kurde jak niektorzy sie zwyklych literowek czepiaja - idźcie sie NAEBAĆ czy co

dawno mnie tu nie było..a widzę, że Ty nie próżnujesz

podziwiam Twoją pomysłowość hehe - Elegancko

trafny autentyczny przegląd życia prowincjonalnego miasteczka.
mało rozbudowany i mało kunsztowny styl idealnie oddaje klimat tego środowiska.

'bo najtwardsze melanże to jak cisza przed burzą
nawet nie wiesz jakie akcje się dziś narzucą'
yo!

kłuje w głowę, nie kłuję w oczy. nie o gustach nie dyskutuje się dlatego ciachnę to w nawiasie xd (2 zwrotka, coś mnie odpycha, ale leciutko)
wers: 'z błyskiem srebrników w rozdartym szwie' - cudowny - choć moze to okreslenie niezbyt stosowne w tym aspekcie xD

pzdr.

czytając pierwsze dwa wersy, poczułem, że będzie dekadencko, a tu skądże. naprawde zasiałaś w tym wierszu dobry klimat. tytuł, a całość - świetnie pasuje
widać, że to przemyślany wiersz z mocnym przekazem.
dla mnie bdb.

podoba mi sie motyw Dostojewskiego zgrabnie tu wpleciony
ogólnie dla mnie plastycznie, udana próba, no może ten 3-ci wers 2-iej strofy, jakoś tak czuje tam jakiś nadmiar słów...nie ważne, to tylko msz.
pzdr.

druga cześć wiersza tj. ta po znaku zapytania jest o wiele lepsza, wypracowana, pierwsza troche brzydko pachnie banałem, prostotą (to tylko msz) 'na palcach ufności' i- ciekawe;]
pzdr.

Po 70
sprawiło że ocena taka a nie inna
pzdr

zapuściłeś we mnie
stuletnie drzewo
błąkających się
liści i rąk - tak jak Poke ten fragment wg najmocniejszy punkt.
nie w moim guście taka poezja, ale to do mnie akurat przemówiło

dobra robota, wreszcie jakiś Twój wiersz mi sie spodobał

tylko to:
NIE można było NIE chwycić. - to dwa razy 'nie' jakos mnie mierzi..

jak mi to mogło umknąć?
to naprawde mocny wiersz pod taką sympatyczną nazwą
te osie mnie zachwyciły, wiersz świetny pod każdym punktem - po prostu ma to coś i kropka

metafory zabieram w podróż
dywanem Aladyna - zajebista ta metafora o metaforze, zreszta to już wiesz xd

całośc przesiaknieta metaforami, ale to juz przyzwyczailem sie, taki Twój znak rozpoznawczy;p
pośpieszne pchane adagio uciekających mi myśli, liryczne obrazowanie na poziomie, robi wrażenie

I gdy skłaniam głowę
By ją wesprzeć lekko na twoim kolanie
Nie myśl, że straciłam dawne panowanie - to najmocniejszy fragment
napisać wiersz z punktu widzenia Bogini Afrodyty(bo tak mniemam, że jest) nie prostą sprawą jest, całkiem zgrabnie Ci to wyszlo

mówią mi, że myśle wciąż o jednym, jednak tytuł przyciągnął mnie dziś z racji trwającej sesji.. iii muszę podziękować bo miłe oderwanie od nauki, no miłe - może nie adekwatnie, ale ciekawa miniaturka w swej prostocie. troche czuję w niej obojętność, pogodzenie się z faktem, poruszający portret.
czasem trafiam na Twój wiersz, ten dla mnie najlepszy z nich. jak na razie
pzdr

w prawie miesiąc później dołączam jeszcze puentę..