Nie czuję wiersza. Nie udało mi się znaleźć tu niczego dla siebie. Może za młoda jestem na taki przekaz.
Wybacz.

Kamea.

Druga zwrotka najlepsza. A tak w ogóle to cholernie smutny, takie beznadziejny jest wydźwięk Twojego wiersza...

Mnie także puenta wydaje się odstawać od reszty.

Kamea.

Czytam Twój wiersz jak takie do siebie przed lustrem z błagalnym i smutnym spojrzeniem.
Dobre Bo jest złość.

Kamea.

Megapoetycko!

To jest liryka jaką lubię i za jaką tęsknię, bo tylko za jej pomocą można w oczach przynosić pył motylich skrzydeł i grzybnię tęczy

Dla mie tutaj wszystko jest takie wyszeptane. Jest życzenie wypowiedziane w nadziei na więcej, trwoga i urokliwa fantazja, która gra w głowie.

Pięknie.

Kamea.

Clou wiersza.
Atrybutów jak na opowiadanie a treść cichaczem ucieka...

Kamea.

Ale fajnie!

Pięknie oddałaś chwilę zjawisk. Przemija to wszystko a zostaje słoneczko

Kamea.

Nie przemawia do mnie.
Ani oryginała ani przekład.

Kamea.

Czytam jak jakiś fragment opowiadania. Dziwny... bo jeśli miał być wiersz, to przegadany niezgrabnie

Nie podoba mi się.

Kamea.

Porażający, nic więcej nie umiem napisać.
No może o tym, że dwa ostatnie wersy odstaję od reszty, bo są takie pompatyczne...

Pięknie, wzruszyłam się.

Kamea

pod rzęsami wciąż czyjś portret.
gdy zaciskam powieki – wyraźniej widzę
ten kształt. to ona – Erato, przekleństwo i żart.
odpocznijmy obie.

Tak mi się przeczytało na finiszu tego oszałamiająco celnego wiersza. Wlałaś we mnie spokój tym wierszem Zolu sto jedenasta.

Dziękuję.

Kamea.

Dziękuję Inko.

Cieszę się, że czytasz i jeszcze robisz wyjątek dla małej czarnej


Kamea.

Tak Agnes jest strach, tylko matka jest nieobecna tylko zabawki są bezbronne jak Ona...

Dziękuję, że zajrzałaś

Kamea.

pozwól opowiedzieć ciału
o strachu
niech drętwieje błękitnie

z niepewności


pragnę lewitować
rozstać się z sobą

I jest pięknie, zagadkowo i lirycznie

Kamea.

To można streścić w jednym zdaniu - dzień otwiera się we mnie zagadką i pozostanie takim mimo scenariusza, którym próbowałam siebie oszukać*

Świetny!

*Kamea.

To jest taki wiersz, że po przeczytaniu wracam do tytułu i przyjmuję go w ciszy.

Kamea.