Znakomity wiersz. Jest klimat. Właśnie taka jest miłość. A nie te asnykowe achy, sępo-szarzyńkie wzdychania, mickiewiczowskie jęki za lubą. Bdb - gdyż iż że końcówka trochę pogmatwana i od "zapomnianych bułek" wymaga podszlifowania.

Bardzo dobry tekst, piszę to ja, "ałtor" kilku lirycznych dyrdymał o czymś jedna rzecz mi przeszkadza: czemu Chrystus pisany minuskułą a von Paulus majuskułą? Nie wojuję w młodzieży wszechpolskiej, nie zbieram rydzów pod Toruniem ale ta mała litera mnie razi. bdb

no tak. W pewnym sensie Lady Rayne to jest wiersz głęboko patriotyczny Co do Bursy - masz rację Vimbo - Pan Bursa i Pan Wojaczek to dla mnie ważni Twórcy. Próbuję oryginalnie nawiązywać do nich, z nadzieją że chociaż raz w życiu im dorównam (oni to ekstraklasa a ja gram baraże o 5 ligę Jeremy - zupka chińska jest dla mnie kwintesencją polskości - niby zupa ale nie zupa, niby kraj ale nie kraj (a tak przy okazji też uważam Vitology za najlepszą płytę Pearl Jam). Dzięki, że w ogóle czytacie moje creepowe twory. (aha - staszku - z tymi kołami to nie kumam: chodzi o letnie czy zimowe?

Ok, zapomin, dzięki. Poprawię tytuł. Tajgo, z całym szacunkiem ale nie zgadzam się: to nie jest tekst o uwaleniu się jak zwierzę "Bo tak naprawdę jestem pijany tylko dla potrzeb tego tekstu","Bo ja udaję dla potrzeb tego tekstu". A za oryginalność - dzięki. Pozdrawiam.

Jako dziecko zostałem zabrany na wycieczkę zakładową do dawnego obozu koncentracyjnego. Do muzeum zagłady weszli pijani mężczyzni, para zakochanych i kikoro dzieciaków - w tym ja. Pamiętam, że nie chciałem wejść - takie dziwne uczucie: czułem obecność umarłych i taki dysonans - maj, zieleń, słońce, wspaniała pogoda, a tam walizki, włosy i piec krematoryjny. Ten wiersz jest o tym - o bezsensie ich śmierci i o moim strachu przed śmiercią, o braku sensu ich zagłady... Hmm tekst powinien bronić się sam, ale jak widać się nie broni, więc konieczność mojego elaboratu jest poetycką porażką dawajcie "słaby", przetrzymam

Droga ewa55ewa, rozwiń proszę swoją myśl. Popracuję nad formą, treścią i w ogóle - popracuję. Tylko proszę o nakreślenie kierunku rozwoju Dzięki wszystkim za poczytanie i chęć skomentowania.

Lekko o poważnych sprawach. Dobrze, że zniknęły te wypunktowania. Ciekawie - bdb.

Jest ciekawie. Lubię takie teksty. Troszkę uwag do wersyfikacji: w kilku miejscach przerzutnia niepotrzebna (np. wers drugi: "zgłębiam arkana..." zacząłbym od nowego wersu to zgłębiam (ale to moje odczucie). Zdania wtrącone świetnie wplecione (chociaż ten fragment o niewyraźnej mowie i futbolowej pasji bym zastąpił czymś innym). Dwie ostatnie zwrotki - świetne, ale tu też bym lekko nad wersyfikacją się pochylił. Ogólnie - bdb.

Faktycznie. Te duże litery - pisałem tak kiedyś, ale ktoś zwrócił mi słuszną uwagę i zaprzestałem. "Powdychać ironię naszych ciał" to jest powalające. Podoba mi się w tym tekście, że nie ma użytych zaimków osobowych TY, JA (ty coś tam i ja coś tam) a jednak jest to tekst o BLISKOŚCI DWOJGA, o związku 2 osób.

Dołączam do fanów "bezludnej chwili". Naprawdę - robi wrażenie, godne pozazdroszczenia (a ja rzadko "zazdraszczam" Można by taką bezludną chwilę ubrać jednak w trochę inne wersy, bo te zapałki hmm że tak powiem jakby zamoknięte

Ten tekst mnie zatrzymał. Niepokoi i zmusza do myślenia. Jedyna uwaga co do formy: niekonsekwencja w sprawie kropek (druga i trzecia zwrotka jak mawiała moja polonistka "krwawią" . "Szczurze życie jak szubienica, a ogon wisi na samym czubku" - niezłe. Aha, a ze szczurem to zawsze mi się kojarzy "Rok 1984" Orwella. A że lubię orwellowskie klimaty - bdb.

No no, Szymonbergu, jestem pod wrażeniem Dla ułatwienia: relację Pana Naszego Jezusa Chrystusa i niejakiego Judasza (znaną z Ewangelii) przeniosłem na grunt współczesny. Tamte emocje wplotłem w relację damsko-męską (sytuacja zdrady). Szymonbergu... życzę powodzenia i fajnych tekstów

Taaak... Coś czułem podskórnie, że mój normalny stan natężenia smutku nie jest normalny Cóż, jedynym skutecznym lekiem są Wasze komentarze. Dzięki za poczytanie i opinie. A parafię nawiedzę

Cóż, zgadzam się. Łatwo się tego nie czyta. Zdaję sobie sprawę, że takie nagromadzenie powtórzeń może męczyć; dlatego podziwiam, że jednak Wytrwałyście . Ubarwianie celowe, gdyż tekst (zwłaszcza ostatni fragment) jest stylizacją na Jakuba Wujka (zachwyciłem się kiedyś tą wersją Biblii i jej barwnymi opisami). No cóż - PRZESADZIŁEM, PRZEDOBRZYŁEM, ZMĘCZYŁEM i WYEKSPLOATOWAŁEM ale podejrzewam, że nic z tym raczej nie zrobię, gdyż iż że: wtedy to nie byłbym ja, a ja chcę być sobą. Ciesząc się, że wywołałem choć jeden uśmiech, serdecznie, Miladoro i ginger, pozdrawiam (i podziwiam - zwłaszcza za wytrwanie czyli przetrwanie do końca tekstu

Dzięki wszystkim za poczytanie. Tertio czyli polskie autobusy konserwowe, które suną po polskich koleinach... Tak, to rzeczywiście były traumatyczne przeżycia Pozdrawiam.