ale to przeciez nie jest 'wyrok' na autorkę, tylko wskazówki i przyjacielskie rady co powinna poprawić, jeśli chce się samodoskonalić.

kiedy już używasz przecinków to bądź konsekwentna.
ogólnie zalatuje banałem... ale początki już chyba takie są. próbuj dalej, pozdrawiam

ostatnia linijka mi się podoba
myślę, że możnaby wycisnąć z tego tematu troche więcej. tytuł też psuje efekt, jest zbyt jednoznaczny.
ale wiersz jest dobry

zgadzam się z przedmówczyniami
ale, drogi wyindywidualizowany, mam wrażenie, że czymś nas jeszcze zaskoczysz

1. niestety, muszę się zgodzić z malpicą - cięzko to nazwać wierszem.
2. sporo błędów ('oby dwóch', 'na c odzień', 'co moje serce czuję') jak na taki krótki tekst.
3. taka rada - przed wrzuceniem tekstu przeczytaj go kilka razy, najlepiej na głos, łatwo wychwycisz co w nim nie gra.
4. wielokropek to tylko i wyłącznie trzy kropki.

powodzenia

zapominam o podwórku i dziewczyny widzą

co widzą? czy powinno być 'widzę?

taaa.. i te stringi nawet jesli męskie to tak jakoś srednio mi pasują

Nikt nie czuje moich klocków-

to tez można róóóóżnie zrozumieć, ale nie powiem, ciekawie sformułowane

literówka tutaj ->
Chyba nie zniosłabym takie upokorzenia i zniewagi.

poza tym nawet mi sie podoba troche mnie gryzie tylko to, że jest tak mało jakichkolwiek opisów, a tak dużo dialogów. mogłabyś troche opisać tą scenę, coś dokłądnie co się na niej dzieje, może bardziej wyeksponować emocje tych wszystkich ludzi... pobaw się opisami

Krótkie strasznie, gdybyś połączył niektóre zdanie i je, chociażby lekko ubarwił byłoby dużo lepiej. Takie kilkuwyrazowe zdania ciężko się czyta na dłuższą metę, są dosyć męczące i szybko nudzą czytenika. Popracuj też nad interpunkcją.
Również uważam, że coś może z tego być w kolejnych częściach. Tylko nie przedawkuj patosu, bo tutaj mi troche nim zalatywało
Ile części planujesz? Masz zarys jakiejś konkretnej historii czy tworzysz na bierząco?

o_o
po przeczytaniu tego będę miała traumę do końca życia. narrator jest psychopatą, który opowiada niewinnemu kotu o jego zbliżającej się śmierci, a potem idzie zjeść kanapkę. z mięchem. rozumiem, że narrator to dziecko, które po prostu chce kotka, niemniej jednak jest to braz, który naprawdę pobudza wyobraźnię. ode mnie bdb.

bardzo mi się podoba, zwłaszcza dwie ostatnie strofy

nie wiem, czy można to w pelni nazwac wierszem. ot jakiś nie do konca sprecyzowany opis. i ta "piła XXXII"... no nie wiem, jakoś mi to nie pasuje.

nie chcialam dawac oceny ale musze zeby dodac komentarz...

bardzo mi sie podobaja rozwiązania typu 'jesli nie wiemy co zrobic z bohaterem zabijamy go'

swietne. naprawde bardzo duzo mozna sie dowiedziec z reklam z konkretnych epok. bardzo pomocny tekst

ładne, bardzo mi się podoba