Dziękuję za komentarze. Postaram się odnieść do uwag choć będzie mi trudno się do nich zastosować gdyż sprzeciwiają się całkowicie mojemu zamysłowi, treści i idei całego utworu. Rymy, niektóre ładne niektóre okropne... z pewnością. Ale dlatego piszę o wątpliwościach. "Artysta musi.." Śmiem twierdzić, że nie można (nie powinno się) zabierać za malarstwo w stylu Pollocka czy choćby Matisse'a nie umiejąc naszkicować poprawnie krzesła. Byłoby mi wstyd przed sobą chodzić tak ordynarnie na skróty. Zatem podstawy, podstawy i jeszcze raz fundamenty (to a propos spóźnienia o 200 lat) Myśl, że" artysta musi... " nie jest moja a poety, malarza i dramaturga, który zmarł w 1907 (nie 200 lat temu ale trochę ponad 100). Stylizacją chciałem się odnieść do tej myśli i ogólnie podkreślić przekaz (no i narysować przysłowiowe krzesło). Zresztą, cóż ja poradzę, że lubię takie pisanie (ulubiony poeta-Broniewski, którego wiersz "Noc" zainspirował mnie do napisania powyższego utworku) i niepisanie w stylu, który mi się podoba i daje mi spełnienie uważam za tworzenie na "siłę" A wnoszenie czegoś do literatury mi przeszło gdzieś koło dwudziestego roku życia Wolę tego nie praktykować bez perfekcyjnego warsztatu. Racja, że to wprawka, ale uważam, iż konieczna każdemu twórcy. No, chyba, że nie ma "Nocnych Wątpliwości".
Przepraszam za długość komentarza, dziękuję jeszcze raz Pozdrawiam oczywiście

Dziękuję za rzeczowy komentarz Z większością uwag zgadzam się w 100% i nanoszę poprawki. Co do jedenastego i szesnastego wersu to nie wiem jak mógłbym poprawić, ale przemyślę. Interpunkcja-hmmm, może faktycznie powoduje efekt skakania ale w sumie zależało mi aby pisać krótszymi zdaniami (lub równoważnikami) aby "zagęścić" atmosferę. W sumie okroiłem interpunkcję troszkę ale nie wiem czy jestem przekonany do tej wersji choć do poprzedniej też nie byłem. Muszę przyznać, że tego problemu nie udało mi się tak rozwiązać, bym był w pełni zadowolony więc po prostu dałem jakąś wersję nie będąc w tej kwestii przekonanym. Wiem-ciut amatorskie podejście ale dlatego liczyłem na podpowiedź, za którą dziękuję ciepło

Nie o to chodzi nawet. Przyjmuję i staram się wykorzystać przy następnych wierszach. Ale wracanie kilka razy do tego samego kończy się zawsze dla mnie jakąś traumą Ale może i to można przewalczyć Wyszło jak wyszło -raz jest lepiej raz gorzej. To zawsze jakiś dokument momentu. Najwyżej jutro będzie lepiej

Jeśli tylko wpadnę na pomysł , co zrobić z tym nieszczęsnym rytmem to pewnie poprawię. Ale chyba najciężej jest poprawiać siebie samego jeśli trzeba do czegoś wracać, więc może się (co do tego) nie udać. Co innego na przyszłość. Tak czy siak chętnie przyjmuję uwagi.

Rytm -ciężka sprawa. Przede mną widać sporo pracy. Dzięki

Za uwagą Whole, w celu rozjaśnienia dodałem jedną strofę. Może teraz bardziej jednoznacznie. No to na razie tyle- czas się zabrać za mniej ciekawe rzeczy niż poezja
Pozdrawiam wszystkich

Rozumiem, nie każdemu musi się podobać, ale i tak dzięki. Na skojarzenia nic nie poradzę, mnie w ogóle to do głowy nie przyszło, ale faktycznie pewnie można i tak spojrzeć. A deszczy w zasadzie nie zbiera bo jakoś mu zawsze towarzyszą. Nawet jak ich nie przyniesie to wysuszenie wskazane;P Na takie suszenie raczej z resztą nie liczy. Wie po prostu.
Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim za komentarze, które odbieram jako zasadniczo pozytywne Odnośnie niewspółczesności powiem tak- nieco staroświeckości w myśli albo emocji bywa, że świadczy o charakterze. Nieco staroświeckości w obrazach , w ekspresji bywa, że świadczy o stylu. We wszystkim zaś czasem świadczy o klasie A więc czasem może i bywam staroświeckim, a może i lubię. A z innej strony- odwiedzanie innych klimatów czasem rozwija, a zawsze bywa zabawne.
Pozdrawiam

Mi też się podoba klimat tego wiersza I forma także z przemyślanym podziałem na wersy, który podkreśla co trzeba, nadaje klimat i nawet zaskakuje. Treść zaskakuje mniej, taka typowo kobieca Ale czy to źle? Dla mnie nie. Lubię takie wiersze choćby dlatego, że nie potrafiłbym takiego napisać Utwór udany i podoba mi się

Po prostu świetne! Nie wydumane a poetyckie. I wydaje się śpiewne nawet
Naprawdę super!

Bardzo podobają mi się takie życiowe, naturalne utwory o codziennych sprawach. Nieźle oddany dramat zdrady Ważne, że utwór poważny a nie wydumany

Dziękuję za komentarz. Fajnie wiedzieć, że ktoś ma podobnie jak ja

Dziękuję za wypatrzenie błędów- już poprawiłem. Może faktycznie jeszcze coś poprawie, a co do tytułu to przyszedł później Najpierw była koncepcja treści. Dopiero później skumałem, że zgrywa się z filmem (którego zresztą nie widziałem) więc dałem taki tytuł w formie luźnego skojarzenia pozdrawiam

Forma wciągająca, treść delikatna i dość plastyczna ale faktycznie taka... typowa. Ale w sumie ładne i sprawia przyjemność w czytaniu

Nie ma za co Myślę, że regularnie będę śledził Twą twórczość. Trafia w moje gusta