hm - dotarłem i pod pierwszy, debiutancki tekst - wiele spraw, zawartych w moim komentarzu, umieszczonym pod drugim, bym powtórzył, oczywiście nie po to, aby się znęcać, ale by ponownie zawrzeć pewne niekiedy subiektywne/i niekiedy obiektywne: sprawa pierwsza: rymowanie to trudna sztuka, nie chodzi o to, aby rezygnować, ale by robić to umiejętnie, płynnie, żeby nie haczyło, aby nie było kakofonii, ale czysty akord: i tu, pierwsza zwrotka bez rymowego szału, ale cóż, może być, dalej już nie, bo: "jakoś przekaz w sobie zawiera", słówko jakoś to zbędny "zapychacz", który niczego nie wnosi, nie służy niczemu, tylko upchaniu rymu, dalej warto, mówiąc kolokwialnie, policzyć sylaby: w sensie łamie się rytm, dopracowanie mile widziane (widać to również w ostatnim wersie), a więc: jeśli rymowanie to płynne, jeśli rymowanie to z rytmem, chyba że arytmia wersu służy czemuś świadomie zamierzonemu - warto też pochylić się nad interpunkcją, tutaj też brakuje kilku przecinków - i o -

powodzenia, próbuj, próbuj i jeszcze raz próbuj - nie od razu "ach" nad tekstem wypowiedziano
powodzenia!

hm - drugi tekst, oczywiście temat-wyzwanie, bo nadzieja - trudno w tej kwestii podnieść coś oryginalnego, niebanalnego, frapującego - zatem jest znana personifikacja: nadzieja jako osoba, drugi/druga, są znane "rekwizyty": szczęście, iskra, samotność, serce... oczywiście nie ma złych słów, nie ma, ale są takie, powinny być niedopowiedziane, za, aby Czytelnik wiedział, że samotność, nie czytając wyrazu "samotność", aby Czytelnik zrozumiał, że "szczęście", ale bez uderzenia obuchem felicytologii -
widać pracę nad rymami, ale to praca nie do końca udana, bo rymy powinny płynąć niewymuszenie, w sensie: bez wpychania ich przez stosowanie szyku przestawnego, warto uważać na rymy męskie, bo kiedy pojawi się taka para: mam/dam, mi/drzwi no to, przy głośnym czytaniu nie wyjdzie mistrzostwo rymowania - dalej, warto pochylić się nad interpunkcją, no kilku przecinków jakby brakuje - warto zerknąć na zaimki typu "mych", swych, twych, bo czasami powstają "mychy" (umych drzwi) -
reasumując, widać pierwsze próby, myślę, że trzeba próbować i pewne próby mieć za sobą, w sensie: eksperymentować, szukać nowych rozwiązań, te nieudane rozwiązania pozostawiać za sobą, tym razem wyszło nieszczególnie, trudny temat wymaga bardziej świeżego, płynniejszego, ciekawszego uformowania -
wszystko przed Tobą,
powodzenia!

drugi tekst - gdyby nie powersowanie na wiersz, stawiałbym na zalążek opowiadania, motyw odliczania/liczenia strąceń śniegu, jako powtórzenie, ale jednocześnie nakręcanie akcji - z kilku drobiazgów: warto/trzeba poprawić: znak .. nie istnieje, istnieje wielokropek w wersji interpunkcyjnej ... (jedna kropka czyni różnicę) - dwie literówki, takie drobne niestaranności warto wyśledzić przed dodawaniem, bo odstręczają, zniechęcają do wnikania głębiej, a więc: "jeździeć", "jedenaśćie" - brakuje kilku kropek po barierkach, bo najpierw są, są, są, a później zostały strącone razem ze śniegiem -
reasumując: bardziej zalążek opowiadania, niż wiersz (dla mnie), jako wiersz wymaga (moim zdaniem) "przewietrzenia", "ścieniowania", więcej lapidarności, zwięzłości, kumulacji znaczeń i metafor - wielość słów nie sprzyja tzw. poezji, znaczenia raczej zawoalowane, aby dawać przestrzeń do dopowiedzeń, domyśleń, aby Czytelnik mógł zgadywać/odgadywać - w tej wersji za dużo podane wprost, na tacy, na "żywca" - tyle, subiektywnie,
aha, i tytuł, domyślam się, że kolejna propozycja będzie oznaczona zaskakującym 3. myślę, że warto zadbać o tytuły (frapujące, ale nie przejaskrawione, dopasowane, ale nie "przepasowane" - tyle, jako fany tytułów, którym czasami poświęcam tygodnie

powodzenia!

hm - ja tradycyjnie ambiwalentnie wobec "nagromadzenia" dopełniaczowych: kropla czasu, grosz wieczności, ikona słońca, pierwszy stopień nieba, dziecko zranionego ptaka... - nie jestem zwolennikiem, owszem: lubię dopełniaczowo, ale z wolna i ostrożna

to sprawia, że tekst niekoniecznie dla mnie - subiektywnie - oczywiście niezobowiązująco, Autorka rządzi - powodzenia

PS - hm, jeszcze pytanie: a czemuż całość wytłuszczona? troszkę "bije" po oczach

- dlaczego nie "wieżę Eiffla"?

- w wersji pisanej raczej "tę" - w mowie bywa różnie, ale w tekście staranniej, jeśli już zaimek konieczny (często nie)

tekst do doszlifowania - msz puenta koniecznie do wymiany (spodziewałbym się raczej jakiegoś zaskoczenia i zawoalowania, a nie oczywistej oczywistości jak mawia jakby klasyk

powodzenia

dzięki, kolejne nie za prędko - piszę coraz mniej, ostatnio wolę jakość, niż ilość - ale co do "zbyt doskonałe": protest, pro-test - doskonałe bywają (bywają) Miłosza, Herberta, Baczyńskiego - to co wyżej to tylko zabawa i próbka próbki -

bawmy się, próbujmy - i o -

duzyksiaze - (pot)ok mi się spodobał wyjątkowo, poprawiłem - dziękuję - szkoda, że komentarz nieobszerny, ale zaznaczam go zaocznie jako POMOCNY

<pomocny>

duzyksiaze - hm ostatnio unikam takich nawiasów, chociaż bywało bywało, ale ostatnio ... unikam , ale dzięki, rozważę - być może jeden nie zaszkodzi, a pomoże, teraz dylemat, czy (po)to czy (po)za? - w tej chwili stawiam na (po)za - pomyślę

Zola111, Euridice, Alex - dzięki za bytność i słowa - ale jeszcze będę szlifował, jak zwykle nie jestem zadowolony w stopniu wystarczającym, eh - np. myślę o tytule, może Yoy.stynie (taka kropka mnie nęci dodatkowa)

Alex, dzięki - poznałem nowe słowo, zaliczam do ulubionych (będzie obok anihilacji

co do amplifikacji: hm, naprawdę nie zamierzałem, byłem święcie przekonany, że w nowej odsłonie zaznaczenie opcji dla dorosłych, oznacza otwarcie dodatkowego okienka, jestem pełnoletni i tak dalej, rodzaj filtru w sensie, to nie był cios Gołoty w kontekście braku wiary w inteligencję sióstr i braci, uwierz rili i oczywiście zgodnie z tą inteligencją nie muszą przypominać, że:
"wszelkie podobieństwo do osób oraz miejsc żyjących i miejscujących nie jest zamierzone, a nawet jest przypadkowe, gdyż iż tekst jest literackim eksperymentem, chodziło o kolejny "eksperyment" konwencją: Ojczyzna / Kobieta - i o

pozdrawiam Czytających i Nieczytających

hm - tutaj racja, też mi coś z tymi imiesłowami nie gra - na pierwsze wytłumaczenie mam że wydźwięk, że para imiesłowów, dwa, uzupełniające się, rymujące, będące w relacyjności jakby (wzmocnienie tekstu), ale wiadomo, ja patologia jestem, więc -




może tak?

a w środku
wszechmogący motyl
gładzi policzek
czułym milczeniem: hosanna

?

hm - widzę późny wieczór z creepową patologią dzięki, powroty do starszych tekstów cieszą, a jak - te przecinki ... myślę myślę myślę - i wymyśliłem: potrzebuję tam pauz, w sensie: chciałbym, żeby ten tekst był właś-nie ta-ki ga-da-ny z pau-za-mi, w sensie, te prze-cin-ki - to taki rodzaj haustu ciszy, rwania, które mi się wydawało/wydaje konieczne - i w sumie, tekst w takim stanie (z maleńką poprawką), pojawił się w pierwszym styczniowym numerze Inter-. Literatura-Krytyka-Kultura, więc - jednak tak zostanie

pozdro

nie ma za co dziękować, rili - ale niestety następnym razem tekst z literówkami wróci do gniazda w sensie, warto zadbać o jakościowy wrzut do Poczekalni - literówki, orty nie wywierają dobrego wrażenia, rili

- pozdr

- piluch - ? czyżby pieluch?

- - czyżby cholerne? a może to taka hiperbola cholerowa?

- - czyżby jest?

- - przyjemnością?

- - naprawdę? z dala?

- - monotonii?

- - z dala?

- - co biega? nabiega?

?

miałem nie dodawać, ale walor dydaktyczny przeważył -
do poprawienia, rili -

hm - pomarudzę nad tym co zwykle, a jak - oczywiście nie chcę zabijać/dusić/ indywidualnego stylu, indywidualnego wyboru w kwestii prowadzenia tekstu, wszak nie możemy pisać tak samo, w sensie: nie mam prawa jako czytelnik, starający się przekazać niezobowiązujące spostrzeżenia, komentować i narzucać jakieś obiektywne zasady/reguły itd. ale -

ale - pomarudzę nad opisowością, bo: bierze, zamiast włożyć, kroi, odgrzewa, gotuje, nie wywraca, nie parzy, opuszcza i nie wie - po cóż marudzę? bo można o tym samym inaczej, można to samo, w inny sposób, te same myśli innymi myślami, np. nie, nie będzie np. nie będę narzucał, spostrzegam jeno

wydaje mi się, że chwytam koncept: zestawienie dwóch obrazów (zgodnie z tytułem), dwa życia, być może sąsiedzkie, być może za ścianą z gazobetonu, dwa życia obok, prawie razem, ale osobno, niby blisko jeśli chodzi o odległość, ale odlegle emocjonalnie, mentalnie i generalnie na wszystkie inne sposobu - to wydaje mi się, że chwytam, tradycyjnie sieję ferment w temacie "opisowości"

subiektywnie, Autorka rządzi -

jest materiał, jest zalążek, jest pomysł,
trochę bym pokombinował, ponieważ ciekawe ciekawości (dla mnie wers wprowadzający, pierwsze skojarzenie z "jesiotrem drugiej świeżości" z Mistrza i Małgorzaty: bo jak zauważa Woland: świeżość jest tylko pierwsza, więc „jesiotr drugiej świeżości” jest po prostu zaiste nieświeży mieszają się ze słabszymi słabszościami (do tych zaliczam pointę: "gwiazdy naszych oczu" i tytuł na skróty, w sensie wycinek z drugiego wersu, który w całości wydaje mi się do wycięcia lub zastąpienia,

reasumując: byłem, zalążek ujrzałem, co się spodobało wyżej, co się nie spodobało wyżej, niezobowiązująco do zerknięcia,

powodzenia i pozdrowienia

hm, a ja ciągle chcę coś heblować, ... właśnie dodałem motyw czasu: wydaje mi się że "za trzy sekundy północ" bywa w bajkach kluczowe -

pozdrawiam Wszystkich Czytających i Nieczytających