Jeszcze kilka wierszy wstecz bym tego nie napisała, ale teraz jestem pewna. Robisz dobrą poezję, a Twoje nowatorskie pomysły wciskają mnie w fotel. Łapię się na tym, że czekam na Twoje wiersze - głodna nietuzinkowych wrażeń, a jednocześnie zachłanna na ludzkie, jakże proste i prawdziwe relacje, które potrafisz przekazać w niebanalny i bardzo przystępny sposób. Cieszę się ze sposobności poobcowania. Pozdrawiam Cię serdecznie

P.S.
I już ślicznie zapisane, bez fruwania. Brawo!

Oryginalnie. Świetnie. Poezja. Bagaż emocji, jakie przekazuje wiersz czuję na swoich barkach. I to jest bardzo pozytywne i miłe uczucie. Gratki, pozdrawiam z empatią

Niesamowity tekst, wręcz niebotyczny w swoim przekazie. Po raz pierwszy, jak tu jestem i czytam to i owo - popłakałam się... a z natury nie jestem mazgajem i ciężko u mnie o tanią egzaltację.

Wiersz, no właśnie czy to poezja? Nie mnie osądzać, ale jeśli tak porusza, to musi być sztuka, przez duże eS. Nie wiem, co powiedzieć, jak wyartykułować czucia i refleksje, które w tej chwili, za pośrednictwem tego utworu są moim udziałem. Może pomilczę i pochylę grzywkę, dziękując Autorowi za sposobność i to nieczęste tutaj wzruszenie. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Pozdrawiam serdecznie

P.S.
Zaznaczamy tekst, a następnie korzystamy z opcji usuwania zbędnych akapitów. Proszę się wysilić i zadbać o zapis, dobrze?

Zawsze mnie wzrusza facet obserwujący swoją śpiącą kobietę. Jest w tym i czułość i należyta uwaga, której czasami brak w codziennym życiu, lub też której się nie dostrzega i nie docenia w relacjach bezpośrednich. Gdzieś umyka, a tutaj jest pięknie wyeksponowane to zatrzymanie, zawieszenie, czas na głębszą refleksję nad tym, czym dla niego jest, czym oni dla siebie są. Dużo w tym akceptacji i ujmującej wyrozumiałości. Nadziejna puenta poprawiła i mnie nastrój Mała uwaga - albo kursywa, albo dwukropek, poza tym płynnie, sprawnie, no cac! Pozdrawiam serdecznie

Dość pesymistyczny tekst, gorzki, pełen rozczarowania, ale jednocześnie zdrowego dystansu i to mnie w nim ujmuje. Taka fajnie wyważona ironia, okraszona wkurwem, podkreślającym tę swobodę i autentyczność emocji, jakie targają peelem - jego spontan przekonuje i ja temu wierszowi wierzę - po całości. Puenta mnie uśmiechnęła Pozdrawiam serdecznie

Mijam się z postawą peela. Taki pasywny stosunek do świata jest podłożem znieczulicy i zobojętnia, więc trzeba artykułować swój sprzeciw i podejmować działanie, nawet na miarę swoich niewielkich możliwości. Można nie kupować czekolady od producentów, którzy czerpią zysk z niewolniczej pracy dzieci, podobnie z chińskimi podróbkami ciuchów. Można zrezygnować z brylanciku w pierścionku zaręczynowym, w akcie dezaprobaty jesteśmy w stanie dość sporo zrobić i mamy wpływ na świat, nawet przez podejmowanie takich małych akcji. Odbieram wiersz jako próbę uczulenia na opisane zjawiska, w akcie sprzeciwu właśnie i z taką nadzieją odchodzę, bo samo współczucie to placebo i uciszanie sumienia.

Aha, zakradł się ort - w "niepierwszej".
Pozdrawiam serdecznie

No, no, bardzo sprawnie i treściwie. Refleksja może nieodkrywcza, ale ujęcie tematu z perspektywy schodów naprawdę ciekawe. Zastanowiłabym się nad zasadnością znaków zapytania w treści, rzuca się też nadmiar "i" i można zrezygnować z "się" w ostatnim wersie, bo tam jest jeszcze jedno, dość blisko. Poza tym całkiem fajnie. Pozdrawiam serdecznie

P.S.
ale zapis nadal fruwa

Bolesne relacje. Zastanawia mnie syt.liryczna, te zaciśnięte pięści. Czyżby peelka przełamywała się i jednocześnie zmuszała do partnera? Dziwne, ale pewnie się zdarza. A może to takie antidotum na złe dni? Ciepło, dotyk i bliskość peela mimo wszystko i przede wszystkim? Jakieś przełamywanie lodów? Mocna i wyrazista puenta, świadcząca o pełnej i niewesołej świadomości pLa, podsuwa jednoznaczną odpowiedź. On wie, czuje to, mimo , że jest zwodzony, oszukiwany, przekonywany. W 3 cząstce to/to za blisko siebie, masz, poza tym poczytałam z zainteresowaniem, pomimo rozstrzelonego druku, ech... Pozdrawiam serdecznie

Nie znam się na termodynamice, ale za to jestem wierna swoim czuciom, a te mi podpowiadają, że masz bystre oko. Wymowna, obrazowa i trafna w spostrzeżeniach mini. Mówię tylko o tekście, który sobie interpretuję na setki sposobów, zgodnie z własnymi widzimisiami - a nie o przypisie odautorskim Pozdrawiam serdecznie

W zasadzie przedmówcy powiedzieli prawie wszystko, więc nie będę dublować. Zaznaczam obecność i daję wyraz pełnej satysfakcji, bo poczytałam z przyjemnością. To kolejny projekt, który realizujesz w niebanalny sposób, a sytuacja liryczna jest odczuwalna każdym receptorem. Tylko ten rozstrzelony druk przyprawia mnie o zgrzyt siekaczy, naprawdę nie możesz tego przeskoczyć? Ale to tak w ramach małej marudy, pozdrawiam serdecznie

Kto nie lubił/nie lubi Małego Księcia? Fajne zestawienie dziecięcych projekcji, z dorosłą rzeczywistością. Ta granica wydaje się bardzo płynna, a jej zarys w dużej mierze zależy od tego, ile w nas z tamtych dzieci. Są takie bodźce, które nadal przywołują ten, zdawałoby się utracony świat. One wyzwalają wspomnienia, umożliwiają raz jeszcze poczuć tamte klimaty. Jednocześnie uwrażliwiają, sprawiając, że potrafimy cieszyć się ogniem w kominku, który ogrzewa nie tylko ciało. I tak można przez cały tekst doszukiwać się podobnych wyzwalaczy, z tą różyczką włącznie, czyli podmiotem domyślnym, którego peel nie do końca wyczuwa. Podoba mi się, nawet bardzo, mimo, że pozornie jest to tekst trochę infantylny, ale jednocześnie rozmontowuje liryką i bagażem sentymentów i emocji, a ja lubię w ludziskach takie duże dzieci Nie każdemu jest dane zachować tę prostolinijną, wczesną wrażliwość i nadal z niej czerpać. Jedynie w 1cząstce pozbyłabym się tego dopowiedzenia o dzieciństwie - to już jasno wynika z treści. Pozdrawiam serdecznie

Wiersz ma spójną konstrukcję, a kręgosłup to podstawa. Zauroczyła mnie ta jedna wielka metafora. Bardzo interesujące zestawienia skojarzeniowe i wydatne mrugnięcie okiem. Jajo ma naprawdę fajne konotacje - jestem pod wrażeniem pomysłowości, oraz nader wymownej puenty Pozdrawiam serdecznie.

Można pisać o wszystkim i wszystko już było. Rzecz w tym, żeby pisać i o miłości i o jesieni w sposób świeższy, inny, nowatorski, a tego tu zabrakło. Natomiast wchodzenie w de Mistrzyni Komciów zakrawa na wazelinę, ale Ona jest zbyt inteligentna, żeby tego nie zauważać. Wiersz sprawny i dobry, jak gyros z sosem czosnkowym w mojej ulubionej knajpie - od siedmiu lat smakuje dokładnie tak samo Raz jeszcze pozdrawiam - miłego dla Mili i czytających

Bardzo sprawnie, ale treściowo strasznie wtórnie. Mówię o gadżetach i samej jesieni. Nic nie wyniosłam dla siebie, może dlatego że nie przepadam za jesienią, jako porą roku która zwiastuje zastój i obumieranie. Mnie to nie zachwyca, a szelest liści tylko mobilizuje służby porządkowe do aktywniejszego działania, coby zima już nie zaskakiwała - nie tylko drogowców. Wiersz, jak tysiące podobnych, sezonowa chwilówka. Pozdrawiam serdecznie

Oczywiście, że się nie uda, kiedy pustka zamiast treści. Pozdrowienia