Mądra bajka, taka dydaktyczna trochę Przydałaby się na zajęcia wychowawcze, oj tak... To tyle z perspektywy nauczycielki
Gdzieś tam brakowało tylko przyimka 'o', ale nie pamiętam, gdzie ^^'.
Moi rodzice ostatnimi czasy też się zrobili tolerancyjni - jak widzą, że dziecko jest zmęczone albo nie zdążyło odrobić lekcji, to pozwalają nie iść. Nie ma żadnych limitów, ale pilnują też rozsądnego dysponowania takim niechodzeniem, żeby nie przedobrzyć I jest dobrze

Dziwne opowiadanie... Po pierwsze na samym początku razi nadmiar przecinków i niektóre zdania jakby urwane. Trochę przydługi wydaje się ten wstęp... A główny bohater zakrawa na jakiegoś herosa, skoro ma takie zdolności... Poza tym, już miał umierać, a jednak przeżył i po spotkaniu z burzą już nie wymiotuje? I tak dobrze widzi, żeby określić nawet, ze lakier jest nieznany? I ledwo widząc opisuje tyle szczegółów? Podmuch od rzucenia ostrza miałby zgasić świece? Trochę to wszytsko nieprawdopodobne.
Ale pomysł wydaje się ciekawy, chętnie przeczytam ciąg dalszy.

Bardzo ciekawe opowiadanie, spodobało mi się, jak wyrażasz emocje i przeżycia bohaterki... Niemalże ją rozumiem. Dobrze przedstawiłaś temat, wciągnęła mnie ta historia.
Byle tak dalej

No, nareszcie coś milszego się jej przydarzyło!
Prezjrzyj jeszcze raz tekst, jest parę błędów i zbędnych słów.
A do treści zastzreżeń oczywiscie nie mam

Hmm, może. W pojej podświadomości chyba nawet tak było. Jak wreszcie skończę z tymi egzaminami, to spróbuję to jeszcze raz przeczytać i poprawić

No wiesz ty co? Grozić czytelnikom? Dołączam się tradycyjnie do grona oczekujących na następną część, ta historia jest naprawdę bardzo ciekawa, oryginalna i dobrze pisana. Taką ksiażkę mogłabym kupić. Mówię serio Nie lubię się podlizywać ;P
To kiedy następna część?

Ok, przeciez obiecałam, że nad tym pomyślę . Już to trochę podszlifowałam, teraz niech sobie leży i dojrzewa

miały

Powtórzenie. Pierwsze 'swoją' chyba można usunąć


Chyba lepiej by wyglądało w wersji albo bez przecinka, albo z kropką zamiast niego.

nie ta płeć

zabrakło słówka 'sposób'


raczej bez przecinka

bez 'to' ? Unikniesz powtórzenia.

kropeczka

lepiej dać myślnik

literówka
No weź mnie nie załamuj! Poprzednie części tak fajnie napisane, a tu przecinki nie tam, gdzie trzeba, sporo literówek, parę poprzestawianych wyrazów i takie przydługie zdania złożone. Treści się nie czepiam, ale nad tymi błędami mogłabyś popracować . Nie wypisywałam wszystkiego, ale ufam, że wiesz o co mi chodzi

O, znaczy, robię postępy . Miło. To już coś
Jak to nie wiadomo, kto do kogo mówi? No przecież to są ci ludzie (?) z pierwszego akapitu. Teman gonił Landar bo myślał, że ona się chce utopić. I nie wyhamował - czytać: spadł z klifu. Zanim Landar się zorientowała, zdążył się trochę podtopić, bo przecież skoczył z wysoka do wzburzonej wody - patrz sztorm i był w szoku...
A zresztą, pomyślę nad tym, jak znajdę chwilkę czasu. Może uda się coś zrobić

Wiesz co... Skasuj nadmiar przecinków, dodaj parę zaimków (nowa odmiana zaimkozy? - gubienie?) i nie wiem... Niby ciekawe, ale tekst opiera się trochę na takich przeskokach między "atmosferami", że tak powiem. Niekorzystnymi przeskokami, nidopracowanymi. Można by nad tym popracować, jakoś inaczej pokonstruować niektóre zdania... Trudno mi to ocenić. Poprawisz - to wrócę

Naprawdę mi się to podoba . Po drodze widziałam... Nie, nie widziałam gdzieś kropki ;P O, i znalazłam dwukropek... "Zniknęła, jak kamień w wodę.. " Niektóre zdania można by poprawić, ale to nie jest konieczne. Całość dobrze się czyta Prosimy o więcej!

Dziękuję za poparcie Oczywiście, że potem poprawiam. A przynajmniej staram się, muszę widać jeszcze poćwiczyć

Od razu informuję, że po tej części zawieszam publikację tego tytułu na czas nieokreślony (przejadło mi się poprawianie tego, muszę odsapnąć...) i przerzucam się na krótszą formę Ale komentarze chętnie przyjmę, każda trafna sugestia jest dla mnie na wagę złota

O kurczę, jestem w szoku... To opowiadanie miało być jedynie rodzajem ćwiczenia, nie planowałam ciągu dalszego (ale się zastanowię...). Tak jakoś pewnej nocy pomyślałam sobie o speedpaintach - rysunkach techniką komputerową, które robi się co najwyzej w ok. 2 godziny, nie za dokładnie. Są właśnie rodzajem ćwiczenia i często ciekawe rzeczy z tego wychodzą. Zaczęłam sie zastanawiać, czy i z pisaniem tak sie da - stworzyć coś od ręki, bez wiekszych przemyśleń? I powstał przy okazji inny pomysł: zapisać pierwsze nasuwajace się na myśl zdanie i próbować z niego rozwinąć opowiadanie. Tak bez planowania. Głównie w celu ćwiczenia wyobraźni, no i warsztatu.

Poprawiłam, co mogłam. Z założenia tu miał wystapić trochę taki potoczny styl, z odrobiną sarkazmu, ironii czy w ogóle, takich zabawniejszych zwrotów. Zauważmy, ze główna bohaterka jest początkowo zła z powodu wymuszonej wyprawy do lasu i ma prawo do sarkazmu. Osobiście uwielbiam coś takiego (patrz: "Zawód: Wiedźma" Olgi Gromyko), choć pewnie do ideału mi daleko. Wytrwale będę się uczyć, dziekuję za wszytskie komentarze .
Zobaczymy za miesiąc, może rzeczywiście coś się z tym stanie...

Do mnie to jakoś nie trafiło... Nie poczułam jej zmartwienia, cierpienia. Owszem, rozumiem przekaz, ale nie czuć w tym żadnego roztrzęsienia, zamartwiania się... Tak jakoś spokojnie to wszystko wypowiadane. Ale skoro pierwszy raz coś takiego pisałaś, to chyba nie jest najgorzej. Im więcej takich rzeczy przećwiczysz, tym lepiej będzie szło Ja bym zrobiła krótsze zdania (urywane?), mniej tłumaczyła. To by moim zdaniem stworzyło lepszą atmosferę. Ale to jestem ja, początkująca pisareczka Życzę powodzenia.