Wierszem bym tego tekstu nie nazwała, bardziej notatką.
Do pamiętnika niestety.

:-)

Myślisz, że tego rodzaju faceci, potrzebują podkreślania tego co mają/nie mają?! Chyba niekonieczne? Kolejny wers na pewno nie potrzebuje łącznika, tak jak Twoje wątpliwości odnośnie wydźwięku.
Kompromis odnośnie puenty, jest ciekawy (chociaż nadal mam wątpliwości ).
To Twój tekst, ja jedynie czytałam.

Nie lubię ingerować w czyjeś wiersze, ponieważ słaba ze mnie ''poetka'', ale Twój wiersz czytam trochę inaczej.

W pierwszej bez 'to', w trzeciej zrezygnowałabym z drugiego 'które', zastępując np., chociaż/choć.
Żeby uniknąć powielania skończyła/skończyły w czwartej,- 'skończyła się też' zastąpiłabym po prostu 'i''.
Po 'na kolejne lata' zostawiłabym jedynie - 'chyba na dobre'. Nie trzeba aż tak dopowiadać, zwłaszcza, że to puenta, jednak podkreślam, że nie znam się na tyle, by wyrokować.
Dobre, niemal spójne pisanie, z wypracowanym warsztatem.
Pozdrawiam.

Chyba nie mogłam oczekiwać trafniejszego komentarza.
Dziękuję.

Lubię Twój styl, mnogość słów, naprowadzających na niezwykłość obrazów.

Obrazowy, bolesny wiersz. Do wielokrotnego czytania.

Dziękuję Wolnyduchu za poczytanie, komentarz i wysoką ocenę.
Pozdrawiam.

Dziękuję Alos.
Próbuję mierzyć się z różnymi tematami, nawet tymi, które łatwiej przemilczeć.
Pozdrawiam.

U Ciebie zawsze gęsto od obrazów i metafor, ale takie pisanie najmocniej działa na wyobraźnię. Moją na pewno.

Sporo krwi, jakby jedynie ona potrafiła ukoić zadraśnięcia.
Czyta się.

Wiolin, bardzo dziękuję.
Pozdrawiam.

Bardzo Wam dziękuję za poczytanie, i komentarze.
Pozdrawiam.

Dziękuję za komentarze.
Pozdrawiam.

Annakoch, dziękuję za czytanie, i wysoką ocenę tekstu.
Z półkami bywa różnie, na szczęście czas zaciera ślady, i wszystkie teksty stają się ''równe''. Oczywiście poziom także jest ważny.

Pozdrawiam.

Opheliac, dziękuję.
Cóż, jesteśmy składową wyobraźni, zasobu słów, i tego co nas dotyka namacalnie. Makramy i portrety są nieodzownym elementem mojego życia, słowa nie zawsze mnie lubią, więc jest jak jest.
Bardzo możliwe, że mimo upływu lat, ciągle piszę ten sam wiersz.

Pozdrawiam.