Bardzo dobre opowiadanie, sugestywnie napisane, podobało mi się.
Pozdrawiam, JP

Zgadzam się z Darconem.
Od siebie dodam, że w tym rozdziale za mało jest tego świata, o którym piszesz. Czytelnik w trakcie lektury powinien móc sobie wyobrazić sobie świat: zapachy, kolory, pogodę, ukształtowanie terenu, budynki, mieszkańcy, wszystko, czego doświadczają bohaterowie. Szczególnie ważne jest to w fantastyce, gdzie opowiadamy o miejscach wyobrażonych.
Pominęłaś też opis podróży przez tunel - jest to coś niecodziennego, niezwykłego, początek przygody, a w tym tekście to wygląda to trochę jakby twoja bohaterka pojechała sobie pociągiem do Warszawy, a nie tunelem czasoprzestrzennym do innej galaktyki. W dodatku na tej obcej planecie nic jej nie dziwi, nie zachwyca, nie przeraża, nie zaskakuje, a przecież jest prawdopodobnie pierwszym człowiekiem, który odbył taką podróż i spotkał obcą cywilizację!
Sam pomysł ciekawy, masz też pewnie sporą wiedzę, interesujesz się nauką, ale sama powieść wymaga dopracowania.
Pozdrawiam,
JP

Gratulacje, Jolu!
Pozdrawiam,
JP

Dzięki

Mnie też się podobało.
Pozdrawiam,
JP

Podobało mi się, chętnie przeczytam następne części.
Pozdrawiam,
JP

Dziękuję bardzo, za obszerny komentarz. Cieszę się, że Ci się podobało!
Aż chce się pisać kolejne teksty.

Pozdrawiam,
JoannaP

Dzięki:-)

Pewnie jak większość

- miasto nikomu nie ufało i nie prosiło, żeby inni też mu nie ufali? To zdanie jest trochę nielogiczne.
- powinno być: ponad to
- wymysł chorego umysłu brzmi tak sobie, lepiej byłoby napisać np. wytwór chorego umysłu
- tu nie zgadzają się podmioty, powinno być siedząc we własnym domu, nie możecie pojąć... albo Kiedy siedzicie we własnym domu(...), nie możecie pojąć...

Pierwsza część tworzy ciekawy, mroczny klimat, kojarzący się trochę z kryminałami noir, w drugiej czegoś zabrakło. Chciałoby się dostać więcej niż policyjne i prasowe notatki, bardziej rozbudowaną historię, opowieść. Te dwie części nie pasują do siebie, w pierwszej składasz obietnicę, której nie spełniasz. Takie są przynajmniej moje odczucia.

Pozdrawiam,
JP

Dzięki
Również pozdrawiam

Dosyć sprawnie napisane, choć znalazłam parę błędów, które warto poprawić. Trochę szkoda, że o zombie, tyle tego było, może warto by ugryźć temat z innej strony?
Wydaje mi się też, że gdyby chorzy zarażali tylko przez ugryzienie, chorobę dałoby się opanować, gdyby wirus przenosił się drogą kropelkową, najlepiej przed pojawieniem się pierwszych objawów, byłby znacznie groźniejszy, zwiększyłoby to prawdopodobieństwo wybuchu pandemii i końca ludzkości.
Trochę trudno mi było przejąć się losem bohaterki, zaangażować w historię, ciężko nakreślić charakter postaci w tak krótkim tekście.
Ale czyta się dość dobrze, nieźle radzisz sobie z budowaniem akcji, opisem działań.



- o jedno ,,gdy" za dużo
- większość populacji nie żyła
- to zdanie jest trochę niejasne
- ,,ściągnąłby" razem
- czterdziestopięciocentymetrowa
- starą, ciężką szafą

- powtórzenie, w tekście jest ich kilka
- w ciągu ostatnich trzech lat

Pozdrawiam, JP

Dzięki

Nie lubię romansów, ale ten dość sprawnie się czyta. Dobrze byłoby trochę opisać miejsca, które odwiedza bohaterka, żeby czytelnik mógł poczuć klimat i rozwinąć sylwetki bohaterów, bo niewiele o nich wiadomo. Fabule przydałby się jakiś konflikt, problem do rozwiązania, za łatwo im poszło, trudno się przejąć losem postaci, które nie zmagają się z żadnymi trudnościami.
I to zakończenie: ma być ślub i wszystko jest cudownie, a z fabuły wcale nie wynika, że oni do siebie pasują, mają podobne poglądy na najważniejsze kwestie itp. (a dla Ewy to chyba ważne).
Pozdrawiam,
JoannaP