Poza słusznymi uwagami przedmówcy, dorzucam swoje. Mnie się rzuciła w oczy nadmierna ilość czasowników

Z tej przyczyny tekstowi nadano jakby formę brudnopisu, szkicu, notatki naprędce.
A z kolei z tymi ogonkami - ąąą ęęęę = nie bagatelizuj sprawy. Osoba pisząca nie powinna robić błędów. Łatwo zapamiętać = w 1 osobie l.poj. zawsze ęęęę, w 2 osobie eeee = np. ja piszę, robię, rysuję, maluję ///// ale on - pisze, rysuje, maluje itp.

smutek takie wróżby dyktuje - a jak będzie, czas pokaże swoje.

Dorot Ka - kiedy on pisał te słowa
zamarła na gałązce sowa
a gdy Ty nadawałaś tytuł temu wierszowi
w piekle wydano bal
z nadzieją na przyjęcie nowego stworzenia

aj! niby coś z listów, a gdzie czułe powitanie? I też żadnego cmoka na pożegnanie.

Jak życie biegło pomiędzy nimi
tak i zostało sfotografowane

Jak jak napisała przedmówczyni - może i fajna zabawa słowem i luźnymi skojarzeniami, ale czy jest wiersz?
Ja nie odnalazłam w nim nic dla siebie, co by ujęło.

Najbardziej zatrzymuje tu gra słów, a i temat niełatwy. Cóż - życie przysparza tematów, urozmaica by nie było monotonnie.

Patrząc na tytuł i na nick lekkiego zamieszania doznałam, gdyż poranne mdłości są przyczyną późniejszej radości, ale potem z treści wynikło że Synu, więc ciąża nie wchodzi w grę.
Sam opis stanu rzeczy - z zainteresowaniem, nie zaprzeczam.

w zasadzie z pierwszych słów tak mi się skojarzyło:

jest przy tobie widok z pokojem,
podobnie ze spokojem patrzę w morze
jak w sen śni się, że idę po ten błękit
który mam w kieszeni,
a taka cisza że słyszę płaczący piasek
i pękającą ze śmiechu krew

Jednak zamiast 'słyszę' wolę w tym wierszu 'czuję', no bo jak można słyszeć jedno i drugie bez dodania stosownego określenia? moim zdaniem są to próby udziwień polszczyzny.
Poza tym tu byłyby potrzebne znaki interpunkcyjne.

niezbyt mi się słyszy "silnie grzeje", poza tym ok.

Filozoficznie, ale sensu tu nie brak. Nie zajmowałam się formą, jedynie treścią, dlatego ocena tylko za treść.

Antyteza bo poziomki w mieście? Nic prostszego tylko zasadzić w skrzyneczce na balkonie i gotowe.
A na poważnie - jest wiersz i jest wspólny moment (rozbite kolano i oblany egzamin).

Ciarki mam na plecach i nie pójdę dzisiaj spać póki słoneczko się nie pokaże.

z cyklu 'trudne rozmowy". z powagą i na TAK.