Bardzo ciekawie przedstawiona historia - może dlatego, że akcja szybko się dzieje. Moim zdaniem dobrze opisałaś stany emocjonalne bohaterki, tak, że czuje się to samo co ona.
Wdarło Ci się do tekstu kilka błędów interpunkcyjnych:
"Wybacz
. –nie mam siły mówić więcej" - niepotrzebna kropka po "wybacz"
"-Pomodlę się za Ciebie
. – dodaje na pożegnanie, wcale mnie tym nie pocieszając." - podobnie jak wyżej.
"-Przepraszam, gdzie leżą Tom i Alice Lossest? Jestem ich córką
.- powtarzam formułkę." - to samo.
"-Ashley, kocham cię
. – mówi ledwo słyszalnym słabym głosem, a ja zaczynam po cichu płakać - Nigdy nie przestanę. Tata tak samo. Pamiętaj o tym." - kropkę po "kocham cię" przerzuciłabym na koniec zdania - czyli: "(...) zaczynam po cichu płakać
. - Nigdy (...)"
Ogólnie, jak już wspomniałam, podobało mi się.
Pozdrawiam