A ja myślałem, że pod twoim tekstem zaroi się od komentarzy. Fajnie, że też zamieściłeś coś nowego. Szczerze, to nie umiem rozgryźć tego opowiadania i nie wiem o co chodzi z tymi głowami na plecach.
pozdrawiam.

Fajne i zabawne opowiadanie. Obawiałem się, że bohaterka wyjdzie na zakupy, by znaleźć jakąś zdrową żywność, a ty w zamian dałaś zabawną rozmowę z ludzikiem. Podobało mi się sformułowanie "bydło domowe" w stosunku do kota. Po prostu wyśmienite.
pozdrawiam.

Dzięki za wizytę i komentarz. Z tym opowiadaniem mam troszkę problem i nie wiem, czy nie rozpocząłem go zbyt groteskowo.
Pozdrawiam.

Jestem pod wrażeniem komentarza.
Dzięki serdeczne.

Przeczytałem i jest to dosyć dobre opowiadanie. Opisałeś pewien sposób prowadzenia życia i jestem ciekawy, co właściwie o takim życiu myślisz.
Czy mamy zawsze dostosowywać się do zmian, obojętnie jaki mają charakter? Czy mamy schować dumę i zwyczajnie żyć? Czy ochrona własnego życia jest najważniejsza?
pozdrawiam.

Ciekawy sposób opisania przemyśleń. Odbieram to jako eksperyment z budową zdań i prowadzeniem narracji. Wydaje mi się (oczywiście mogę się mylić), że poprzez te zabiegi, chcesz ukryć przesłanie.
Jak dla mnie jest to dosyć dobre. Ma taki troszkę specyficzny, paranoiczny charakter.


"wierzyła"
pozdrawiam.

Dzięki za wizytę i komentarz.
Pozdrawiam.

Te dwie książki to taki symbol. Nikt z wyjątkiem głupca/osoby nieświadomej nie wyrzuci wartościowych książek, a nie wszystkie takie są. Fakt, można je oddać do biblioteki i będzie z tego jakiś pożytek.
Świat przesunął się w kierunku internetu i tutaj także można poczytać. Wiem, książka to książka.
pozdrawiam.

Dzięki serdeczne za miły komentarz.
pozdrawiam.

Dzięki za miły komentarz.
Jeżeli się uśmiałeś, to bardzo dobrze, bo o to chodziło. Ta bajka, jak i dwie kolejne części są dosyć specyficzne. Nie wiem nawet, czy nadają się dla dzieci. Co do tego zdania, to wcześniej jeszcze było nieco dłuższe: ... wchodzili w wiek średni, tak jak i autor tej opowieści". Jak uda mi się coś wymyślić, to je zmienię.
pozdrawiam

Opowiadania przypomina mi Toy story, tylko zabawki zostały zastąpione książkami. Nie ma się co czarować, tak naprawdę nie chodzi o książki, tylko o nadmiar rzeczy jakie posiadamy. Gdyby każdy z nas miał dwie książki, nie przyszłoby mu do głowy ich wyrzucenie. Ale my mamy wszystkiego ponad miarę. Za dużo książek, za dużo płyt z muzyką, z grami, z filmami, za dużo mebli, za dużo ubrań, za dużo sprzętu elektronicznego, za dużo... A to wszystko nie zmieści się w naszych domach/mieszkaniach i wyrzucamy: książki, płyty, stare meble, ubrania, buty itp. Przy okazji tego pościgu za nową rzeczą wyrzuciliśmy przyjaźń, spotkania towarzyskie itp, a to jest wiele ważniejsze.
pozdrawiam.

Twoje opowiadanie trochę zniechęca do sera. Nawet zabawne, ale nie powala.
pozdrawiam.

Dosyć dobre opowiadania, chociaż jak dla mnie zbyt szybko się złamała. Żadnych rozterek, niczego, tak po prostu? Możliwe, że nie łapię aktualnych standardów nastolatków, ale mimo wszystko wydaj mi się to dziwne.
Cyfry powinny być pisane słownie.

albo jedna kropka, albo trzy
pozdrawiam

W tym opowiadaniu spróbowałbym niektóre zdania wydłużyć, by tekst był bardziej płynny. Dialogi wzbogaciłbym o przemyślenia, by tekst nabrał głębi.
Dobrze by było, by wyklęty opowiedział, co robił w ostatnich latach i by sołtys i pan jakubek opisali co się dzieje w ich świecie.
Dobrze zakończyłeś

Pokazuje to, co się działo z tymi ludźmi, który do dzisiaj przez znaczną grupę społeczną są wciąż traktowani jako "wyklęci"

"też"
pozdrawiam

Bardzo dobry tekst dający do myślenia. Ciekawa akcja, dobre przemyślenia, super odmalowana atmosfera. Naprawdę kawał dobrej roboty i błędy, których jest tutaj sporo nie przeszkodziły mi dotrwać do końca.


Dialog zaczynamy półpauzą (ctrl i minus na klawiaturze numerycznej). opowiadasz z małej litery i przed półpauzą nie powinno być kropki. Czynności gębowe (powiedział, krzyknął itp powodują, iż nie stawia się kropki i pisze się małą literą. Do poprawy w innych miejscach.


"zwierzątka"

miałaś

wziełaś

nie łączyłbym wyrazów, chociaż wiem, że to celowy zabieg. Odpuściłbym także fragmenty pisane jedynie dużymi literami. Znacząco utrudnia to czytanie.



ochydnego

naprawdę

zajęcia

osłupiałeś z małej

ordynator z małej
pozdrawiam.