To zbyt poważna choroba by walczyć z nią poezją. Chociaż w sensie terapeutycznym mi pisanie zawsze pomagało. Uzewnętrznianie, a przede wszystkim nazywanie uczuć, tego co się przeżywa - pomaga. Szczególnie w chorobie uczuć - jaką jest alkoholizm.
Nie powiedział bym, że alkoholizm jest nie jasny ... Jest dość przejrzystą chorobą, jeśli chce się go zrozumieć..to poprostu schematy zachowań, myśli, których tor powinno się zmienić w między czasie rozwiązując problemy wewnętrzne i osobiste.
Dobrze, że znajdujesz w poezji ulgę, chociaż oboje wiemy, że nie trwa ona za długo.
Pozdrawiam serdecznie i ściskam serdecznie, życząc zdrówka.

Na poezji się znam mało i mogę pisać tylko o swoich odczuciach.

Ja widziałem w tym wierszu głód alkoholowy, któremu zaczyna ulegać alkoholik kupując piwo "zero".

Widziałem opuszczony dom i poczułem chłód...

...i dłoń

Witaj.
Świąteczny klimat sobie w letnią noc zaserwowałem - tak dla ochłody.
Chłód spory, szczególnie zimne traktowanie nie tylko zwierząt ,ale i swoich dzieci, bo przecież one najbardziej będą cierpieć. Ani mięsa ani zwierza, który wygnany w mroźną noc, długo mógł nie pobiegać.
Smutne to musiały być święta.
(Opis kolędowania przypomniał mi moje kolędowanie z kolegami i śpiewy, za które ludzie płacili,abyśmy już przestali.)

Zgrabnie napisane, dobrze się czyta. Może bez jakiejś końcówki z fajerwerką, ale chyba by tu taka nawet nie pasowała, zresztą do nowego roku jeszcze było kilka dni

Pozdrawiam serdecznie.

Książki Twardocha czytam zawsze zafascynowany światem jaki stworzył i wsiąkam. Tak było i przy tej książce.
Królestwo (część kolejna) też wciąga, ale musiałem przez początek się przebić.
Recenzja chociaż ma kilka lat, ale postanowiłem skomentować, bo występują w niej ciekawe porównania do teraźniejszości -tez miałem takie odczucia.
Dziękuję, że mogłem przypomnieć sobie książkę, czytając Twój opis.