Pablo, to przez te gatki zielone

A wracając do tekstu, to przydałoby się go jeszcze udoskonalić technicznie: takie sprawy jak intepunkcja głównie. Drobiazgi raczej

Wielu ludzi po prostu nie rozumie, że wiarę Boga trzeba właśnie rozumieć jako Miłość, Szacunek i Prawdę, te trzy w jednym. A nie klepać formułki i cztery razy w miesiącu lecieć do spowiedzi. Twoja bajka właśnie to oddaje.

I ja też tak właśnie wolę, mieć Miłość, Szacunek i Prawdę tu na Ziemi, bo tu i teraz jestem. Nie gdzieś w chmurach - tam nam tego nie potrzeba.

Bardzo mi się podoba ta Twoja opowieść wigilijna. Wydaje mi się jednak, że już ją gdzieś widziałam:
http://wydaje.pl/e/wigilijna-opowiesc-dwa2

Pozdrawiam

Właściwie to jedno zdanie, powtórzone kilkanaście razy, tylko ubrane w inne słowa. Przekazu brak. Taka notka, o którą można zahaczyć okiem, ale nic ponadto.

Alternatywna wersja "Władcy Pierścieni"? Jestem za! Przeniesienie fantastyki do naszej rzeczywistości to dobry zabieg, tak że tekst trochę ociera się o groteskę, gdy przypomnimy sobie oryginał. Styl bardzo dobry, czyta się płynnie.. Czego chcieć więcej?

- Znam. Z doświadczenia. Powiedzmy.

Błędy zostaną poprawione.
Ten tekst jest stary, mój debiut na PP i chyba najbardziej go lubię. Może dlatego właśnie, że to debiut

Dzięki za odwiedziny.

W edytorze tak, ale w podglądzie była mała. Może jednak trochę przesadziłam z wielkością Zmieniłam. Najpierw była czcionka 8 pkt., potem 12, a teraz jest 10. Może być?

Elu, dziękuję

Pablo, zmieniłam wielkość czcionki Twojego tekstu, bo ciężko było czytać taki maczek. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko . A jeżeli masz, zmienić z powrotem zawsze można

Co do treści: właściwie niewiele można powiedzieć, poza tym, że tekst można traktować jako sposób na rozpisanie pióra. No, żeby chociaż puenta, myślę sobie, mnie rzuciła na kolana, a tu trzy kropki na końcu. Ale jesteś szczery wobec nas, a my wiemy, że potrafisz lepiej. Dlatego spokojnie poczekam na kawałek prawdziwej męskiej prozy w Twoim wykonaniu. Mam nadzieję, że już niedługo.

Pozdrawiam.

- poprzedni tekst pędził jak pociąg, to teraz trochę się uspokoiło


- bo to takie właśnie sympatyczne imiona

morfino, Figielko - dziękuję za wizytę.

Zaczyna się niewinnie. Potem już poważniej. To dobry pomysł na konfrontację naiwnej, dziecięcej narracji z zupełnie dorosłą rzeczywistością.

Już chciałam zacząć wytykać Ci błędy interpunkcyjne i inne takie, ale stwierdziłam, że to może taki zamysł, w końcu pamiętniczek pisze dziecko

- powtórzenie


-bez przecinka przed "oraz"


- przestawiłabym tu szyk, bo w tej chwili "absolutnie" odnosi się do "zabobonny" (co brzmi dziwnie), a zgaduję się miało odnosić się do "nie jestem". Jeżeli tak, to powinno być: "Oczywiście, absolutnie nie jestem zabobonny".

Bardzo fajny tekścik, w swoim chaosie zaskakująco spójny i z odpowiednią dozą dobrego humoru.

Pozdrawiam

Mnie się to kojarzy bliźniętami, przy czym jedno zostało wchłonięte przez drugie, więc urodziło się tylko jedno dziecko... trochę makabryczne, ale takie skojarzenie miałam właśnie

Taka bajka jak nic powinna być wykorzystywana w szkołach, chociaż wielu dorosłym też by się przydało - podejrzewam, że mnie również, bo czasem stawiam przecinki na czuja . Przydałoby się coś takiego z zakresu ortografii, jako że (bez przecinka ) dzieci nie lubią pisać dyktand, ale takie bajki na pewno bardzo by polubiły. Rozbroiła mnie Przerwa Oddechowa i Akcent o gołębim sercu

Melindy


- powtórzenie

Długi tekst, ale warto było go przeczytać. Nie chciało mi się, ale jakoś mnie wciągnęło Bardzo dobra końcówka, zaskakująca. Kiedy fabuła umiejscowiona jest w Hameryce, z reguły nie czytam, bo wychodzę z założenia, że równie dobra historia może rozgrywać się na naszym własnym podwórku. Tutaj jednak wybór kraju jest uzasadniony. Takie rzeczy tylko tam

Pozdrawiam

Dzięki, mike