­cisk
chy­bił celu roz­pry­sku­jąc się na ty­sią­ce błę­kit­nych ka­wa­łecz­ków
tuż obok twa­rzy ko­men­dan­ta)

Nad tym przerywnikiem też się zastanawiałem. Rzeczywiście długi i chyba (?) nie do końca czytelny. Brak czytelności zasugerował voytek72. Z drugiej strony jest to przerywnik i może zaburzać nieco płynność narracji...

Cytat:

ba­nal­na hi­sto­ria (księ­go­wy)
hi­sto­ria była ba­nal­na

No nie wiem, czy się zdecyduję na usunięcie całego wersu...

Zmieniłem na

Cytat:

i znowu zjawili się Rosjanie tym razem na dłużej

Pozdrawiam

Zastanawiam się nad tym co napisałaś. Rzeczywiście, brakuje czasownika. Został on użyty przeze mnie niejako "domyślnie". I wtedy brzmi to tak:
widział Rosjan... - potem Niemców...- i znowu Rosjanie (w domyśle: przyszli/wrócili) tym razem na dłużej
Jeżeli chodzi o proponowaną przez Ciebie wersję:
Cytat:
i znowu Ro­sja­n tym razem na dłu­żej
to czy można kogoś widzieć ""na dłużej"?