Dziękuję, hannacze
Pewnie można by jakoś wykorzystać inaczej wątek dziecka, mnie jednak to odpuszczenie wydaje się dość dramatyczne: puszczenie rączki, zerwanie kontaktu, zajęcie swoją bezcelową wędrówką. Może to rzeczywiście budzić niedosyt, wkalkulowany jednak.
Serdecznie pozdrawiam
intro

Klau, bardzo dziękuję za przeczytanie i komentarz. Zwłaszcza cieszy mnie, że tak trudny fragment Ci się spodobał.
Pozdrawiam
intro

Heisenberg, Dobra Cobra, dzięki serdeczne za komentarze
Cieszę się, że tekst się spodobał mimo nieokreśloności. Sama się zastanawiam, czy to jego zaleta czy raczej usterka. Obrazek wziął się ze snu Gdyby odnieść go do wydarzeń w realnym życiu i połączyć świat oniryczny z rzeczywistym, byłoby bardziej jednoznacznie, ale nie bardzo chciałam.
Dla mnie jest to metafora takiej sytuacji, w której człowiek zamyka się w sobie przed światem zewnętrznym, bo odbiera go jako zagrażający, wymagający odpowiedzialności, decyzji, wyborów. Ucieka, ale nie na wolność, tylko do własnych przekonań, nawracających myśli, smutku, więc jest to destrukcyjne, ale wciąga i trudno się uwolnić z tej spirali.
Interpretacja z państwem policyjnym jak najbardziej na miejscu, tyle że mnie chodzi raczej o wewnętrzną dyktaturę i naszych wewnętrznych strażników.
Pozdrowienia
intro