nie "panujemy" sobie tutaj, proszę viktorii - zatem wystarczy, "kładziesz na szalę jakość, nie ilość" - otóż, kładę i nadal kładł będę -

co było dalej? nic - dalej było nic, i to nic nie zasługuje na dalej

dziękuję za komentarz, dziękuję za pochylenie się, dzięki że tekst początkującego skryby, którym bywam, a który kiedyś napisze prawdziwe wiersze, dał okazję do kontynuacji - doceniam, starania w pamięci wdzięcznej i serdecznej zachowuję, ale:

trzeba zerknąć i pozbyć się opisowości: potoczył się, stoją, wieje, poturlał się, wpadł, wziął, uszyje ... nie tędyż drogaż w poezji, bo jeśli pozbyć się tutaj wersyfikacji i dodać kilka epitetów, powstanie kilka zdań do opowiadania - mam nadzieję, że nie naderwałem uszu

dzięki za wizytę, dalej było nic
pozdrawiam

hm - bulwersujące nagromadzenie, dla mnie zbytnia kumulacja - taka bomba kaloryczna ka, du i pier - tekst skojarzył mi się od razu, z niektórymi tekstami Wieszcza Muńka (lubię bowiem tilaw nad wyraz, a On najczęściej takimi "prostymi" zbitkami rozwala system - ale tam jest ze smakiem, wyważone, zrównoważone, wypośrodkowane - tutaj buch w brzuch, a za nóż robi ka, du i pier - bunt OK, kontestacja rzygowistości OK, nerw na literacką miałkość OK - ale moim subiektywnym zdaniem przesyt - zatem byłem, wyliczankę przeczytałem, sens i wydźwięk złapałem, przesłanie często podzielam, nad wykonaniem bym się jednak pochylił -
i o - powodzenia

hm - a warkocze naszych dziewcząt będą białe - podoba mi się tutaj ta chusteczkowa aluzja - to w tym tekście mnie zatrzymało - generalnie kolorowo, biało w tym tekście: skrzy się: biała, czarniejsza, blade, białej, białe - być może zwroty zapożyczone kursywą - tekst będzie zdecydowanie bardziej czytelny, np. ni­gh­ts in white satin - jak zwykle w tekstach drażni mnie szyk przestawny (sporo go), i tu bym pokombinował, ale oczywiście nic na siłę, gdyż Autorka/Autor rządzi - i jeszcze nie wiem, czemu (po co, łaj ta jedyna w tekście kropka? po cóż? (tak z ciekawości pytam) -
hm - tekst mnie nie rzucił, nie podrzucił, nie uderzył, ale dostrzegam pracę, doceniam próbę, z ciekawością zerknę na kolejne, aby móc zweryfikować swoje subiektywne spojrzenie -
powodzenia

pierwsze wrażenie oślepiające? pogrubienie tekstu, nie wiem, czy konieczne, niezbędne - ale oczywiście Autorzy rządzą, a komentujący, niezobowiązująco i kulturalnie marudzą
- swój ciężar - być może zbędny zaimek, przeczytałem kilka razy bez "swój" i utraty sensu nie widzę, a jeśli tak subiektywnie jest, kto wie, czy nie będzie tak i obiektywnie
- puenta wydaje mi się trochę rozproszona, w sensie: to "bo musi" mnie wytrąca, można np. zastąpić to "bo musi" jednym mocnym: ostatecznie, definitywnie, nieodwołalnie stracone, czy coś w ten deseń
- tytuł, hm - jako fan czadowych tytułów, nad którymi pracuję niekiedy tygodniami (wiem wiem, przypominam o tym często, ale niedługo być może przestanę), więc, jako fan takichże tytułów, sugeruje jednak zmianę na coś bardziej przewrotnego, odnoszącego do głębszych, innych warstw, innych rejonów i przestrzeni semantycznych -

- powodzenia

jest i literówka, a literówki są be, bo literówka zniechęca do zagłębiania się wgłębiania, niestaranności, które nie powinny przydarzyć się tekstowi, który ma ambicje być tekstem przez wielkie Te - a te

- potrzebuje - z kontekstu wynika, że PLka potrzebuję, przez "ę", dalej:
- mego wnętrza - hm, konieczne te "megi"?, nie tryskam entuzjazmem, widząc zaimki typu: mego, swego, twego - być może samo "wnętrza"
- Twoje - postuluję jednakowoż zarezerwowanie zaimków Wielkoliterówych do prywatnej epistolografii (subiektywnie), być może "twoje"
- kilka zbędności, dopowiedzeń, bez których tekst by zyskał, np. męskich ramion wokół mnie (czemu nie samo "męskich ramion"?, mnie do snu (czemu konieczne "mnie"?) - zwłaszcza, że jest zbitka: inspiruje mnie/wokół mnie - "do późna w nocy" (dlaczego nie samo "do późna"?)
- i jeszcze tytuł, tekst zasługuje na bardziej charakterystyczny, frapujący, bardziej rozpoznawalny i odnoszący w nowe rejony i przestrzenie (jako fan frapujących tytułów)

reasumując, byłem tutaj dłużej, źle nie jest, ale może być lepiej, a nawet powinno być lepiej - tekst zyska po lekkim doszlifowaniu - oczywiście bez pośpiechu, na chłodno, z uwzględnieniem woli i chęci Autorki -
i o - powodzenia

- raczej "zdaje się" wynika z kontekstu ogonek "ę" - literówka - całość niestety nie robi na mnie dobrego wrażenia (subiektywnie) - dlaczego? tekst wydaje mi się do okrojenia (można wyrazić te same treści mniejszą ilością słów, a to jest właśnie istota poezji: jak najmniejszą ilością środków, wyrazić jak najwięcej, skompresować ocean w pestce), tutaj tego nie dostrzegam, można tekst skrócić, "przewietrzyć" - co dalej: tekst jest niejednolity, w niektórych momentach robi się hip-hopowo, niekiedy, zważywszy na podjęty temat, treść nabiera żartobliwości, chichotu - i rodzi się dysonans: wybór nieodpowiedniej formy do przedstawienia pożądanej treści (taki subiektywny dysonans poczułem) - zastanowiłbym się nad ilością zaimków (niektóre zbędności) i nad wersyfikacją, nadmierne cięcie i enterowanie nie zawsze służy tekstowi, np. tutaj niezręczna ta przerzutnia


reasumując, tekst wydaje mi się do dopracowania, oczywiście nic na szybko, nic z pośpiechem, na chłodno, po odleżeniu - powodzenia

niestety, nie jest szałowo - moim zdaniem tekst psuje wprowadzony szyk przestawny, oczywiście nie ma nic złego w inwersji i szykach przestawnych, ale one po coś mają być, z powodu zaistnieć jakiegoś szyki przestawne mają - a tutaj "milion marzeń biega", i takiej konieczności biegu na przełaj szyku nie widzę - dalej: rym ni z gruszki, ni z selera: zwyczajnych/normalnych - reasumując: tekst nierówny, do doszlifowania, przemyślenia, podjęty temat nie został rozwiązany i rozwinięty w stopniu, który pozwoliłby pomyśleć: wrócę tutaj, zatem moja subiektywna opinia jest jednoznaczna: byłem, przeczytałem, nic mnie zatrzymało, nie wrócę, ale to nie znaczy, że następny tekst nie przykuje mojej uwagi -
czego życzę -
witaj na PP, czuj się tu dobrze, eksperymentuj, kombinuj, próbuj -
powodzenia!

witaj na PP - rozgość się i czuj się dobrze -

niestety tekst debiutancki nie jest udany - ale ponieważ to pierwszy tekst, można się pochylić i wskazać niedociągnięcia, błędy i nadać odpowiedniejszy kierunek kolejnym próbom (zatem poniższy komentarz to szansa na zmiany na lepsze zatem:

- chmara zaimków, tzw. zaimkoza - oczywiście powtórzenia powtórzeniami, ale więź, bliskość, relację interpersonalną można, a nawet trzeba, pokazać w inny sposób, wielkie litery Cię/Tobą warto zarezerwować do prywatnej korespondencji (listy), w wierszach to jakby nie tędy droga
- liczne literówki, orty - takie niestaranności, niedopracowania dyskwalifikują, odpychają i zniechęcają, KONIECZNIE warto zadbać o to, aby kolejne propozycje nie zawierały takich plam jak: każda łza (każdą), słoncem (słońcem), tęksnię (tęsknię), Tobę (tobą), deszcze (deszcz), wlosy (włosy), nienawidze (nienawidzę), Cie (cię), cie (cię), nie nawidze (nienawidzę)

reasumując: kolejna próba niech będzie staranna, dopracowana, bo "poezja nienawidzi banału" - jedyne co mnie tutaj zaciekawiło to całkiem udany tytuł, reszta niestety do głębokiej poprawki -

powodzenia!

zobaczyłem link, więc przyszedłem - niefajnym jest uczuciem napisać tekst, czekać na odzew, a tu cisza, cisza i cisza... - zatem:
- tytuł, jako fan frapujących tytułów, którym czasami poświęcam tygodnie (sic!) napiszę tak, nie przekonuje mnie, poszukałbym czegoś innego, rozumiem: synestezja i inne chwyty, ale "ciężar chłodnego bólu" do mnie nie trafia (subiektywnie) - chociaż widzę tutaj zamysł z treści (pierwsze słowa: ciężar, chłód, ból - więc pomysł jest, ale być może inaczej można go rozwiązać)
- w pierwszym można pokombinować nad "co", po pierwsze: nie brzmi, po drugie: rymuje się ze sto (wew. rymowanie nie bywa spoko, tak mi podpowiada moje lewe oko zresztą to nie koniec rymów: co/sto/ton
- wart- - niby drobiazg, ale drobiazgi czynią różnicę, brakuje spacji: wart -
- rymy: tylko jedna para rymów męskich: ton/dom, później już żeńskie, nie wiem, jaki był zamysł, dla mnie niejednolite i zgrzyta rytm
- tnie jak tnie - karkołomne porównanie, po co powtórzeni: tnie jak tnie? można coś innego wpleść
- Żyjesz by - jakby brakuje przecinka
- cie - raczej cię

- jedyne co mi się całkiem-całkiem podoba, to splecenie zwrotek i wersów, to mnie przytrzymało, takie zachodzenie na siebie, nachodzenie trybów

reasumując: można się pochylić, popracować, ale nie na szybko, na spokojnie, nie pochopnie, na chłodno -
powodzenia!

"ogrania" - literówka, która nie ogarnia spokojem? - koniecznie do poprawki, chyba że to zmyślny neologizm, hm - w sumie jeśli byłby, to bym go zabrał, pożyczył, bo "ogranić" coś/kogoś byłoby neologizmowo fajowskie, zakończenie: "odważnie wędruję gdzie snu początek / chociaż nie znam jego dalszego ciągu" - hm, przeszkadza mi szyk w przedostatniej, ale już po raz setny piszę o subiektywnej alergii atopowej na inwersję, więc nie będę drążył mojej fobii - w każdym razie, nie wiem, poprawienie szyku wydaje mi się konieczne, ale w tej wersji będzie rym, który niestety zepsuje tekst: snu/ciągu - nie wiem, jak z tego wybrnąć, a może po prostu nie trzeba, bo tak jest dobrze? - sieję ferment, spostrzeżenia jak zwykle niezobowiązujące, Autorzy rządzą -
powodzenia

drugi debiut-PP, na który się dzisiaj natknąłem - w kwestii ogólnej: nie jest konieczne dublowanie tytułu w tekście, formularz "dodaj tekst" grupuje i oddziela tekst właściwy i tytuł, bez powtarzania - to na przyszłość, bo łatwiej się później Czytelnikowi skupić na odbiorze: sama treść i tylko treść - a co w treści?
dopełniaczowo, boleśnie dopełniaczowo, rozumiem (a może lepiej: prawie rozumiem) konwencję, ale takie nagromadzenie nie sprawia dobrego wrażenia, w kontekście tytułu dla mnie chybiona i nieadekwatna (tzn. nie widzę uzasadnienia tych wyliczeń: "supły stawów, włókna nerwów, zwoje mózu (mózgu raczej - pęcherzyki płuc, przestrzeń żył, warstwy skóry, więźi kości (hm więzi raczej, ale i tak - więzi kości? karkołomne) - jak widać wdała się również lekka gangrena, w sensie: literówki, które jako niestaranności, niedopracowania często odpychają potencjalnych Czytelników -
dla mnie subiektywnie "jeszcze nie teraz", kolejne teksty zweryfikują: będę tutaj bywał, czy nie -
witamy na PP,
powodzenia!

hm - PP-debiut - pierwsza myśl przed dodaniem: odesłać gdyż iż że literówki - po dwóch sekundach (co za zwłoka opamiętanie: zaraz zaraz, przecież "dyslektyka", więc "juz stalo
ze to co już napisane", "w pisane" i inne "stylistyki" w deseniu "tą formę" (o literki, jakie tą - zapewne świadomie, przytomnie, na zimno podane ku podkreśleniu treści i formy - mam nadzieję, że opamiętanie było trafne, jeśli nie - konieczność edycji jest, w tym momencie zaufam Autorowi i jego eksperymentowi - ze spraw ogólnych: nie jest konieczne powtarzania tytułu, tytuł wpisany w formularzu "dodaj tekst" jest wystarczającym nagłówkiem - w tej chwili tyle - drugi, trzeci i czwarty tekst upewnią mnie, czy będę tutaj bywał, czy będę "niebywał" - witamy na PP,
powodzenia!

hm - pierwsze wrażenie?, zalążek opowiadania, gdyby nie powersowanie, byłbym skłonny odbierać tekst właśnie w takich kategoriach - dlaczego? najpierw opis, wprowadzenie, wstęp (miejsce, okoliczności), później PL podejmuje czynności, przedstawione kaskadowo: zaciągam, zapalam, kontempluję, biorę, spoglądam, kieruję, patrzę, odstawiam, wpuszczam, uśmiecham się... hm - taka opisowość, w moim subiektywnym odczuciu nie służy potencjalnemu wierszowi - raczej historia, opowiadania, obrazek - dla mnie wiersz to skrótowość, zwięzłość, czystość metafor, zawoalowanie, zaproszenie Czytelnika do samodzielnego odkrywania, do szukania znaczeń, dwuznaczności, warstw, odniesień, aluzji - tutaj tego nie dostrzegam - zatem, nie tym razem, ale życzę powodzenia i zachęcam do eksperymentowania -

i o

"nadzy w podniecenie", z kontekstu wynika, że raczej "w podnieceniu" albo "podnieceni" - "jak chory w lekarstwa objęciu", czemuż szyk taki użyty tutaj przestawny? czemu ma służyć? być może do zamiany, ale aczkolwiek niekoniecznie, gdyż Autor ostatecznie rządzi, a spostrzeżenia czytelnicze jak zwykle czysto subiektywne -
nie
przekonuje mnie też
pocięta
wersyfikacja, żeby unaocznić o co mi chodzi, pokazałem wyżej, o co mi chodzi: nie zawsze enter w takiej ilości się sprawdza, po pierwsze: efekt emfazy, zawieszenia, pauzy, można uzyskać w inny sposób (np. świadomie użytą interpunkcją, ale tutaj jak widać interpunkcja pominięta, może dlatego mam wrażenie piętrowości, w sensie: robi się wiersz wieżyczka, smukły i pocięty enterami - tego nie kupuję akurat w tym przypadku, chociaż czasami treść uwypukloną formą całkiem mnie przekonuje) -
i na koniec: jakaż to zmiana nastąpiła, że najpierw "bóg" (bóg zapłać) małą literą, a za kilka wersów "Boże" już wielką? warto (i trzeba konsekwentnie, ja bym tę konsekwencję poprowadził w kierunku wielki liter: Bóg zapłać, Boże - teologicznie gdyż iż że tak

tyle niezobowiązująco, powodzenia

hm - nieprzekonanym - tekst wydaje mi się do prześwietlenia, okrojenia, bo bardzo często sztuka pisania, to sztuka cięcia i wycinania, nawet jeśli jesteśmy przywiązywani do wersów, fraz, słów, niekiedy trzeba ciąg, giąć i meblować - tak, wydaje mi się, jest i tym razem - np.
- "który jest ciasny / które ziewają" - spokojnie można pokombinować, aby te który/które zawoalować, czyli napisać o tym, samym ale inaczej, np. plecakiem / ciasnym od tego... -
- "jednemu dni w którym" - znowu którzenie, i wygląda na to, że literówka, w sensie: jednemu dniu, raczej, dalej:
"smak kakao robionego", eh to "robionego", no nie wiem, nie brzmi: nie lepiej po prostu: smak kakao o poranku (prawie jak zapach napalmu o poranku, że tak aluzyjnie i filmowo mrugnę
- i zakończenie "taką jaką", być może wystarczy samo "jaką" -
reasumując: tekst wydaje mi się subiektywnie to przejrzenia, odpoczęcia, przemeblowania, doszlifowania, retrospekcje, wspomnienia z utraconego dzieciństwa OK, ale w tej wersji nie utkwią mi na dłużej -
powodzenia!