Zraziło mnie to nieprzyjazne tyle razy powtórzone i jeszcze ta choroba, co wykosiła tysiące, albo więcej istnień, chyba też kosi powyższy tekst. Jestem tylko szczery w moim odbiorze. Chyba że autorka chce takie wrażenie wywołać.

A może w kieliszku?

Zamieniłem się w czytelnika Twoich tekstów. Co do formy to nie jestem zbyt mocny, ale nie wiem dlaczego zaintrygowały.

Pozdrowienia i spełnienia, pchają mi się te rymy.

na moją mańkę bym napisał;
utopić smutki i żale
w rozkoszy szklanej sielanki

pozdrawiam sielankowo-niedzielnie

Wielkie dzięki.

To proszę pani(e) shinobi o szczegóły i zaznaczenie na czerwono, jak w szkółce.

o rodzaju zgłoszenia

Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia, ale w tym wypadku, postanowiłem, to chyba tak szumnie się nazywa, pomóc. Wcale nie ze złośliwości, bo całość mi się fajnie czytało i jest ok.
Serdeczne pozdrowienia.

Mi też się podoba tekst a zwłaszcza nadawanie przyrodzie ludzkich cech.
dla mnie te brzozy tak jakby cos mówiły nie tylko o wrastaniu ale cos więcej. Kiedy ja tak obcuję z naturą to przychodzą mi rożne myśli i czasami się zastanawiam co takie drzewo mrówka czy źdźbło trawy chciałoby mi powiedzieć. W ogóle to uwielbiam roślinki i zwierzątka różne.
Upalnie i serdecznie pozdrawiam.

U autora tego wpisu, wiersz wywołał zazdrość a szczególnie te słowa
To takie ludzkie i naturalne lecz nie dla wszystkich osiągalne.

Fajny dialog moim skromnym zdaniem pasowałby jako zaczątek scenariusza do sztuki teatralnej albo filmowej.
Nie wiem skąd mi to się nasunęło.
Dziękuję i pozdrawiam.

podoba się
pozdrowienia

Tym razem, jestem bezkrytycznym czytelnikiem i pozostawiam ślad swojej tu bytności.
Dziękuję i pozdrawiam.

dzięki za szczery komentarz

pracujesz jak pszczółka
zabiegany jak mrówka
harujesz jak wół
padasz po pracy zmęczony jak pies
może jesteś osłem?

Dziękuję zajacanka , za wnikliwą lekturę i bardzo cenne uwagi.
Pozdrawiam.

: To nie mam teraz wyjścia, ale i z przyjemnością coś wysmaruję.

adwenire

Przeczytałem i podążam śladem mądrości.

Pozdrawiam.