Makabryczna końcówka, choć byłam na nią przygotowana. Wychwyciłam parę niedociągnięć:





- przecinki, przecinki są potrzebne

- wystarczy



- przecinki

- kropka po zakończeniu wypowiedzi, a po myślniku od wielkiej litery


- przecinki

- na wejściu... wyobraziłam sobie, że wlazł na futrynę.



- przecinki

- zbyt blisko siebie "i"

- brak spacji



- może: taki sam, jaki widziałem w lesie
- brak kropki, po myślniku z małej litery
- przecinki



Język nie jest wyszukany, ale styl także. Nie jest tak dobrze jak w "Miotaczu...". Niemniej jednak dobrze się czytało. Pozdrawiam

Zbyt mocno szatkujesz tekst przecinkami, co sprawia, że ciężko się go czyta.

- czterdzietodwucalowego

-przecinek zbędny

-przecinek zbędny

- tu przecinek powinien być przed pierwszym "bądź"

-przecinek zbędny

-przecinek zbędny

-przecinek zbędny


I tak trzeba by przelecieć cały tekst, ale to praca bardzo mozolna i nie wiem, czy mam do niej cierpliwość.

Treściowo tekst nie powala na kolana. Bokser przegrał walkę i przeżywa, przy okazji przypomniał sobie, że ma też rozwalone życie osobiste. Może gdyby tekst był lepiej napisany technicznie, bardziej by mnie przekonał. Na pewno potrzebuje wielu poprawek, które poprawiłyby jego jakość. Pozdrawiam.

Składanie ofiar w ludzi, satanizm - mocny temat. Pierwsza część tekstu w naturalny sposób naprowadziła na drugą. Powiedziałabym, że ta druga to tylko formalność, musiała się wydarzyć, aby dopełnić pierwszą. Tekst mi się podobał, choć nie wywołał takich emocji, jakie powinien (tak myślę) wywołać, ze względu na temat.

Bingo. Jest obraz, jest dreszcz, jest wszystko. Na razie tyle

To mi do ryby nie pasowało właśnie, bo ryby głosu nie mają Uznałam to jednak za element humorystyczny

To mi nie pasuje. Bo można poczuć chwałę? Dumę, tak.

No, ładny tekst, nieco przewrotny. Przyznam, że i ja pomyślałam o karpiu, a nie teściowej i dopiero naprowadziły mnie komentarze.

Pozdrawiam.

Plus za stylizację. Dokładnie taka, jak trzeba. Czegoś mi jednak w końcówce zabrakło, dla mnie tekst skończył się w połowie. Po mocnym początku nastąpił zjazd. Jednak, stylistycznie świetnie, technicznie bardzo dobrze, więc reasumując, cała miniatura również udana. Pozdrawiam.

Bardzo dobry tekst. Konkretny, nie bawisz się w owijanie w bawełnę, choć karty odkrywasz po trochu. Takie właśnie lubię, gdzie w każdym zdaniu czegoś się dowiadujesz, a potem możesz sobie wszystko złoży do kupy. I, przyznam, dreszczyk był

Słodko-gorzki obrazek. I, jak wspomniałaś, tekst nie porusza, tekst jest. I tego się trzymajmy. Poza walorem wspomnieniowym, niewiele można wskazać. Dobrze stylistycznie napisane.

Morfino, konstruktywne uwagi zawsze biorę pod uwagę. Zauważ, że te wskazane przez Ciebie zawsze poprawiam W wolnej chwili zabiorę się także i za te. Co do emocji męża: nigdy nie byłam w takiej sytuacji, więc może dlatego nie wyszło tak, jak trzeba. A może to wynika po prostu z moich poglądów. W portfelu noszę oświadczenie woli pozwalające na pobranie moich narządów w chwili śmierci. Może kiedyś popracuję nad emocjami męża. Dzięki za wizytę

Trochę nijako. To taka notatka, w założeniu zabawna. Gdzieś tam jakiś słaby zamysł jest, ale szybko ucieka. To tyle.

Jak zwykle działasz na wyobraźnię. Wszystko było widać wyraźnie, bez problemu ulepiłam sobie świat, który mi przedstawiłaś. To mnie ujęło, bo lubię czuć tekst nieomal w palcach. Twoja miniatura jest też przykładem tego, że wcale nie potrzeba wielkiego bum!, żeby wywołać emocje. Pozdrawiam

Wydaje mi się, że trochę na siłę próbowałaś zaskoczyć czytelnika. Skutkiem tego wyszła kiepska końcówka, choć początek był niezły. I przydałoby się popracować nad stylem, bo zgrzyta i nad techniką (Almari wypunktowała Cię trochę ) Pozdrawiam

Może i sytuacja rzeczywiście miała miejsce, ale opisana w taki sposób, że ciężko o dreszcz. Temat na czasie, bulwersujący, a tu jakoś się nie odnalazłam. Święta Lipka zdradziła, o czym rzecz będzie, ale może tak miało być. Technicznie poprawnie, stylistycznie również, ale brak mi tu iskry, która "rozpaliłaby" tekst.

Coś się poruszyło w środku, to pewne, ale nie wiem, czy to dreszczyk Wiem jednak, że mam do czynienia ze świetnie nakreśloną historią. Od początku przeczuwałam, że opisujesz jakąś chorobę, wyszło, że to Alzheimer. Coś mi się widzi, że chętnie przeczytałabym dłuższy tekst na ten temat. W Twoim wykonaniu, oczywiście

No, gdyby tacy miotacze młotków stali na drogach zamiast fotoradarów, na pewno byłoby mniej wypadków. Udał Ci się tekst, był dreszczyk, lekki co prawda, ale był. Dobrze zbudowałeś klimat.