Mi się wydaje, że bohaterka mogła tylko sądzić, że ocalała w ostatniej chwili. Potem umarła może z radością, że upiekła dwie pieczenie na jednym ogniu bardziej teatralnie niż zamierzała, bo m.in. zgromadziła szerszą publiczność niż w przestrzeni mieszkania...

Przytłaczające, jak w "Banalnej historii" Tuwima... tylko może egoizm po drugiej stronie.

Dramatyzm sytuacji oddany znakomicie.

pozdrawiam
bekita

Dobra Cobro, euterpe - dziękuję za odwiedziny i motywujące komentarze

pozdrawiam ciepło,
bekita

To mój ulubiony musical ostatniej dekady, a Tobie udało się oddać wiele w tekście Trochę może akademicko podzieliłaś recenzję na podartykuły. Czytało się dobrze. Moim zdaniem Upiór nie musiał mieć złych zamiarów wobec Christine od początku, ale gdy człowiek skopany przez życie uzyska władzę nad kimś, naturalnie z każdym dniem chce więcej. Upiór był poniekąd dumny z dziewczyny, a w jej sukcesach i umiejętnościach widział głównie swoje dzieło. Gdy pojawił się intruz- Raoul - Upiór w pewnym sensie zwariował.

Masakra... Daje do myślenia.

Czyżby to były słowa umarłej matki do córki stojącej przy grobie? Ciężkie...
Może źle interpretuję.

Pozdrawiam,
Bekita

Ach te koty... Rzadko wiedzą, jak się zachować, by dodać otuchy właścicielom

Podoba mi się "elektroniczny arkusz"... Wyobraziłam sobie trochę bohatera jako malarza, który patrząc na płótno bez użycia pędzla wyłania z niego obrazy, które wprawiają go w zachwyt zanim jeszcze ktoś inny zdążyłby je zobaczyć

ciekawy tekst

pozdrawiam księżycową porą,
bekita

Hmm... kamidel - nie wiem, co powiedzieć... Cieszę się, że można czytać ten utwór każdego dnia i wyciągać inne wnioski, bo chciałam, żeby to była wielowarstwowa opowieść Można różnie odbierać przeczucie Carlosa, że powinien ratować Marilyn od czegoś, co się stanie w sierpniu - może być to prawda, że jest jej kolejnym wcieleniem, może być chory psychicznie, może być też pomysłowym intrygantem - trudno orzec. Fakt, że w przedstawionej rzeczywistości wysłał listy i nawiązał kontakt z gwiazdą

euterpe i Dobra Cobro rozważania o Elvisie intrygujące Ciekawe, jak kosmici zakonserwowali piosenkarza... Do niego to ciężko list wysłać, bo przekonał się na własnej skórze, że łatwo, nawet kilkukrotnie można odesłać go do nadawcy: https://www.youtube.com/watch?v=PU5xxh5UX4U
a szukać z powodzeniem kogokolwiek na Alasce dość trudno

Dziękuję za odwiedziny

Wiem, że są gorsze przypadki, ale jeśli ktoś ma taki, jak ten tutaj, to fakt, że są gorsze go nie pociesza

No właśnie medycyna stwarza coraz więcej możliwości zachowania przy życiu "kadłubków", a ludzie w trudnych przypadkach marzą o eutanazji - oczywiście nie wszyscy, niemniej prawo do życia ma każdy, a prawo do śmierci trudno komuś dać...

Ciężkie dylematy moralno-etyczne

pozdrawiam,
bekita

Przeprosiny za opóźnienia bywają irytujące, jak się pojawiają... Często, gdy jadę denerwuje mnie obojętny, a czasem nawet naznaczony nutką ironii ton kolejarskiej wypowiedzi... Może dobrze, że tym razem nie przeprosili.



Wydaje mi się, że "nie ma" pisze się osobno...

Świetny opis tłumu i przejście od obecnej sytuacji do makabry wojennej.

Pozdrawiam,
bekita

To jest straszne,że medycyna coraz trudniejsze przypadki potrafi zachować przy życiu i dawać ratującym pewność, że ratują osobę, która leży na łóżku. Oczywiście - zakażenie nogi, to jeszcze nie powód, by dać komuś umrzeć, ale osoba ratowana chyba nie do końca się czuje sobą...

Pomysł trudny do ujęcia w krótkiej formie. Skłania do przemyśleń... Poczułam więź z bohaterem.

pozdrawiam słonecznie,
bekita

Oj... wg legend krążących wśród fanów żyje A moje opowiadanie to przecież też tylko fikcja...

Różnie być może - na Wikipedii nie wszystko jest prawdą... przecież np. Elvis cały czas żyje... a wg Wikipedii umarł

Dziękuję za odwiedziny i dobrą ocenę

Pozdrawiam,
Bekita

Gdy jeszcze stał przy barierce i chciał krzyczeć, wierzyłam, że ona go usłyszy i będzie jakieś szczęście... Czasami za krótko zastanawiamy się nad postawieniem kolejnego kroku i potem nawet jeśli marzenie się spełni, nie ma już czasu, by się nim cieszyć...
Koszmarna ta miłość... Gdyby pojawiła się we śnie, chciałabym, żeby ktoś mnie obudził

pozdrawiam ciepło,
Bekita

Dobra Cobro,

starałam się tak zawiązać akcję, by nie była konieczna znajomość życia MM i dało się domyślić z mojego opowiadania tego kim były poszczególne postaci dla bohaterki, a jednocześnie żeby znajomość życiorysu mogła niektórym pozwolić zidentyfikować poszczególne postaci z realnego świata... Może w dalszych fragmentach powinnam dopisać z przodu notkę z opisem postaci... Pomyślę

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozytywny komentarz

pozdrawiam,
Bekita

Najgorsze rzeczy robimy, gdy myślimy bardziej o sobie, niż o innych, jednak nie myśląc o sobie wcale chyba stalibyśmy się pustą wydmuszką, napełnianą od czasu do czasu realizacją pragnień innych, bez własnych marzeń i dążeń. Trudno znaleźć w tym równowagę...
Ciekawe, czy pod koniec życia będziemy przyglądać się tylko tym chwilom, w których słabości nad nami zwyciężają i ranimy innych. Czy jeśli Najwyższy uznałby, że jednak góra, to też pokazałby tylko jedną stronę życia?

Opowiadanie skłania do refleksji, więc jest tym, czego mi dziś było trzeba. Egoistycznie przeczytałam z radością

pozdrawiam słonecznie
bekita

Dziękuję Miladora Spacja dodana

Nie ma błyskotliwej teorii... To zwykła próba wierszowania emocji