No to w takim wypadku muszę przyznać, że udało Ci się osiągnąć efekt
A z interpunkcją to Cię rozumie bo moja też nie najlepsza

W miarę mi się podoba z tym, że:
"chwytam spojrzeń kilka" - po co inwersja?
przedostatnia strofa jakaś taka słaba jest na tle całości a zakończenie jest ładne i fajne, ale odrobinę banalne.

Pozdrawiam

Wiedziałam, że nie wytrzymam i będę musiała tu wrócić

Po prostu chciałabym zabrać ze sobą klimat tego wiersza na zawsze.
W dodatku naszło mnie nowe skojarzenie: odnajduję w twoim wierszu podobną atmosferę jak w książce Zafona "Cień wiatru" a dodam, że jest to jedna z moich ulubionych książek.
Francuskich zwrotów nauczyłam się już na pamięć, więc z czytania wyciągam już tylko samą przyjemność.
To jest naprawdę udany utwór Euridice

Mam nadzieję i chętnie przeczytam Twoje nowe dzieło kiedy już powstanie

Oj tak z tym wyzbyciem się owego zwyrodnienia to dobry pomysł, bo widać w Tobie duży potencjał i szkoda by było, żeby jakieś zbędne wielokropki go tłumiły Oczywiście wielokropek sam w sobie nie jest zły, ale należy go stosować tylko w uzasadnionych przypadkach.
Dużo natchnienia życzę

Moim zdaniem banalny wiersz o niczym.
ja wtedy pomogę tobie
i Ty pomożesz mi. O litości, przecież te wersy okropnie brzmią a do tego niepotrzebny jest zaimek "ja" .
Po co inwersja? (np. 2 wers)
Zresztą w całości brakuje czegoś co czytelnik mógłby odebrać. A to olbrzymia wada dla wiersza, w moim odczuciu.
Nie lubię tego stwierdzać, ale po prostu mi się nie podoba.
Mam nadzieję, że następne wiersze będą lepsze bo ten jest słabiutki.
Pozdrawiam

Nie rozumie zbytnio czemu mają służyć wielokropki?
Do tego występują zupełnie zbędne rymy (wspomnienia-zapomnienia)
i banalne słowa typu "bezsens" czy "bezkres".

Skoro prawda głupca,
Od zwykłej się nie odróżnia? - po co inwersja? nie lepiej " skoro prawda głupca,
nie odróżnia się od zwykłej"

Zresztą mam też wątpliwości co do sensu zdania, bo co to właściwie jest zwykła prawda? zapewne chodziło o prawdę "prawdziwą", ale zostało to dość dziwnie wyrażone

Głupio mi, że tak się dowalam, ale wydaje mi się, że wiersz można by trochę dopracować

Pozdrawiam

No nie wiem, jakoś ten wiersz nie chce do mnie przemówić w swoim uporze Mam wrażenie, że mówi o facecie, którego kobieta wyrzuciła z łóżka. Muszę go jeszcze przemyśleć.

Szczerze mówiąc nie wciągnęło mnie twoje opowiadanie. Do zgorzkniałej głównej bohaterki nie zdołałam się przywiązać i zadręczyła mnie tym ciągłym narzekaniem. Jeżeli opisujesz jej szczęście to powinno to być czyste szczęście, czyli takie jakie w danej chwili odczuwała, zapewne wręcz euforyczne. A ty jej miłosny zachwyt opisałaś w kontekście rozczarowania, które dopiero miało nadejść. Zero efektu zaskoczenia od początku było wiadomo, że coś pójdzie nie tak.

"Zmarznięta i zabiedzona wygląda tak, że wszystkim na jej widok kraje się serce"

Czyli w zasadzie jak wygląda? Moim zdaniem powinnaś to bardziej uplastycznić, napisać jak konkretnie to zabiedzenie odbija się na jej wyglądzie.

No i jeszcze jedno: najpierw piszesz, że nie czuła się na dachu bezpiecznie bo krążyło tam dużo obcych kotów, aż w końcu piszesz "I nagle, pewnego dnia zjawił się na jej dachu jakiś nowy, obcy Czarny Kocur" skoro i tak kręciło się tam mnóstwo innych obcych kocurów to co w tym takiego niezwykłego i nagłego?
Pozdrawiam

Świetny nastrój stworzyłeś w tym wierszu, Diabełku
Całość jest bardzo sprawnie napisana, przyjemnie się czyta. Tylko w trzeciej zwrotce to ostre pragnienie nie bardzo mi się zgrywa z całością. Może dlatego, że wszędzie spotykam zwrot "silne pragnienie".
Zachwyciłeś mnie tym wierszem, jego niezwykłością. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jeden z tych wierszy przeczytanych na portalu, który najbardziej do mnie przemówił.
Pozdrawiam

Bardzo udany utwór z tym, że mam pewną wątpliwość. W 3 wersie nie ma przypadkiem inwersji? Bo jeśli jest to w moim odczuciu niezbyt pasuje do kontekstu. Wydaje mi się, że zdanie mówiące o prostocie narzędzi powinno być zbudowane w jak najprostszy sposób, ale to chyba tylko moje widzimisię
Generalnie wiersz bardzo mi się podoba, może dlatego, że bije z niego szczerość zmieszana z odrobiną zadumania.
Pozdrawiam

Moim zdaniem wiersz nie niesie za sobą nic specjalnie odkrywczego. Jak już opisujesz powszechnie znane prawdy powinnaś robić to w interesujący sposób. Zresztą przekaz wiersza mi się nie podoba jest strasznie przesadzony ("Bez drogi wyjścia, bez żadnych perspektyw" i zbyt dopowiedziany.
A co z tymi błędami? Masz zamiar edytować?
Pozdrawiam i życzę powodzenia w tworzeniu

C tu dużo mówić, utwór skojarzył mi się ze przyśpiewkami z dawnych obozów
Bardzo przyjemnie mi się czytało
Nie rozumie tylko tej bijącej z tekstu niechęci do taniego wina

Zaczynasz i kończysz świetnie. Druga zwrotka przeciętna z tym wszędobylskim i utartym " świat zwariował". Ale trzecia za nią nadrabia, więc jest dobrze Wiersz spełnił swoją rolę i wydobył ze mnie uczucia. Podoba mi się

Na początku zaimek "ona" jest niepotrzebny, skoro z kontekstu wersu i tak wynika, że chodzi o dziewczynę/kobietę.
Z tym "odtąd" i "dotąd" jest ciekawie, ale nie czytało mi się tego zbyt przyjemnie, może dlatego, że są tak blisko siebie.
A co do fiuta ech... strasznie dosadnie, ale może to i dobrze.
Generalnie wiersz jest całkiem ciekawy choć zwykle preferuję nieco inne klimaty

Jak zobaczyłam początek " życie to..." naszła mnie myśl o nieeee...
Ale po przeczytaniu całości zmieniłam zdanie. Świetne. W sumie cały czas się zastanawiam o co chodzi z tą kukułką Utwór jest króciutki, więc nie ma sensu wyszczególniać co mnie najbardziej ujęło. Całość jest niesamowita w swoim minimalizmie