Bardzo słodko

Ajw, w tym wierszu jesteś cała Ty w najlepszej odsłonie!
I jestem tez dumna z siebie, bo od razu zinterpretowałam podwójnie, i jak się okazało właściwie
Buziaki

Piękny, pokrzepiający i wyciszający wiersz. Prawie jak Psalm 131
Pozdrawiam cieplutko.

Przepraszam, ale nie umiem skomentować. Jestem zbyt poruszona.
Utulenia.

Mądry felieton, z werwą napiasny. Zgadzam się z przesłaniem.
Pozdrawiam autora

Hej stawitzky

miło, że wpadłeś i wydrukowałeś nawet!
No te anglojęzyczne imiona tak mi wpadły i potem już nijak nie chciały się zmienić na Ankę czy Lucynę. Zakumplowałam się z tymi zagranicznymi bohaterami.

Próbuję sobie wyobrazić, jak Ty byś opisał tę historię. Ale trzeba być facetem, by używać takiego języka wiarygodnie. Tak myślę.
Ślę pozdrowienia

Bardziej odbieram tekst jako potrzebę wyrażenia skrywanych emocji niż utwór literacki.
Jednak sadząc po dacie, emocje już nieświeże
Zatem trudno odnieść się merytorycznie do niniejszych zapisków z kalendarza.
Pozdrawiam

Witaj stawitzky,
to już nie jest epizod, pojedyncza migawka. To kawał porządnej fabuły, historii z początkiem, środkiem i zakończeniem!
Można by powiedzieć, że: prosta historia, opowieść jedna z wielu.
Ale w Twoim wykonaniu nabiera szczególnej mocy oddziaływania na wyobraźnię czytelnika.
Twój dar obserwacji, zauważanie detali, niebanalność refleksji i talent do ujęcia tego w słowie pisanym czynią każdy temat ważnym i ciekawym.
Ogólnie jestem zachwycona, i mogłabym na tej opinii poprzestać, gdyby nie to, że przecież zawsze może być lepiej. Mam na myśli zakończenie. Uważam, że się z nim pośpieszyłeś. Dwa ostatnie akapity są nieco enigmatyczne. Tak na logikę biorąc, są jakby sprzeczne ze sobą, więc myśl, która miałaby być puentą nie do końca trafia w sedno, a raczej pozostawia wrażenie chaosu.
Czytałam przy śniadaniu, a tu kot i robaki! Powalający opis - szczerze.
Chciałabym tak umieć pisać

Groteskowe podejście do samobójstwa. Pomysł nie pierwszej świeżości, lecz w tym wykonaniu bardzo dobrze się prezentuje. Dobrze się czytało, z uśmiechem i refleksją.
Nie wiem, czy wypada w tym miejscu, ale dodam, że Twój styl pisania skojarzył mi się z twórczością innego portalowego autora: wienczyslawa.
Pozdrawiam

Wasinko,
nikczemny i kapryśny czytelniku,
jakże ukoić Twoje rozczarowanie?!
Chyba czas zabrać się do nowego, lepszego dzieła
Szron w rudych włosach rozświetlonych słońcem musi wyglądać przepięknie.
Pozdrawiam zza pieca.

Zatem potraktujmy ten tekst jako wprawkę stylistyczną
Wasinko,
bardzo dziękuję za odwiedziny i konstruktywny komentarz.
Na podstawie Twojej opinii wnioskuję, że za bardzo skupiałam się na wspomnieniu z młodości niż na bieżącej sytuacji dorosłego bohatera, bo jednak bardziej o niego mi chodziło.
Pozdrawiam serdecznie o poranku.

Przepiękny tekst, stylistycznie i treściowo. Historia, klimat, emocje, piękny język. Nic dodać, nic ująć. Podziwiam.

Miło, że wracasz do dzieła.
Pozdrawiam

Witaj Klau

dobrze, że napisałaś, iż ćwiczysz dialogi
Skupiłaś się na nich, zaniedbując resztę, dlatego ogólnie tekst jest trochę trudny do zrozumienia i pozbawiony klimatu.
Za to dialogi bardzo dobre! Żywe, wiarygodne, dynamiczne.
Teraz poćwicz opisy, wrzuć je pomiędzy dialogi i powstanie kompletny, interesujący i dobrze napisany tekst
Pozdrawiam

Turpizm pełną gębą. Tekst mnie przeraża, ale niewątpliwie potrafisz zaoferować coś ciekawego. Chętnie przeczytałabym jeszcze coś Twojego lecz o mniej szokującej treści.
Pozdrawiam