A ja Ci powiem tak - ŚWIETNE! Życiowe takie!

to scenariusz komiksowy
rysuje GiP http://gip.digart.pl

dla mnie bardzo fajne. Oryginalne. I to
"Widzę bąbelki na powierzchni, piana już dawno zniknęła. Jest ich coraz więcej i więcej. A ja patrzę w nie jak zahipnotyzowana, i naprawdę nie mogę się ruszyć."
jest świetne!

o. to ja mam podobnie

dzięki Bury_Wilku!

Tzn. generalnie nie ciągnie mnie do pisania poezji. Czasem mnie najdzie. No... Raz mnie naszło. Może jeszcze się powtórzy kiedyś, ale wątpię, szczerze powiedziawszy

malpica - to mój pierwszy i ostatni "wiersz".
nie ma obawy. a proza mi chyba znośnie wychodzi patrząc po ocenach i komentach

A ja mam pytanko jak wyjść z syndromu wypalenia? Napisać coś innego - zgoda, jasne. Ale jak za nic nie idzie i w kółko myślę tylko o kolejnym opowiadaniu z serii?

Nie "Pratchet" a "Pratchett"
kolejny dobry tekst.
A, że trudno jest, to wiedziałem.
Ale na, chociażby, Pana przykładzie widać, że można.

podoba się

"Syndrom wypalenia - pojawia się po kilku - kilkunastu miesiącach wytężonej pracy, lub po nadmiernym wyeksploatowaniu danego tematu. Objawy są dość przerażające: człowiek siada przed klawiaturą i tępo patrzy w ekran daremnie usiłując wykrzesać z ospałego umysłu choćby jedną iskierkę talentu. Nagle okazje się, że napisanie kolejnego opowiadania o Wędrowyczu jest kompletnie, absolutnie niemożliwe. Jest pomysł - i to doby, człowiek zna realia, ma czas żeby przy tym podłubać i nic - absolutnie nic z tego nie wynika..."

Ja tak mam! mam pomysł na nowe opowiadanie z serii o Kiwi Kidzie, mam w głowie plan wydarzeń, spisane niektóre pomysły, siadam przed kompem włączam worda i... nic

stary krab - koniecznie zapoznaj się z Twórczością Grzędowicza. Wstyd, że nie znasz!

nic nowego, ale jak napisane Super, na prawdę. I fajny motyw, z podpieraniem się własnymi tekstami. Pozdrawiam!

nie... jakoś tak wyszło...
miło mi, że się podoba dzięki.

"Z dziewczyną gorzej."

brakuje mi tu czegoś. było gorzej? tak. "było" mi brakuje.

a poza tym to bardzo.