skoro lufy, to trzymał tę dubeltówe za rękojeść, nie?
Inna sprawa, że tutaj użyłem słownictwa jeździeckiego. Przykłada się palcat /bacik, szpicrutę/ do zadu konia by go pobudzić. Dobrze ułożony koń przechodzi do galopu po dotknięciu szpicrutą jego zadu.

to bardzo pomaga i proszę o więcej

a to jest element stylistyki, celowy

Dzięki. Poprawiam.

Cześć krabie
Tak, w Kozimrynku i w Wyspie i w Akcencie.
Opowiadanko nieco zainspirowane Izaakiem Bablem.

A co tu rozumieć? Spił się i przez pomyłkę zastrzelił psy pułkownika. Ot cała sprawa.
Dzięki za czytanie

Jesteś pewna, że nic ci nie dolega?

Świetnie uchwyciłeś czas. Za klimat i to płynięcie przez spokojną narrację dam szóstkę.

OK!!!

Dzięki.
Ta pierwsza juz chyba nie do zdobycia. Druga, jak tylko wyjdzie, dam w prezencie, a co.

Koniecznie przeczytaj najnowszy tekst Andrzeja Pilipiuka o następstwie podmiotu. Robisz często tan błąd. Artykul wiele Ci wyjaśni.

Pomysł jest dobry, ale wykonanie już nie. Do takich opowiastek potrzebny jest klimat, a wytworzenie go wymaga wielkiej zręczności u piszącego. Pomimo tej całej mrocznej otoczki, nic tu nie jest mroczne. Układasz zdania bardzo nieporadnie. Wiele wypełniaczy i jakichś dziwnych i infantylnych stwierdzeń. Na przykład stwierdzenie, że chłopcy grający w piłkę maja MAKSYMALNIE 10 lat. To jest zbyt płaskie.

"znów od nowa"
"kolejny dzień za mną" a za chwilę "ta dzisiejsza juz minęła"

rażąca powtórka - osiedle
a to "kompletnie" nie robi dobrze.
Takich przykładów jest mnóstwo.
Wydaje mi się, ze masz wielki lęk przed niezrozumieniem i sadzisz takie zdania żeby bardziej uwypuklić myśl. Czy mniej tym lepiej.

Poprawiłem i jeszcze raz dziękuję

Dzięki.
Trzeba poprawić. Jasne.