Falcon911 bardzo dziękuję za tak miłą opinię bardzo się cieszę, że tak to odebrałeś

Zgadzam się z moimi poprzednikami. Część pierwsza jest bardzo dobra i daje nadzieję na naprawdę przemyślany odwet, aż czeka się na dalszy ciąg. Myślałam, że w drugiej części Twój bohater bardziej się postara, a jego zemsta będzie straszna. Historia z tą bombą jest nieprzemyślana i rzeczywiście wygląda jakby bohater szedł na łatwiznę. Widzę u Ciebie naprawdę duży potencjał ale spodziewałam się nieco bardziej wyrafinowanej zemsty.
Pozdrawiam serdecznie

Miladoro masz rację, że tekst jest przesłodzony, jednak chciałam przez to pokazać, że idałów nie ma, czasami niektórzy ludzie żyją marzeniami. Jednak mam pewien pomysł aby obniżyć poziom "cukru" w tym opowiadaniu. Postaram się również usunąć powtórzenia.
Darksiu dziękuję za wskazanie konkretnych błędów, postaram się je jak najszybciej usunąć. Jak zauważyłam swoje błędy czarno na białym to nie mogłam powstrzymać się przed śmiechem, bo jak to teraz widzę to wydaje mi się śmieszne jak udało mi się do tego dopuścić
Serdecznie dziękuję za wszystkie rady, wyciągnę z nich właściwe wnioski a następne opowiadania będzie już lepsze. Jak to mówią najgorsze są początki
Wprowadziłam już poprawki, usunęłam też trochę słodyczy

Posłuchałam Waszych rad i już zeedytowałam tekst

Dziękuję bardzo wszystkim za komentarze i wskazanie błędów
Idamaria bardzo mi miło, że mój pierwszy tekst jest dla Ciebie piękny
Szuirad dziękuję za wskazanie konkretnych błędów. Czy naprawdę nie ma miłości? Wierzę, że miłość istnieje, musi istnieć inaczej życie pozbawione by było sensu. Jednak zdarza się, że ludzie karmią się złudzeniami. Chciałam pokazać, że świat nie jest idealny
Sceptymucho Tobie również dziękuję za komentarz

Opowiadanie bardzo pobudzające do myślenia i smutne. Tak smutne jest spotkać kogoś z kim rozumiemy się bez słowa, a zaraz potem zostać odrzuconym. Wspomnienia zostają w naszych głowach, aby któregoś dnia odezwać się często bolesnym echem. Przygniatają swoim ciężarem. Najbardziej podoba mi się końcówka, bo stanowi swoistą niewiadomą. Zastanawiające jak jego życie się potoczy dalej ,o ile w ogóle będzie jakieś kiedyś. Moim zdaniem świetne opowiadanie na wysokim poziomie

Moim zdaniem bohaterka jest po prostu kochanką tego mężczyzny. Myślę, że zamiast zdjęć samych synów mógłby mieć zdjęcie żony i dzieci. Twoja bohaterka denerwuje się, kiedy on się spóźnia, bierze co chce i po prostu wychodzi.. do żony? Zastanawia się w końcu, ile razy będzie go opuszczać jakby naprawdę miał swoją rodzinę. Zastanawia się jak długo będzie upadać, dawać się po prostu "brać" nie otrzymując przy tym nic w zamian... Moim zdaniem opowiadanie dobre, tylko te zdjęcie bym zmieniła na Twoim miejscu

Bardzo wzruszające, pokazuje co w życiu jest naprawdę ważne. Opowiedziane w zabawny sposób sprawia, że czyta się je lekko i przyjemnie. Mówi mi też o tym, że szczęście jest blisko nas, tylko czasami w tym zabieganym i pełnym stresów życiu po prostu sobie tego nie uświadamiamy

Opowiadanie bardzo ciekawe, niezwykle życiowe. Współczujemy Jerzemu, potępiamy Matyldę, ale czy wszystko można tak jasno określić jako czarne i białe? Tak Matylda była egoistką ale przecież Jerzy też nie wierzył w miłość w sieci. Oboje początko byli nieszczęśliwi. W końcu finał, Jerzy zdołał jej pomóc chociaż sam został odrzucony, a ona być może odnalazła swoje szczęście. Kawał dobrej roboty

Widzę tu kawał dobrej roboty aż mi się niedobrze zrobiło na myśl o tym jedzeniu... Gratuluję tekstu, jest powalająco dobitny