Miladora, Zola111, Leszek Sobeczko, alleluja con, Borek707 - dziękuję za ślady i poświęcony czas - tekst powstał w chwilę, troszkę odleży, dokonuję drobnych poprawek zgodnie z Waszymi sugestiami -

pozdrawiam, trzymajcie się, PP rządzi

Powiekszjący - powiększający (literówki)
żyć . - żyć. (bez spacji)
Jestem nikim- czasami - jestem nikim - czasami (spacja)
niezywkłe - niezwykłe (literówka)
Może - może (małą literą)
uwiezięni - uwięzieni (literówki)
byc małe dzieci ? - być (literówka), dzieci? (bez spacji)
zlo - zło (literówka)
doświadczamy . - doświadczamy. (bez spacji)
Musimy - musimy (małą literą)
Naszych wadwalkę - naszych (małą literą, wyżej brak interpunkcji), wad walkę (brak spacji)
I takim - (mała litera) - i takim (brak interpunkcji, ujednolić)

pierwszy tekst, niestaranności, niedbałości, literówki, błędy interpunkcyjne, inwersje wprowadzające koturnowość, słabe rymy dopasowane na siłę - następny tak niedopracowany tekst się nie ukaże -

warto zadbać o każdy szczegół i przed kolejną propozycją sprawdzić kilkanaście razy, każdy najdrobniejszy detal, stanowczo nie tym razem, nie ma wiersza, a nawet wierszyka -

powodzenia

generalnie wolę "Warunek" (zdecydowanie), ale "Obok Julii" też warta uwagi (zwłaszcza część I) - dobra recenzja, żeby zachęcić do lektury, wymaga staranności, zatem do rzeczy:

Wydawnictwo: Wielka Literaz - Wydawnictwo: Wielka Litera

książka., jeszcze ciepła, nemal - książka, jeszcze ciepła, niemal

Rylskiego., - Rylskiego,

historie Jana Ruczaja , którą opwiada - historię Jana Ruczaja, którą opowiada

Julii- nauczycielki - Julii - nauczycielki

dwadieścia - dwadzieścia

to tę w związku z tą książką - tę/tą, względnie się zrobiło

inyymi- innymi

bardzej - bardziej

neobce - nieobce

- a po cóż to zdanie?

- czemu nie np. nie używając zbędnych słów

stron od nich - stroni od nich

opid żyje - opis?

opisuje on miejsce ono automatycznie wokół nas powstaje - przecinek, w kilku innych miejscach też: opisuje on miejsce, ono automatycznie wokół nas powstaje (ale i tak zaimkowo on/ono)

żadko, jednak eektownie. - rzadko, jednak efektownie

bezwarubkową - bezwarunkową

rob to - robi to

jedenej postaci o drugiej. - jednej do drugiej.

jednaj - jednak

.... dobra, utknąłem na 4 akapicie

tyle przykładów, niżej niedbałości jest więcej, ale cierpliwość, którą kiedyś uważałem za legendarną, uznaję obecnie za unieważnioną

warto poprawić, dokonać edycji - zarówno literówek, interpunkcję - niektóre karkołomne zwroty - książka Rylskiego na to zasługuje, recenzja która zniechęca niestarannościami, pełni rolę "zniechęcacza"

pozdrawiam, i polecam "Warunek", z "Obok Julii" wypisałem gdzieś kilka cytatów, ale z "Warunku" kilka stron -
taka sytuacja

hm - pierwszy wers, zdecydowane, błyskawiczne skojarzenie z Perfectem, w sensie z: Niewiele Ci mogę dać - więc może przydałaby się kursywa - i ten pierwszy wers zadecydował, że w moim odbiorze, część wersów, to jakieś reminiscencje z różnych tekstów: Niewiele Ci mogę dać, Autsajder, Telefony, Biała flaga... itd. itp. - więc nie wiem, ale tak mi się kojarzy, subiektywnie tekst wygląda jak mozaika tekstowa - taka sytuacja

co do szczególików, istotnych jednakowoż:

"miał racje" - raczej: miał rację, przez "ę"
"tą wyspę" - zdecydowanie tę wyspę - w rozmowach codziennych przechodzi raczej na miękko, w tekstach pisanych: tę wyspę

"troche" - trochę, ę czyni różnicę sporą

"strał" - z kontekstu wynika, że starł -

"sie" - lepiej się, ę

"chodź" - ono, to wino, nie przyjdzie, one nie przychodzą - z kontekstu wynika raczej choć/chociaż

jeszcze nie teraz, niestaranności i niedopracowania do edycji, a temat podany niestety niezbyt oryginalnie - jednakowoż, powodzenia - niech stanie się tekst przez wielkie T

Debiut. Witaj na PP.

Ponieważ pierwszy tekst - dodam. Ale wszystko przemawia, żeby nie dodawać.

1. zbędne spacje przed znakami interpunkcyjnymi, np. "dwa , ciągnące", po edycji: dwa, ciągnące, itd. (cały tekst)
2. chyba wyłączyłeś, Autorze, łamanie linii, ponieważ tekst nie wygląda na poetycki, do edycji
3. treść - serca, serca... w sensie: nie jest frapująco, oryginalnie, ciekawie - wtórnie jest.

warto eksperymentować, warto się rozwijać - czego życzę (konieczna edycja) - powodzenia w następnych propozycjach!

Zola111 - julanda - Miladora - dziękuję za ślady i poświęcony czas -

w tle The doors, zgadza się, ale przede wszystkim echa "Jutro przypłynie królowa" i aluzje biblijne, przecinki poprawiam, oczywiście - będzie płynniej

pozdrawiam Czytających i Nieczytających

- lepiej, zgrabniej: "jak długo można"

strupami / snami - rym do ominięcia, gdyż iż że jedyny zgrzyta - snami, być może: "ułudą", "złudą", "fikcją", jest wiele możliwości bezrymu

- być może bez "z okien", no bo skąd? - same "szyby wydają się być wystarczające

- raczej bez "sobie", chociaż prof. Bralczyk się tym "sobie" ironicznie zachwyca w ostatnim Tygodniku Powszechnym: "to pokazuje, że dana czynność jest skierowana na siebie, nie jest po coś, daje nam poczucie bardzo sympatycznego wyczerpywania jej w samym działaniu. (...) gdyby nie było celownika, strasznie bym się źle czuł. Byłoby mi przykro" - tyle prof. - gdyby nie Jego ironia, byłbym za zostawieniem "sobie", w tej chwili jestem na nie

- koniecznie kursywą, cytat jakby, w sensie, rili

- mam wrażenie dwóch zakończeń, dwóch puent - to niedobrze, rozmywa, pointa powinna być jedna, jak bramka w ostatniej sekundzie doliczonego czasu gry

spostrzeżenia do zerknięcia, powodzenia

z czereśniami lepiej do twarzy niż ze "mszczeniem się II" i "żegnaniem", rili - tym razem podoba mi się całkiem, zwłaszcza druga, przede wszystkim druga - lekko, bez sztucznego napompowania, zabawnie



bo
pierwsza trochę rozmywa całość (powtórzenie "czereśni" - gdyby tak np. z pierwszą pokombinować i zostawić czereśnie w tytule i puencie? -
a może i nawet nie - może jakaś czereśniowa aluzja tylko, takie niedomówienie naprowadzające w tytule?), a zostawić czereśnie w puncie, hm byłbym w 100% na tak, tym razem 75%

bardzo byłem ciekaw, zaintrygowany w Poczekalni, tego odwrócenia, w sensie: tekst w tytule, a zamiast tekstu definitywna kropka -
tylko nie wiem, czy eksperyment się udał - bo - formularz chyba nie przewidział takiej innowacji - widać tylko część tekstu, czy to już całość?

na razie zostawię, ale chyba będzie konieczna edycja - ale, reasumując, i tak ciekawym fermentu, co to miało być i jakie miało być

a może po prostu pomyłka? kto wie, kto wie - jak najszybszy komentarz zwrotny, mile widziany

mike17 - dla mnie no problem - ale, no niestety będę nieprzejednany - wolę tkliwość niż ckliwość - jako czytelnik odbieram jak odbieram (kompletnie nie dla mnie, poezja ma być jak woal na arabskiej uliczce, a nie jak bale materiału w magazynie), jako próbujący pisać rodzi mi się w głowie komunikat, nie - tak nie pisać, inaczej tkać, ubierać, podawać - gdyż iż że poezja to jednak oszczędność (w prozie można żeglować i żonglować bez opamiętania), tutaj jednak precyzja, konieczność, niezbędność słów odgrywa zasadniczą rolę - wolę granat z siłą rażenia niż neutronową o zasięgu zimnych ogni - także, so sorry, ale nie - złoty środek, dwie kostki trzcinowego wystarczą

hm - prywatnie bym zostawił jednak "na raka", w sensie: bym nie odbierał tekstowi i światu tej należnej powagi - może dlatego, że jestem świeżo po lekturze Armii Izaaka, M. Brzezieńskiego (wstrząsająca opowieść o powstańcach w getcie warszawskim, tzn. chodzi mi o pewien aksjologiczny wstrząs, którego po raz któryś doznałem: czym się zajmujemy, czym żyjemy, jaki jest nasz stan (człowieczy) w zestawieniu z tym, co było ważne, istotne dla ludzi, którzy żyli w barbarzyńskich realiach - to mnie kręci, aksjologia i personalizm - dlategóż jednak "na raka" niż "oziębłość" - prywatnie, aczkolwiek niekoniecznie

korekty godne, a jak

tu mnie jeszcze drapie, swędzi czy coś

- to"to" i "i" odstają, może po prostu w nawiasie jako dopowiedzenie, taki suchy wtręt?

(czynność przydatna po latach)

i może jeszcze tu, tych bym się jakoś może pozbył: "nie masz / jest / będzie" (druga i trzecia)

generalnie bez pośpiechu, jeszcze tu wrócę kiedyś - przedostatnia i ostatnia rulez

sorry, mike17, so sorry, ale nadmiar cukru w cukrze szkodzi nie tylko zdrowiu, ale również tekstom - chodzi mi o subtelną różnicę między tkliwością a ckliwością - rozumiem emocje, uczucia, ale nadmiar, przesyt psuje tekst - szczegóły do zerknięcia:

sre­bro wy­su­szo­ne­go dnia / bez­sen­ne wi­tra­że nucą mo­dli­twę bli­sko­ści / od­wrot­no­ścią me­lo­dii bez­okich chwil / pły­nąc po morzu po­skle­ja­nych cudów - hm, subiektywnie jednak unikałbym tego typu piętrowych metafor, takie napompowanie niekiedy sprawia, że zadaję sobie jako czytelnik pytanie: pastisz? - a chyba nie o to chodzi, żeby w tzw. tekstach miłosnych pompować na siłę - ma być lekko, płynnie, zwiewnie, owszem, ale z odpowiednim ciśnieniem - złoty środek, ot, to proponuję

podoba mi się - trzeci dziś tekst, który dotknął, z nerwem jak lubię, więc kreślę kilka słów - jedynie co mnie uwiera: powtórzenie poeta/poetą - drugie zdecydowanie do ominięcia, w sensie:

"poeta powinien / chyba jestem za słabym poetą" - zgrzyta to powtórzenie (moja percepcja jakby tak ma)

całość dla mnie na tak - do zerknięcia propozycja