Znakomity wiersz. Mimo metaforycznego obrazowania jasny i klarowny. Udało Ci się świetnie oddać moment rozstania z towarzyszacymi emocjami.

- cudna w swojej głebokiej prostocie fraza.

Kontrowersyjny fragment ze zbieraniem:
- rewelacyjny.

Interesujący motyw z jemiołą w kontekście ostatniego wersu. Bardzo na TAK.

Dziekuję wszystkim za komentarze.

Mirosławie, głosujący ocenili nasze wiersze podobnie, więc też możesz czuć się zwycięzcą.
faith - takie opinie to zawsze miód na serce piszącego. Dziekuję.
Leszku - podziękowania za próbę udoskonalenia wiersza. Podoba mi się, ale że wiersz był konkursowy i w takiej formie oceniany - niech już pozostanie wybrakowany.
ajw- zawsze jesteś dla mnie taka łaskawa. A że niezmiernie cenię Twoją poezję - tym milej.
p- dzięki za opinię i przywiedzenie mnie do judaików T. Pietrzaka. Nie znałam. Czy tłoczno w tej tematyce ostatnio? Nie wiem, ale z róznych względów nie sądzę.
kamyczku - a toś mnie zaskoczyła, bo akurat mój Josek Pajkus był dzieckiem. Bardzo się cieszę, że się podobało.
Liathio - nawet najwięksi nie mają samych admiratorów, cóż ja - maleńki żuczek poezji. Nie potrafię totalnie otworzyć się na czucie, bo jednak mózg mi nakazuje zawsze preferować czytelny SENS. Piszę raczej głową, nie sercem. Inaczej nie umiem i już się raczej nie nauczę.

A ja dołączę się do opinii p w kwestii technicznej. Nie ma obowiązku w wierszach z rymem wyrównywać wersów. Wielu uznanych poetów pisało nieregularnym sylabikiem czy syalbotonikiem i nikt nie poczytywał im nieregualrności za błąd. Twój wiersz ma ładną melodykę. Pięknie brzmi.

Dla mnie pełna homeostaza między tekstem oryginalnym i tłumaczeniem. Oba rewelacyjne.

Piękny wiersz. W cudownym otoczeniu błekitnego morza, w klimacie kanikuły rozkwita kobiecość, budzą się zmysły, promienieje uroda. Codzienność, którą symbolizuje występujący w pierwszej zwrotce rozmyty obraz partnera, oddala się, roztapia w niebieskości południowych mórz.

-

wieszczą chęć na coś więcej niż kontemplowanie uroków krajobrazu. Jest parnie i gorąco w wierszu, jak na plaży w Copacabana. Tak - niesamowity klimat udało Ci się stworzyć, ajw. Świetnie!

PS. Dla mnie powtarzające się w w Twoim wierszu nie jest defektem, a walorem melodycznym - pięknie to brzmi, jak fale przypływu.

Przesliczny, smutny wiersz o ciekawym koncepcie. Jak zwykle, niezwykle u Ciebie, ajw.

Bardzo ciekawa realizacja inspiracji Herbertem. I bardzo poetycka. Przepiękne frazy:




Pojedynek Apolla z Marsjaszem nierozstrzygnięty.

Cudowny wiersz. Odbieram go jako wyraz swoistego niespełnienia w sferze kobiecości, kobiece pragnienia, rojenia kontra rzeczywiistość. Wszystko mi się pieknie otwiera, również problematyczny wers drugi:


wg mnie wilgoć symbolizuje owo niedosycenie, zatem kurczenie się ma sens.

Bardzo mi się Twój wiersz podoba. Daję: Świetne!

Odbieram jako satyrę i w tym aspekcie bardzo mi się podoba. Natomiast w ogółe nie żal mi peela, skoro związał swój los z niedojdą, na której wikt musi łożyć ) Dobrze mu tak. Pozdrawiam.

Podobnie jak przedmówcy - bardzo na TAK, dla formy i przesłania. Mądrze i pięknie.

To jest z pewnością POEZJA i to poezja znakomita. Wiersz rewelacyjnie poprowadzony, spójny, konsekwentny, z niebanalnymi refleksjami natury socjologiczno - filozoficznej, ze świetną puentą. Odchodzę zauroczona.

makerze - bardzo mnie cieszy Twoja opinia i nie ukrywam, że zawsze czekam na Twoje komentarze: fachowe, staranne, dopracowane - brylanciki na PP. Dziekuję.

lilah - miło, że wpadasz Pozdrawiam.

Kocham Jesienina, a Twoje tłumaczenie genialne. I rytm, i rym, a niełatwo, bo zestaw rymów męskich w polszczyźnie dość ograniczony, i klimat. Inwersje wydają się calkiem na miejscu, oddają klimat epoki; wszak Jesienin to nie awangarda. Dziekuję, Lilah, za ten piękny przekład.

Dziekuję Panowie, Apollo i Apisie Taurze za miłe komentarze. Piosenka Cugowskich - piękna.

Piękny erotyk. Taki... subtelny, wdzięczny, pachnący. Bardzo na TAK.