Witaj kresowiak. Dziękuję za szczerość, ilu czytających tyle opinii. I to jest dobre, i tak powinno być. Aczkolwiek nie zgodzę się z masowością. Jedno co wiem o swoim ''pisaniu'' to to, że nie kieruję się żadną modą, ani tym bardziej trendami. Piszę intuicyjnie o tym co mnie spotyka, dotyka, uwiera, ale też cieszy.
Każdy? Nie uznaję tej tezy, tak jak nie istnieje jakiś konkretny Każdy.

Pozdrawiam i ja.

PS. I gdyby to ode mnie zależało, też bym tego tekstu nie wyróżniła.

Od plew. Dziękuję Zola (chwilę przed zauważyłam wyróżnienie).

Dziękuję.
Dziękuję Emily.

Pamiętam ten wiersz, tym bardziej, że go sobie ''porwałam''. Z przyjemnością wróciłam do niego raz jeszcze. Pozdrawiam.

Witaj Vanillivi Z weną bywa różnie, obawiam się, że mnie na dobre opuściła (byle do wiosny).
Dziękuję za ślad, i refleksje. Pozdrawiam.

każdy moment jest dobry. przejścia między nim a nią, są rzeczywiste.
jednocześnie zależne i niezależne, jak sygnalizowanie obecności przy kurtynowej
możliwości rezygnacji, chociaż - ''mówię zamiast'' - jak dla mnie, ''bardziej''.

pozdrawiam i, do następnego

Darku, miło Cię widzieć pod tekstem. Dziękuję.

Abi-syn, dziękuję.

Emily, wróciłam ''odjął'', a lekarza zostawiam w spokoju . Cieszy, że do Ciebie przemawia.

Hej kamyczku (wyręczyłaś mnie linkując, i dzięki Ci za to - zawsze to o jedną ''odpowiedzialność'' mniej ). Dziękuję za ślad.

alleluja, dokładnie tak, migawką. Dziękuję.
I wzajemnie (jeszcze tylko muszę się w sobie zebrać i odważyć komentować - dla milczka, to nie lada wyzwanie).

Witam.
Emily, pierwotnie było odjął, zmieniłam na usunął i, teraz widzę, że może niezbyt fortunnie, dlatego na pewno przemyślę. Dziękuję za ślad.
Pozdrawiam.

Leszku, o których, a których, to jednak różnica (?), i chyba jednak pozostanę przy własnej wersji, aczkolwiek cieszy, że znalazłeś czas i chęć by przeredagować tekst. (weterynarza przemyślę ) [zawsze z uwagą przyglądam się wszelkim propozycjom zmian, czasami jedynie potrzebuję więcej czasu]

Płynnie, przestrzennie i pulsująco, a; - dźwięczne i miłe dla ucha w głośnym czytaniu.
Pozdrawiam.

Lubię, i sama stosuję powtórzenia, acz nie zawsze da się je wytłumaczyć, tu, jak najbardziej wydają się być na swoim miejscu, ze sporym sensem, nie tworząc tłoku. Poza tym, plastyczność, tę cenię niezmiernie i, dostrzegłam ją już od pierwszego czytania Twoich tekstów. Dzięki obrazom mam ochotę wracać. I wracam

Pozdrawiam.

Jak starcie z czymś, czemu nie pozwalamy - w nas - dojść do głosu. Lubię teksty pełne nagłych zwrotów i niemal transowego rytmu, który udziela się i prowadzi, jeszcze długo, długo po przeczytaniu.

Po pierwszym czytaniu uznałam, że nie jest dla mnie, właściwie bez jakiegoś konkretnego uzasadnienia, może nawet - a raczej na pewno, na zasadzie przekory. Ale... wróciłam i, cieszę się, że to zrobiłam. Chociaż smutny, jest jak ''odpoczynek'', lub inaczej, jak niewymuszone obrazy, w których ma się ochotę poruszać. Pozdrawiam.

''w domu wynajętym przez chłód'' - tak zapisałabym ten wers. reszta, jak najbardziej, na tak. pozdrawiam.

Dobrze mi w Twoim wierszu (wracam do niego i wracam, jakby nie chciał dać o sobie zapomnieć - lubię, kiedy tak się dzieje).

Pozdrawiam.

Lubię teksty, które mimo, że nie są o mnie, dotykają tak, jakby były.