Wiersz krótki, ale i tak pozwala w sobie zasmakować
Jedyne co mi się rzuciło negatywnie podczas czytania to słówko "że", które powtarza się dwa razy w krótkich odstępach i jakoś tak nie brzmi w czytaniu. Ale nie mam pomysłu jak to przekształcić

Wiersz ma w sobie bardzo trafnie ujęte przemyślenia, podoba mi się od początku do końca. Niby krótki, ale coś w sobie ma

W sumie najbardziej podobały mi się dwa pierwsze wersy, później jest już, moim zdaniem, nieco gorzej.
Opis damy strasznie patetyczny, porównanie ust do róży banalne i oklepane.
Ale generalnie czytało mi się przyjemnie

"A pluszaki kojarzą mi się z polityką, ba, wygrały wszak dla jednej z partii wybory"
Tak to jest z wierszami, twórcy trudno zapanować nad skojarzeniami odbiorców
Dziękuję za wyjaśnienia i również pozdrawiam

Podoba mi się, z tym że:
Trudno mi wyłapać sens drugiej zwrotki( ale to już moja wina).
Szyk przestawny w drugim wersie trzeciej strofy pewnie został użyty, żeby uzyskać rym ( może - humorze) ale mi ani inwersja ani rym do wiersza nie pasują.
No i nie rozumie o co chodzi z tym dopatrywaniem się zwycięstwa na końcu. Mam wrażenie, że to pytanie jest kierowane do konkretnej osoby ( szatana?)
Może to trochę śmieszne, że wyskakuje z tym szatanem, ale ja bym właśnie do niego skierowała to pytanie.

Podoba mi się Szczególnie druga strofa, bo kończy się ciekawym pytaniem.

"na parapecie leży rudy kociak
- moja zimowa imitacja wiosny" mi osobiście rudy kolor kojarzy się z jesienią
A pluszaki to w końcu "wędrują dokąd chcą" czy są przywiązane do klamki? bo to drugie chyba nieco wyklucza pierwsze.
Wers kończący wiersz jakoś tak melodyjnie mi nie pasuje, zakłócił mi harmonie czytania
Do tego trudno mi wyłapać powiązanie tytułu z treścią, chyba, że chodzi po prostu o porę doby w jakiej dzieje się to co opisujesz.
Podobają mi się te dwa wersy " w szafie schowałam swoje łzy
wciąż drapią drzwi od środka" bo dobrze ukazują co dzieje się z tłumionym smutkiem.
Generalnie mam mieszane uczucia.

Niebywale interesujące są Twoje wycieczki w psychikę Judasza
Jedyne co mi się spodobało nieco mniej to to, że najpierw wspominasz o miłości która posunęła do zdrady a później o zazdrości motywującej do zabójstwa. A że konsekwencją zdrady była śmierć to są tu podane dwa zupełnie różne motywy jednego zdarzenia. Ale z drugiej strony może jest to plusem, bo wiadomo, że miłość z zazdrością często chodzi w parze.

No rzeczywiście jakoś tak nijako się robi. Tylko póki co nic mi nie przychodzi do głowy lepszego Ale będę myśleć aż wymyślę

Fajnie ujęłaś temat. Krótko, ale treściwie. Bardzo mi się podoba, tylko jednego nie rozumie: skoro brak = echo ( druga strofa), to jak odnieść to do ostatniej linijki pierwszej zwrotki? Nie bardzo potrafię wyobrazić sobie echa fizycznej ciężkości
Ale, że temat do mnie trafia i nie jest to użalanie się nad sobą jak to bywa w wielu wierszach poświęconych samotności, daje bdb i chętnie wpadnę poczytać inne utwory twojego autorstwa.

Podoba mi się, szczególnie 3. zwrotka.
Tylko te białe gołębie od razu kojarzą mi się z Duchem Świętym, ciekawe czy to był efekt zamierzony

Ta czytanka ma mieć jakiś przekaz?
bo ja nie widzę tu żadnego.
No chyba, że chodziło o ukazanie dużego członka zboczeńca, bo jakoś to najbardziej do mnie dotarło
Mam nadzieję, że to nigdy nie wejdzie do polskich szkół

Szczerze mówiąc mnie też niezbyt przekonuje ten wykład. Postać wykładowcy zamiast jawić się jako mądra i inteligentna mi się kojarzy z kimś opóźnionym "Minęło kilka minut, a on stał nieruchomo jak posąg, ze wzrokiem utkwionym gdzieś ponad głowami studentów" - takie czekanie aż ktoś raczy zapytać o co chodzi wydaje mi się być z lekka przemądrzałe
no ale to już są moje odczucia, generalnie pomysł sam w sobie jest dość ciekawy.

Judasz dla mnie jest strasznie kontrowersyjną postacią. Niby nie miał wyrzutów sumienia jak sprzedawał Jezusa, ale później jednak się powiesił... Dlaczego? Jakby go to nic nie obeszło to wziąłby pieniądze i poszedł się uchlać.
Wiersz świetnie oddaje postać Judasza, porusza, zastanawia.
Przemawia do mnie i formą, i treścią.

"jestem kształtem iluzji
co czasem jest a bardziej nie jest"
Nie no, trafił do mnie ten fragment.
Generalnie wiersz jest bardzo fajny, jak przeczytałam słowo "landrynka" spodziewałam się jakiegoś kiczu (nie wiem czemu?), ale czuję się pozytywnie rozczarowana