Masz rację. To uczucie bywa ambiwalentne, trudne, ale raczej nie chłodne. Czasami liryczne, czasami wampiryczne... no tak już mamy.
Pozdrawiam

Pierwsze Twoje spostrzeżenie jak najbardziej trafne. Tzn "okazał się" oznaczać tu ma zarówno "pojawił się w sposób nagły i niespodziewany" jak i "stał się jakimś demonem, czymś takim o co go wcześniej nie podejrzewano". Zauważ, że także "przedzieranie się" oprócz tytułu happeningu oznacza wydostawanie się z mozołem na zewnątrz jak i rodzaj hm... samodestrukcji? (przedzieranie siebie). I dlatego "mogło się doczytać" wydaje mi się znacznie bardziej demoniczne niż "można się było doczytać". W tym drugim przypadku mam wrażenie, że jakoś tam panujemy nad tym wydarzeniem, że nas nie przerosło, a o to chodzi, że to się jednak zaczęło samo dziać po pewnej reakcji łańcuchowej. Happening to jest rodzaj "dziania się", które można jakoś tam oceniać z punktu widzenia sztuki przekazu, tak? A co jeśli ten wiersz nie jest o happeningu z 1957, ale głównie o "happeningu" z 1945 roku i w poincie zawiesza pytanie o sens i do czego taka "sztuka" dąży. Megatony to nie jest określenie właściwe dla papieru. Co jeśli Murakami Saburo mógłby się równie dobrze nazywać Enola Gay, tylko że tak jest bardziej demonicznie z pewnym hm... jego przeistoczeniem. No i nie sądzę żeby to "trwały" z punktu widzenia dramaturgii przekazu było potrzebne: chwilowy rozbłysk a w jego kontekście dwie skonfliktowane strony i natychmiastowe skutki tego potwornego wybuchu.
Pozdrowienia i gratulacje za cierpliwość w przemierzaniu tych moich labiryntów

Witam.
Ponanosiłem te zmiany. W sumie najwięcej się zastanawiałem nad tytułem, który nie musi być przecież dosłownym przeniesieniem nazwy sprzed domku Puchatka.
"Jak" nie zmieniłem, bo to jest fragment tego nawiązania do Słowackiego Zachód słońca przed Aleksandrią czyli hymn Smutno mi Boże

Kursywa OK, kwestia zapisu
Do rymów bym jednak tak nie strzelał w imię czystości formy. Pierwsza zmiana jeszcze mi ujdzie, bo tam różnica znaczeniowa będzie niewielka i nie zmieni interpretacji, choć dla mnie to był raczej paralelizm a nie rym - ot spotkały się dwa słowa o dalekim znaczeniu a podobnym brzmieniu.
W drugiej sytuacji straci się znacznie na napięciu. Pierwsze określenie jest realistyczne: syreny portowe, przy każdej przystani jest jakiś tam sygnał dźwiękowy, drugie to omówienie tego samego "przybrzeżne rybopanny od kwarantanny" ale w konwencji surrealistycznej i dopiero tutaj się ujawnia dowcip.
Skoro czytelnicy widzą wieloznaczność Paris to oczywiście można zaryzykować i zlikwidować powtórzenie bo tak jest faktycznie zgrabniej
Pozdrawiam i nanoszę poprawki

Cieszy mnie, że wiersz jest odczytywalny, pomimo nagromadzania rozmaitych zabiegów stylistycznych i wątków. Bo oczywiście jest to sytuacja emigracyjna (pytanie czy fizycznie czy mentalnie) z jakąś tam pasją, ale też ironią i żalem, ja bym tylko jeszcze dodał, że w odniesieniu choćby do dedykacji jest to także wiersz o katastrofie niepewności i nijakości.
Nad drobnymi poprawkami myślę. Kwestia dyskusji. To jest czasami problem narzucenia interpretacji. Jak przy tej pauzie w zdaniu "Ja nad Genezaret niewyparta". Czy liryczne "ja" jest nad Genezaret i jest niewyparte, czy jest tylko niewyparte ponad wody tego jeziora
Portowe syreny/skrzeczą - to mało idźże - tylko czy chodzi tutaj o przecinek czy cudzysłów? Zgadza się - to prawie cytat z Czechowicza, ale cytatu z Horacego na początku zwrotki w cudzysłów przecież nie weźmiemy. W każdym razie Czechowicz nie stawiał w tym zdaniu żadnych przecinków.
Faktycznie rybopanny bez kreseczki lepiej (tak homerycko).
Zgodziłbym się jeszcze ostatecznie na pauzę w pierwszym wersie zamiast drugiego "to", chociaż powtórzenie nie zawsze jest przecież błędem, a dwa identyczne zdania podkreślają wyrzucony do drugiego wersu trójkąt.
Rymy tego wiersza chyba nie zabijają, zwłaszcza że nie są wyjątkowo wyraziste. Pierwszy to w zasadzie paralelizm - a przy okazji dwuznaczność do dna (dno) albo DNA
Drugi rym jest dopełnieniem portowych syren, o ile za pierwszym razem mogłoby się wydawać, że chodzi o sygnały dźwiękowe, no to w drugim przypadku się pozbywamy tego wrażenia. Kwarantanna oczywiście w odniesieniu do okresu jaki musiał spędzić na wyspie każdy emigrant dostający się do Ameryki.
Paris dwa razy - tak, ale nawet w trzech możliwych znaczeniach - jako Paryż, czyli miasto z którego przybyła opisywana statua wolności, a może jako piękny młodzieniec Parys, ten który wybrał Afrodytę, a może jako Paris Hilton taka sobie nowojorska "pidgeon-ikona" i "egzemplifikacja pieśni..."
Może sprawniej "gazobetonowym cierniem koronowana", ale jednak z "modlitewną" inwersją, a potem jeszcze "bracia i siostry"
Pozdrawiam. Dzięki za przeczytanie i uwagi

Witam. Wiersz o upadku Ikara, czy też może o Upadku Ikara napisałem trochę przed wiadomą katastrofą, historia dopisała kontekst. Potem dodałem tylko jeden wers.
Natomiast "wieżący" to oczywiście neologizm nawiązujący do słowa "wierzący", ale przede wszystkim do rzeczownika "wieża". No a wieża może być i zazwyczaj jest ku niebu.
Pozdrawiam

Może trzeba przeczytać jako zdanie rozłaczne a nie wynikowe. Potworny pokraczny Bóg, który się śmieje z takich drastycznych przygód dwóch zwierzaków . Albo jednak go nie ma, tylko po prostu "bywa i tak", jest chaos deterministyczny, czyli właśnie efekt motyla, nawet zwykłe zdarzenie losowe.
Tego nie wiem.

Ale pozdrawiam

Być może taka "dramaturgia wokalna" też ma sens gdy motyl wpada w sieć pająka. Kontem-plując pewnie niezbyt odkrywcze językowo, ale mi pasowało bo ofiara albo jest sparaliżowana strachem (kontempluje) albo się broni (kątem pluje). No taka powiastka z happy-endem dla motyla, i z Bogiem(?) w roli peela
Pozdrawiam.