Poprawne. Ciekawe słowo. ;-)

Dziękuję. Tak. Jakoś trzeba oswajać cerbery. ;-) Dziękuję za komentarz.

Ojej. Nie każdy wiersz musi być patetyczny i ambitny. Ten jest pogodny (jak na jesień) i dzisiaj poprawił mi humor. Czego chcieć więcej na jesienne dni niż czułości. Dzięki.

Widzę, że myśli kłębią ci się
w głowie, jak węże
wśród moich loków.
Gady te znają sens istnienia.
W przeciwieństwie do ciebie.

Bardzo obrazowe (może dlatego, że z obrazu;-) Jednocześnie czułość i śmierć. Meduza i/lub modliszka. Dzisiaj króciutko. Pozdrowienia.

No cóż... kto jest bez winy(a)... ;-)

Serdecznie dziękuję. Bardzo mi miło. Trzeba znać swoje miejsce. ;-) Skoro już mowa o rymach do niczego, to dodam coś do naszego ogródka.

Na górze róże,
na dole ziemniaki.
może niezbyt ładne,
ale smak jaki!

Na mojej półeczce
siedzą sobie ptaki,
wyśpiewując hymny
na cześć ks. Baki.

Również życzę dobrej niedzieli!

Ja pieprzę (trochę wytrzeźwiałem i już mi osłabły wulgaryzmy). Siedzę czytam wiersze innych i swoje sprzed kilkunastu lat. Nie mogę uwierzyć, że autor ostatniego komentarza - Corpseone już nie żyje. Bawiliśmy się (lub coś więcej) tymi wierszami. Kamil trochę wydał i zmarł. Dopiero niedawno udało mi się odwiedzić jego grób. Dzięki Kamilu za... w sumie nie wiem, co. Chyba, że mogłem cię poznać. To wystarczy. Do zobaczenia - taką mam nadzieję. Nie żyje również moja babcia, o której pisałem, choć to akurat była dobra, naturalna śmierć. Dziewczyna stała się moją żoną i... ech... mimo wszystko jest w tym wszystkim coś pięknego. Banalnego i pięknego. Jest i żal i wdzięczność. No i pewnie wypity alkohol. Twoje zdrowie Kamilu! Twoje zdrowie Babciu! Koniec pieprzenia.

Nie wiem, czy kogoś to interesuje, ale poprawiłem. Długo mi zajęło to zdobycie dystansu. ;-) I tak spać nie mogę.

Że taki Leśmian. I dobrze, i ładnie, i tak powinno być. Takie rymy to lubię, ty Abi-synu.

Chyba sporo frustracji. (Ja bym skracał, bo wolę krótkie wiersza, ale piepsz to). Bardzo cielesny ten wiersz. Przemawia do mnie tym konkretem niemieckich detergentów. Widać, że słowa są przemyślane. Klęczenie (modlitwa) kończy się takim szantowym - ech do czorta! Choroba morska to chyba w dzisiejszych czasach stan (rozchwiania), który zdarza się często. Pewnie wątpliwości nie ma ten, kto nie ma też czasu na żadną refleksję. Modlitwa i zmagania z codziennością - życie, które łatwo uznać za banał. I to, że zmaganie z sobą jest czymś ważnym, że w codziennym życiu z tą "obrączką" bywa niełatwo. Nie ma prostych plasterków na codzienny żal.
"planuje następny tydzień
pełen prostych linii
symetrycznych figur
i brył bardziej foremnych
niż mój biust"

Końcówka bardzo do mnie przemawia. Jak to jest z tymi planami, wymaganiami, do których nigdy nie można się wpasować (nie jestem pewny, czy warto). Biorę tę końcówkę dla siebie i mojej żony na ten tydzień. Dzięki.

Kurczę. Jak to się za dawnych czasów na tym portalu mówiło, trochę to chyba przegadane (nie pytaj, co to znaczy, ale... ech... mam słabość do takich obrazków z danego miejsca. Nigdy nie wiadomo, ile w tym prawdy, czyli obiektywizmu, ale jednocześnie myślę, że jest w tym masę prawdy(czyli uczuć).

"skrzywione skrzydła drzwi w ironicznej synchronii
tańczą z szafirowymi balustradami mini balkonów
prania tam nie wywiesisz ani nie poprawisz
kolorytu bladzizny importowanej szynki"

To mi ładnie zaśpiewało. Ta codzienność - pranie. Mam wrażenie, że mogłem zobaczyć te balkoniki (choć na Malcie nie bywałem).

To takie rozdzierające uczucie bliskości i odległości jednocześnie. Z tym mi się kojarzy horyzont. Tuż, tuż, ale zawsze dalej. A życie jest takie i nie jest jednocześnie.

Pewnie do poprawek (bo zawsze tak można). ;-) Ale dziękuję za wyprawę na Maltę tego wieczoru. Może, dzięki temu uda się usnąć. ;-) Wszystkiego dobrego.

Kurczę, trochę to nieporadne i tak wprost, ale gdyby skrócić... mimo wszystko zwróciło uwagę.

Niech żyje dolna półka!

Hej kochana,
daj se siana. ;-)

(Przepraszam, poniosło mnie.)

Dobrze, że krótko - tak na jedno spojrzenie.