Bardzo liryczne,zwiewne, kobiece - to na plus. Jednak ja szukam w poezji czegoś innego niż rekwizytów typu kwiatuszki i ptaszki.

To musi być bardzo mglisty zamysł (zamysły), skoro sytuacje liryczne są obrazowane w sposób tak dalece niespójny.

mhm jaśminy rozbielą się w ogródku, ale nie będzie ich w nim. czary mary.

Odp. Na przykład tym, że wiosną można w ogrodzie się raczyć. Ogólnie nie ma tu zabiegów poetyckich, pomijając wersyfikację i pominięcie interpunkcji. Ale zatrzymuje i skłania do ciepłego uśmiechu.

Nie powiem, coś ciekawego się czai w tej miniaturze. Lekka, zwiewna, ale bez wtopy

fk - wyliczankoza, czyli mistrz długiej frazy. Nijak się to kupy, ani d**y nie trzyma, ale autor pewnie wie, o co mu chodz.



____________________

Proszę serdecznie o zapoznanie się z deklaracją ideową i regulaminem Portalu, szczególnie z fragmentami:

Stawiamy na przyjazną i życzliwą atmosferę, która sprzyja twórczemu myśleniu, stawiamy na szczere, rozbudowane komentarze, pisane na miarę naszych umiejętności i kompetencji, stawiamy na kulturę słowa i bycia.

2.6.1 Komentarze nie mogą obrażać autora utworu oraz osób postronnych.
Komentarze odwetowe karane będą ostrzeżeniem lub banem.

2.6.2 Komentarz musi jasno wyrażać opinie danego użytkownika.

2.6.3 Prosi się o szczere słowa i o kierowanie się poziomem utworu, a nie sympatią czy antypatią do twórcy.

2.6.4 Komentarz powinien być tak rozbudowany, aby autor domyślił się co przeszkadzało lub podobało się komentującemu.

[przyp. red. Emily]

Całkiem, całkiem.

Przypomniała mi się postapokaliptyczna powieść Andre Norton "Świt 2250".

Tylko osobiście mam wątpliwość czy, jeśli nastąpi jakowaś apokalipsa, nastąpi również tak poważne uwstecznienie cywilizacyjne, taka technologiczna amnezja jak to sugeruje autor.



Ale jako wolny owoc wyobraźni tekst się broni

Poprosiłem o objaśnienia, bo częstym zjawiskiem w internetowej poezji jest nieumiejętność autora w przełożeniu metafory na język potoczny. Najlepszym sposobem, żeby sprawdzić autora, jest poproszenie go o prozaiczną adnotację. Jeżeli ten ma z tym kłopot, to wielki problem nie leży po stronie odbiorcy, lecz po stronie autora, tzn. jego słowne konstrukcje podszywa pustka i ich byt nie ma poważniejszego uzasadnienia w świecie.
No ale powiedzmy, że autor w jakiś sposób się wybronił - mgliście i jako tako.

Rzecz w tym, że ja chcę wiedzieć, że autor wie o czym pisze - wiedzieć, nie - wierzyć. A chcę to wiedzieć, z tekstu, którego treść ma być na tyle jawna, by broniła się bez przypisów.

Poza tym uważam, że zanarchizowana, dzika, nieodpowiedzialna metaforyczna karkołomność(jak w tym tekscie) jest jedną z najstraszniejszych trucizn dla poezji. Liryzmu - tego specyficznego napięcia między słowami nie osiąga się przez metaforyczne, źle dobrane horror vacui.

Metafora jest jednym z wielu narzędzi poetyckich, nie jedynym. Metafora może być w tekscie rzeczą przygodną i osadzoną w prozaicznym konkrecie.

Może w ramach odtrutki poczytaj "Warszawską kawiarnię" Ginsberga http://tribute-to-bp.blog.pl/2010/.../allen-ginsberg-warszawska-kawiarnia-10-kwietnia-1965-tlum-andrzej-szuba/

pozdrowienia

Zdecydowanie nie jestem zwolennikiem takiego (hmm. surealistycznego) obrazowania. Myślę, że sztuka poetycka nie polega na tym żeby było dziwnie.

paniczny zapach starań dobiegający
spod dywanów nad którymi trzeba co i rusz
rozwijać transparent z wymagań
chociaż w małym stopniu ludzkich

cała ta strofa jest ostro przesadzona i moim zdaniem nieodpowiedzialnie zmetaforyzowana.
Jako, że jestem przekonany, że każdą zmetaforyzowaną myśl w głowie winien poprzedzać w umyśle twórcy, czytelny prozaiczny ekwiwalent, proszę aby autor ( który chyba chciał coś zakomunikować) na takowy ekwiwalent przełożył mi wskazaną frazę. Proszę mi nieco szerzej powiedzieć co konkretnie komunikuje ten tekst.