Siema...
Na Brzeskiej znajomy ma"Pyzy flaki gorące"

Pięknie przedstawiłeś Pragę ... fajne odczucia towarzyszyły mi czytając, a raczej płynąc, przez Twój tekst... Mam podobne wrażenia, podobnie czasem widzę to miasto. Podobnie czasem widzę swoje. Oczywiście to Twoje odczucia, ale są mi bliskie. Świetnie wplotłeś historię. BARDZO mi się podoba.
Jestem pod wrażeniem.
(Fajnie też czyta się o miejscach w których się bywa)

Twój tekst poprawił mi humor.
Jestem szczęściarzem, który odróżnia zauroczenie od miłości, albo przynajmniej szybko uwypukla rzeczy, które później i tak wyjdą. Analizuję osobę pod wieloma czynnikami. Wychodzę często na chama, ale jeśli wiem, że coś nie wyjdzie kończę. Kończę i nie mam z tym problemów, potrafię sobie to wytłumaczyć i po dniu smutku jest już dobrze. Pomaga mi w tym też słaba pamięć do twarzy, jak i dobra do ludzkich zachowań. Dziękuję za ten tekst. A Tobie życzę szczęścia - jakkolwiek go pojmujesz.

ja się na wierszach nie znam
Twój wydaję mi się ciężki, ale nie nudny... miesza w głowie i Tworzy wiele domysłów ...
Ciekawy...

nie nie nie! Proszę Cię! wszystko ok... chciałem tylko wytłumaczyć co się za tym "przypomnieniem" kryje.

Bliska się mi zrobiłaś, po tym tekście ... ludzie są do siebie bardzo podobni ich wnętrza, mimo różnorodności są sobie bliskie. Pragną tego samego tylko inaczej to nazywają. Przeżywają podobnie i pamiętają podobne rzeczy.
Ciężko mi pisać dalszą część komentarza, bo nie chcę, pisać o swoich myślach, przemyśleniach.
Tu kończę.
Dzięki i pozdrawiam.

zdziwiona czymś?
Złe i dobre wspomnienia... bo wiersz mówi co mnie omijało lub czego nie widziałem przez lata...
normalne święta były dopiero w tamtym roku... są już za nami.. dla tego sobie je przypominam.
Przypominam sobie gdzie wczoraj położyłem słuchawki, przypominam sobie gdzie byłem przez ostatnie 9lat...
ale to już moje rozmyślenia nie zatruwam głowy i miejsca pod utworem.
Cześć
pozdrawiam

Bardzo ładny wiersz.

Nawet troszkę mnie to wzruszyło - MNIE TROSZKĘ WZRUSZYŁO
nie zdarza się to często. Dziękuję.

Przypomniałem sobie święta... te za dzieciaka i te ostatnie...
przy kawie..
miło, dzięki.

Racyja DoCo...
Historia kończy się nim się zaczęła... ciężko coś ocenić... się czyta i koniec.
Szkoda, że nic nie przekazujesz w tym tekście, może by tak rozwinąć kilka pięknych lub odpychających opisów miejsc, zachowania które wpływa na przyszłość, konsekwencje, przygodę śmieszną lub tragiczną... możesz ze swojej postaci zrobić ofiarę lub bohatera, możesz dać mu szansę, możesz go uśmiercić... swojego bohatera zawiesiłeś w nicości czekam więc na ciąg dalszy, bo wstęp jest OK - jak dla mnie... więc będę spoglądał na część 2 i trzymam za to kciuki.
POZDRAWIAM
Miłego

Nie rozumiem... to według Ciebie Św. Mikołaj nie istnieje? hehehehe jaka Ty dziwna jesteś !

Poważniej:
Nie przekonuje mnie rola jednego prezentu jako zmieniacza relacji. Jakby prezent z przed roku popsuł wspólny rok..a kolejny prezent już "fajny" zwiąże parkę ze sobą. Rozumiem symbolikę, lecz mnie jakoś to odrzuca.

Podoba mi się za to styl pisania. Bardzo płynie się z tą historią... fajnie się mi Ciebie czyta... mogłem skupić się na treści nie potykając się o nie potrzebne słówka, nie zrozumiałe myśli. Parę razy zrobiło mi się smutno i odczuwałem złość, gdy wspomniałaś o domniemanej zdradzie - ale to pewnie dlatemu, że jestem przewrażliwiony w tym temacie- co nie zmienia faktu, że musiało mnie to dotknąć palcem realizmu.

Ten tekst zachęca mnie do sprawdzenia innych Twoich utworów. Z czasem zapewne to uczynię
Pani "Niczyja" - zapamiętam Cię
Niczyja, Niczyja... Niczyja... i jeszcze raz Niczyja.
Już jesteś u mnie w głowie na stałe
Pozdrawiam ciepło

Podpiszę się pod komentarzem Ekszyna...
Też tu nie widzę żadnej duszy faceta a duszę...Ekszyn ładnie to ujął.
No jeśli to utwór pozwalający pozbyć się, wyrzucić z siebie emocje - powinienem tego nie komentować.
Kontrowersyjnie i nie dla każdego.
Nie dla mnie.
Może inne Twoje utwory będą mi bliższe.
POZDRAWIAM

ciężko wypowiadać na temat wierszy od strony technicznej...
Mogę napisać o tylko, że mi się bardzo podoba, a to tak mało...
dodam więc, że podoba mi się kompozycja słów, jest klimat... jest głębia.
Dziękuję

Hej
Klimat wojenny od zawsze jest mi bliski. Więc początek szybko mnie wkręcił
Ciekawa historia zakończona nie do końca szczęśliwie...
Raz się wzruszyłem, raz trochę czułem przesłodzenie klimatu. I dialogi w pewnych momentach wydawały mi się nie naturalne...ale ja tu o ZŁYCH rzeczach a to drobiazgi...
Historia mnie od razu wciągnęła, zaciekawiła i czytałem jednym tchem
Wzruszająca historia miłości z dramatem wojny w tle bardzo mi się podobała. Czego nie spodziewałbym się po sobie, bo historie miłosne wydawało się, że mało mnie ciekawią... tu jest inaczej.
DZIĘKUJĘ ZA MIŁO SPĘDZONY CZAS

Witaj
przedstawiłaś moment oczekiwania dość głęboko... ze spokojem upływający czas w tej pustce zdaję się i mnie przenikać... i aż chce się krzyknąć do bohaterki: wyjdź na przeciw!
Czegoś mi w tym tekście brakuje... może zaskakujących myśli, a może usprawiedliwienia tej pustki, która nie spotkała się ze stanowczym sprzeciwem i działaniem. Ta pustka zdaję się zabijać bohaterkę ... i koty.
Pozdr.

Bardzo PRZYJEMNIE płynęło się z myśleniem bohatera. Ciekawe skojarzenia, luźny styl dobrze się czyta. Jest w tym i uśmiech i gorycz. Troszkę szarej rzeczywistości i rzeczywistości bohatera oderwanej od tej "naszej normy"
PODOBA MI SIĘ.
Dzięki.
Pozdrawiam.