policzyłem te "achy", faktycznie coś z tym zrobię

dzięki Zola, pomyślę, na razie myślę, że takie "swoje" jeszcze dodaje szczypty pożądanego tutaj (tutaj, dla potrzeb tekstu) egocentryzmu/egotyzmu?

jeszcze pokombinuję, dzięki

miodus - zaproponuj proszę coś mocniejszego, może pokombinujemy może niech ten orzełek wyleci przez zamknięte okno?

a właśnie, zastanawiam się, konieczne mi to "otwarte"? no no jak miał wylecieć, może wystarczy "przez okno"?

julando, dzięki za bytność

Elwira - baardzo dziękuję, oczywiście skruszony zaraz poprawiam błędy

al-szamanka - pomyślę i nad achami, a jak, policzę i zobaczymy co da się zrobić, ŻADNEJ NAZWISKOWEJ aluzji, po prostu, ten było PO POLSKU konieczny

dzięki za pobycie tutaj

no bez przesady - nie chodzi o żadne etykietowanie, ocenianie, szufladkowanie - nic z tych rzeczy, nie chodzi o posądzanie osób chorych, o "odmawianie im wszelkiej logiki, składu i ładu" - o matko, trochę jakby bez przesady - nie miałem takiego zamiaru nawet w 0,1 -

ja odczytuję tekst jednym z moich ulubionych cytatów z Prodikosa z Keos: "żądza zwiększona dwa razy to miłość, dwa razy zwiększona zaś miłość do obłęd" -

a poza tym, mój ulubiony Jerzy Krzysztoń w swoim autobiograficznym "Obłędzie" nic nie mówi o szufladkowaniu i schematyzowaniu - np. w pierwszej scenie z pociągu opisuje taki swój atak bez ładu i składu, ale to nie znaczy, że jako Człowiek jest go pozbawiony, chodzi o tę chwilę ataku choroby, a nie całość człowieka - o matko...

nic to, jedziemy dalej - nadal uważam, że tekstowi o wiele lepiej zrobi pozbawienie interpunkcji, i o -

spokojnie - isi jakby - więc tak:

dlaczego być może (być może) bez interpunkcji? - hm, to krótki tekst, zważywszy na tytuł i zamiar (ten, który odczytuję), wydaje mi się (wydaje mi się), że brak interpunkcji wprowadziłby dodatkowy, a może nawet niezbędny zrost treści z formą, tytułem i zamierzonym przesłaniem - dlaczego po raz drugi? spotkałem w swoim życiu kilka osób chorujących, jednym był kolega ze szkoły: opowiadał godzinami barwnie i plastycznie, naprawdę werystycznie o podróżach autostopem po Europie (jednakowoż nie wyjeżdżał), zjadał martwe muchy za pieniądze (eh, koledzy...), uderzał głową w drzwi i o ścianę, kiedy mu przerywano bywał agresywny (spokojnie, wydaje mi się że wydobrzał ostatnio) - w każdym razie ten brak interpunkcji podkreśliłby moim skromnym zdaniem wydźwięk całości, bo interpunkcja wprowadza ład, porządek, a w przypadku ataków (oczywiście w zależności od typu) czasami bywa mało "ładowo"

co do słów - hm, no może nie jest to zbrodnia, ale chodzi o świeżość, chodzi o szukanie nowych dróg (drug chodzi o eksperymentowanie, bo (egzemplum): spośród dwojakiego pieczywa (tygodniowe i przed minutą wyjęte z pieca) jest różnica jakościowa -

i o - mniej więcej o to, isi

otóż taki zamiar: niby dwa wiersze, ale w jednym (dwawiersz taki

gdyż chodziło mi o efekt pryzmatu, w sensie: chciałem uwypuklić zmianę jakościową: przed i po, a myślniczki pełniły przeto funkcję pryzmatu, stąd zmiana stylistyk, aby światło mogło się rozszczepić i nabrać WŁAŚCIWYCH barw (czy jakoś tak, nie pamiętam co to światło robi

dzięki za odwiedzenie dawności, pozdrawiam

kupuję w całości, wszystko na swoim miejscu, zbędności nie widzę, czyta mi się od początku (tytułu, cytatu, fajnie zbudowanej przerzutni) do końca (papierowej puenty) i wywiera wrażenie, w sensie - odpowiednie

piszcie dalej

pierwsze skojarzenie tytułowe: coma: schizofrenia, gdyż iż że genialny numer Artystów "i już byłem niemal bliski zrozumienia / zrozumienia tajemnicy wszechstworzenia / schizofrenia" - pamiętam jak pierwszy raz go usłyszałem, znaczy numer muzyczny: autobus miejski, katowice, letnia burza, autobus jak wanna, bo było oberwanie chmury i woda lała się do środka jak w starannie wymyślonym filmowym triku, no i słuchawki mp3 w uszach - no, tyle jakby wspomnień skojarzeniowych, teraz tekst:

- myślę, że interpunkcja aczkolwiek niekoniecznie, myślę iż tekst oszczędny, więc interpunkcja wprowadza nieodpowiedni, że tak ujmę, porządek, ład - a powinien być tenże ład w tym przypadku ograniczony

- "piekło i raj" - wydaje mi się, że w tak krótkim tekście, można pokusić się o jakieś adekwatne neologizmy i nie bawić się w słowne łatwości - np. z piekła można zrobić "piekłości", "piękłości" i inne takie (tak na gorąco mi się napisały owe nowe słowa - w tym kierunku można uderzyć, ale to już inwencja Autorki (raj można podobnie ogarnąć, rili

- rozwiązanie tekstu na wielki plus, jest delikatność (związek), a jednocześnie rodzaj niemożności, logicznego przegięcia (wejście w kamień)

i o, takie refleksje, takie skojarzenia,
powodzenia

hm - no wiadomo, nie zawsze trzeba z prądem, najczęściej jednak zdrowe ryby płyną pod prąd, większa frajda, ciekawsza jazda, czasem zdrowiej wbrew tzw. ogółowi, stereotypom, schematom i innym szablonom - lepiej pstrąg indywidualista niż szprotka z ławicy , taka refleksja, jak mi się wydaje zgodna z zamiarem

z opisu od razu skojarzył tzw. syndrom wyuczonej bezradności, w sensie: wyuczenie stawianie się w roli ofiary, bo wygodniej i można pewne życzy uzyskać dzięki życzliwej pomocy (syndrom gałek ocznych kota ze shreka najczęściej działa dobra, dość psychologizowania i refleksyjnego ględzenia, teraz co myślę o tekście

subiektywnie wydaje mi się, że tymi środkami nie uzyskałaś w stopniu wystarczającym pożądanego i chcianego w opisie efektu, w sensie: jest za bardzo wprost, a poezja to najczęściej sztuka zawoalowania przekazu, żeby czytelnik mógł odbyć samodzielną, ciekawą wyprawę, w celu odkrywania, a nie otrzymania na tacy -

zgrzytają niezgrabności językowe: [quote]wielki wór na głowie / zawiera oczy zmęczone[quote] i już pierwszy wers nie zachęca do wgłębiania się w całość -

a zatem: zbytnio na tacy, do doszlifowania, do wymyślenia jeszcze tytuł nie dublujący się w treści i wymiana środków językowych, do zamierzonego efektu - dobrze by temu tekstowi zrobiły -

powodzenia i pozdrawiam poświątecznie

- tę cząstkę zapamiętuję, gdyż iż że interesująca ta cząstka nad wyraz jest - moim skromnym przechowałbym ją do innego tekstu - jeśli chodzi o pozostałe wersy, mam wrażenie pośpiechu -


- tym razem tylko to, rozumiem że konwencja snu, a wiadomo oniryzm rządzi się nieswoimi prawami, czyli bezprawiem, w sensie: przypadkowość, porwanie nieoczekiwanych obrazów, niespójność -

pozdrawiam

a czemuż ma odpadać? wtedy stołem jest caaaała ziemia, cała połać wtedy tenże śnieżny obrus ma taki dodatkowy smak, ziemsko-stołowy -

pomysł przekazuję w portalowej darowiźnie hehe, ale jeśli nie, sam zaraz popełnię o tym tekst, z tymże pomysłem, a jak

pozdrawiam świątecznie

jak kiedyś będzie tomik, czego w dłuższej perspektywie każdemu życzę jakby klamra z pierwszym tekstem: "Kochać równocześnie" - miało być fajnie, prosto i przejrzyście (jeżeli chodzi o treść, w sensie) jednak okazuje się, że Peelowi nie jest tak fajnie, prosto i przejrzyście - haiku aczkolwiek niekoniecznie, ale w kontekście pierwszego tekstu całkiem odkrywczy short, w sensie: z drobnym ziarenkiem w małży, może będzie perła w zwartej całości, czyli potencjalnym poetyckim tomie, czego życzę -

powodzenia

ten fragment wydał mi się szczególnie ciekawy, obrazowy, aż bolesny, bo ścisnąć, przytulić się do brzytwy wiadomo, czym to się zakończy -

tytuł - jeśli to data powstania, napisania to marudzę, i jednocześnie proszę o inny (w ogóle o), w sensie proszę o tytuł frapujący, rozszerzający płaszczyzny znaczeniowe, odnoszący do innych skojarzeń, wolt, albo czegokolwiek - motywuję, ponieważ prywatnie jestem fanem tytułów, i uważam je za ważną, istotną wizytówkę tekstu, może nawet 65% wagi - o tak, tak uważam -
ale jeśli to data jakiegoś wydarzenia, istotnego dla Autorki, Peela albo kogokolwiek, kto zrozumie ten tekst z pierwotnym zamysłem, to oczywiście nie marudzę

nie wiem, czy powtórzenia są tutaj niezbędne, konieczne, być może warto się pochylić nad przewietrzeniem, skróceniem tekstu, aby zabrzmiał dobitniej, mocniej, szybciej -

do niezobowiązującego zerknięcia - pozdrawiam świątecznie

witaj, Anastazjo - tekst w poczekalni wyglądał troszkę inaczej - tutaj interlinia do sześcianu się zrobiła, zatem konieczna edycja, ale to przecież wiadomo, aby tekst był zwarty, aby można się tekście skupić, aby można zagłębić się w znaczenia, sensy, metafory - więc tylko przypominam, motywuję, sygnalizuję, a po udanej edycji wrócę, bo tekst wydaje się ciekawy, frapujący początek ze snem, odniesienia wojenne, dziecko (a raczej dzieciątko), święta - hm - wrócę tutaj - ale jak rzekłem po edycji -
pozdrawiam świątecznie

dzięki za wizytę - chyba pamiętam Twój tekst, zdaje się sprzed roku, i ciekawe spostrzeżenia, zgadzam się w 100%: O TAMTYCH LATACH TRZEBA MÓWIĆ - tekst w każdym razie poszukam/odszukam z ciekawości, czy dobrze pamiętam, czy źle pamiętam -

co do tytułu, hm wydaje mi się, że gdybym zatytułował: Hymn na 13 grudnia 1981 to byłoby przegięcie, w sensie dopowiedzenie zbędne, tymczasem Hymn na 13 XII wydawał mi się już przenoszący w inne 13 grudnie, każde inne, następne, nie tamto roczne - a data wiążąca dwie płaszczyzny (data pod tekstem z rokiem jako rocznica/odwołanie, i data w tytule bez roku - miały to na celu - nie wiem, czy nie zagmatwałem, ale taki mniej więcej był nagły pomysł z tytułem -

dzięki, pozdrawiam

podoba mi się igranie płaszczyznami/znaczeniami: Ojciec/scyzoryk - scyzoryk/Ojciec - przenikają się te ostrości, antropomorfizacja z charakterologią - to na duuuży plus - to mi się podoba bardzo - kilka niezobowiązujących:

- wydaje mi się, że zbędna opisowość, hm można np. się pozbyć takowej przez zamianę na: językiem ciętym jak brzytwa albo ciętym językiem jak brzytwa, byłoby płynniej, bez tejże osobowości

wiem wiem, zaimki zaimkami: więź, relacyjność, interpersonalność, ale niektóre można naprawdę wyrzucić bez straty, a dla tekstowej płynności, przejrzystości, bo nie niektóre stanowią zbędne dopowiedzenia, np.


- no jak wyżej jest "moje płacze" to tutaj zbędne to "mi" - czyli: teraz pomaga czasem


- tutaj tak samo, skoro wyżej jest "mu", no to wiadomo raczej, że "go", czyli "odstawiam na swoje miejsce" jest raczej czystsze -

tyle niezobowiązujących, do przemyślenia i zerknięcia, nic na siłę, Autor rządzi