to ja może pomogę, bo coś czuję, że się innych komentarzy nie doczekam... Wiersz inspirowany 'Pętlą" Hasa - jednym z moich ulubionych filmów. Tekst "pisany" z perspektywy wiszącego na ścianie obrazu. Moja patologiczna wyobraźnia zaprowadziła mnie właśnie na taki schemat: obraz (stały, niezmienny) obserwuje pokój, w ktorym dzieją się różne sprawy i rzeczy (zmienność świata i ciągły ruch czasu i przestrzeni czyli przeciwieństwo tytułowego obrazu). Zawieszony - czuje się bezpiecznie, no bo jak wbić nóż obrazowi przyklejonemu do ściany. Pointa ma rozwiać ten spokój i jest aluzją do śmierci przez powieszenie, która w swej istocie zrówna obie rzeczywistości. Taka była moja intencja. Taki był zamysł. the end

Hehe średnio... Rozumiem, evivvalarte. Ten tekst to rodzaj ekperymentu, to szukanie czegoś nowego w formie i treści. Bo - gdy zamieszczę coś z czego jestem naprawdę dumny i czuję podskórnie, że "kurcze, to jest raczej coś", to albo komentarzy nie ma, albo czytam w komentarzach: kicz, zużyte, wyeksploatowane... Więc - szukam nowych kierunków dotarcia do odbiorców. Tak to wygląda. Dzięki, evivvalarte. Pzdr

Hm. msh, wierszokleto - dzięki za odwiedziny i przychylność. Malgorzato Poludniak - masz rację, te dwa miejsca były w procesie pisania newralgiczne - czułem to i szukałem zastępników - ale po wielu kombinacjach zostało tak - gdyż: ta koleżanka to nie przyjaciółka, to nie bliska osoba, to KOLEŻANKA (osoba, która UAKTYWNIA się jako tzw. przyjaciółka gdy czegoś potrzebuje) - myślałem nad zastąpieniem "ZNAJOME" ale tam wyżej jest o "znajomych duchach". Wreszcie - "zaczniemy" i "spędzimy" - racja, trochę zamula tekst - ale - w wersie "spędzimy noc" chodziło mi o dwuznaczność: spędzenie ze sobą nocy i spędzenie jako dokonanie na kimś aborcji - więc tak to wygląda. Ale jeśli masz jakieś propozycje - poratuj - ja na razie uważam że tekst jest ostateczny. Ale oczywiście mogę się mylić. Pozdrawiam

zgadza się - plączę wersy pajęczyn, staram się zakamuflować przesłanie, nie piszę prosto, udziwniam - ćwiczę warsztat przez lapidarność i zagęszczenie - czasami za mocno - najprawdopodobniej tak jest i tutaj - tzn. zbyt hermetycznie
w tym tekście - "za bardzo" przemyślanym - każde słowo wydaje mi się tutaj niezbędne - chodziło o zestawienie dwóch rzeczywistości: urny ze skremowanym ciałem oraz problemu różnych ostatecznych wyborów, decyzji życiowych (urna z prochami versus urna wyborcza). ale - jak widać - przekombinowałem - cóż, życie

Ależ to nie zamęczanie... to twórczy ferment a taki jest STANOWCZO pożądany. Nie ma czego wybaczać. Wściekam się jedynie wtedy, gdy ktoś ścina tekst sam nie wiedząc z jakiego powodu i albo nie potrafi tego ścięcia wyjaśnić wcale, albo wyjaśnia mgliście i skrajnie nielogicznie. Jeśli jest podany powód i uzasadnienie, wtedy jest ok - tworzy się pole do dyskusji i rozwoju. Cóż, ja też mam fioła na punkcie wierszy. I uważam, że pisanie i czytanie tychże to wyższa forma metabolizmu i udoskonalone oddychanie. A wracając do Mlecznego pazura. Właśnie wróciłem z intensywnego biegu i podczas tegoż wymyśliło mi się takie zakończenie: "Pod zdartą szkłem linią / zakiełkowało / dziecko". Hm wtedy koło by się pojawiło. Ale pewnie to przekombinowane...

Hm. No tak, zaiste - poeta ma władzę. Władzę tworzenia i przemeblowywania świata. Ładnie prowadzony tekst. Sądzę iż że, wiktoria ma rację - brakuje jednakowoż soczystej, być może przewrotnej, pointy. za kilmat przed pointą której nie ma: bdb

Hm. evivvalarte, GdanszczAnko - dzięki za podtrzymanie na duchu. Jednakowoż - myślałem myślałem i myślałem, no i wymyśliłem, iż że, malpica ma jednak rację. Sama "linia" daje więcej możliwości interpretacyjnych i wprowadza ferment wieloznaczności. malpico - oficjalnie dziękuję; twoja propozycja otrzymała status: masz rację. zmieniam

to jeszcze Cię trochę poosłabiam... wiem, że to wiersz a nie sprawozdanie, po prostu inaczej opisuję rzeczywistość i ten wiersz mi do końca nie gra, a dlaczego - powody podałem - brak konsekwencji. Oczywiście to nie jest wiersz ani słaby, ani przeciętny. To poprawny tekst, ale nie widzę tu fajerwerków i powodów do zachwytów. Po prostu - tak mam. I w sumie to koniec osłabiania Pozdrawiam.

Hehe nie no całość generalnie ogarniam, bezczelnie dosadną istotę chwytam - aż tak źle ze mną nie jest , chodzi mi bardziej o szczegóły, w których z konsekwencją nie bardzo. Na autostradach nie można się zatrzymywać i ta "autostrada" wygląda jakby była po prostu przypadkowym rymem do "biada". W każdym razie życzę wszystkim płynnej, bezkolizyjnej, komfortowej, przyjemnej jazdy

Hm. Ciekawy pomysł. Do pewnego momentu. Pierwsza zwrotka wygląda trochę jak dialog, przekomarzanie się dwojga kochanków, przed że tak powiem "aktem miłosnym dwojga osób płci przeciwnej". Druga i trzecia zwrotka już tak nie wyglądają. I kwestia tytułu - czytam i czytam, trzeźwy jestem ale nie wiem - o co chodzi z tą autostradą? A ten cymbał, który się znienacka pojawia - to ten ktoś kto uciekł, przestraszył się czy jak? A jeśli tak to dlaczego miałby uciec, skoro się już wdarł? Nie kumam. Szukam w tym tekście konsekwencji, ale nie znajduję. Reasumując: pomysł świetny, wykonanie takie sobie. Bez oceny.

Linie papilarne nie są że tak powiem daniem głównym tego tekstu, daniem głównym jest tytułowy mleczny pazur, który się spod tych linii wydobywa... Ale ok - pokora - proszę jednak o twórczą pomoc i podanie propozycji eksponatu mniej zużytego, który uwypukli tenże mleczny pazur

Uwielbiam ten styl komentowania: "nie wiem czemu" ale "jakoś mnie nie przekonuje" pozdrawiam

3 miechy temu jadłem eskalopki w sosie serowym z kurkami popijane kalifornijskim winem - proszę o skreślanie tekstu w sposób bardziej konkretny

Hm. Już to kiedyś napisałem Zapominowi pod jego wierszem, no i powtórzę tutaj - odkąd dostałem po nadgarstkach za zaimek zwrotny SIĘ użyty nadmiernie w swoim tekście, mam uraz, fobię i alergię na SIĘ Rozumiem konwencję ale... "płacze się" "jest się" "rozgrywa się" "kończy się" "się zbliża". Sądzę iż uważam że możnaby na tymi licznymi się popracować. Bez oceny. Aha - tytuł mi się podoba.

Świetny klimat. "uprościł schemat i teraz wprost z przedpokoju /przechodzi do karamboli" - dobre to jest. W końcówce tylko trochę chaosu się pojawia "Bo bilard to sztuka, jak inne. Jak sztuką na przykład, przybliżał, jest pomalować" - to drugie wtrącenie (PRZYBLIŻAŁ) psuje jakoś rytm... bdb ale z dwoma plusami