Bo dotykać piersi to dla kobiety sama radość, wiele w tym piękna i erotyzmu, i zwyczajnego kochania, szeptu miłosnego i radości z bycia razem.
A jak wiosna jest wokół, to już radość o poranku.

W buszu bzów najlepiej się całować

Bo czyż nie ma czegoś magicznego w bzach, w ich zapachu, wyglądzie?

Wokół mojego domu rosną bzy, tylko ludzie o niskich moralach je rozkradają.

Całujcie się romantycznie, bo maj skłania do tego.

A w domu, w wazonie zamieść kiść bzów, niech miłość kwitnie.

Violu, jak zwykle poruszyłaś serca mego bicie
Słońce raczej Cię piecze, no chyba że kwiecień-plecień.
Subtelnie dajesz mi obraz wiosny, miły i radosny, malowany kobiecą ręką.
A i on w tle czai się, by powiedzieć Ci że Cię kocha.
Mało ?
Lubię Twoje szorciki, są naprawdę klawe

Masz niesamowitą wyobraźnię, Violu, Twoje teksty łykam jak ciepłe bułeczki
No i ta wszechobecna nuta erotyzmu, ale bardzo subtelnego acz wyczuwalnego.


Grunt, że ciała są blisko, a że niebo złocistym promieniem przebiega, to już niczego więcej nie można chcieć, no chyba że przejrzystość opalizującą niebo - niebo często zawarte w jednym wersie składającym się z dwóch słów

Skóra lgnie do skóry i tworzą się namiętności góry
Ładnie to ujęłaś.
Lekko, zwiewnie i z wyczuciem tego, o co w uczuciu chodzi.
A chodzi o wiele.
Bez niego życie byłoby bzdurą rzuconą lekko na wiatr.

Piękne gratulacje ślę

Na pewno twoja sukienka panie mu w oko.
Wszystko jest extra.

Niedługo wiosna więc pewnie twój kochanek będzie blisko.
Jak naprawdę zakochany.

Licz na to.

Jak list wyrwany z trzewi, jak jęk za tym co mogło być, lecz nie było, jak garść wspomnień wywołujących tylko ból i poczucie, że zmarnowało się cenny czas...
To wszystko boli i nie ma lekarstwa, by to ukoić - na pewne rzeczy jest po prostu za późno.

Wspomnienia potrafią boleć.
Jak tu u Ciebie, Jarku, gdzie nie ma promieni słońca - są tylko mroki i niespełnienie.
Ale jest też coś pozytywnego - nadzieja.
Ona żyje dopóki żyje człowiek.
Dlatego warto przeczekać złe chwile i wybić potem ku górze i zwyciężyć.
Bo nie można przeżywać życia na kolanach.
I ile razy musi upaść człowiek, by się podnieść na dobre.

Wiersz dał mi wiele do myślenia

Spacer wśród ziół i kwiatów daje wiele ludzkiej naturze
Można odnaleźć swoje własne "ja" i czym może być kontakt z naturą.
A to bezcenna więź.
Ubogać swoje body kwiatami, a będzie bardziej atrakcyjne, i jakże wonne...

Radość o poranku, kiedy ma się takie wiktuały
Skaczę w głąb Twoich smaków, i wiem, że za każdym z nich kryje się kochanie.
I dobrze, bo bez niego nic na tej ziemi nie było by warte dolca.
A dogadzanie sobie świadczy tylko o miłości i szacunku.
Więc rób to dalej i nie popuszczaj

Urocze to, Violu, poruszające czułe struny duszy.
Napisałaś coś, co jest ponad czymkolwiek co jest ponad słowem pisanym.
Czuć wiosnę, czuć jej porywy.
Czuć radość o poranku i to samo o świcie.
Kwiaty są symbolem radości i miłości, dlatego Twój wiersz ma taki oddźwięk.
Miłosny.
I to sprawia, że Twój kawałek przemawia i jest wiarygodny.

Miłe i nastrojowe.
Udowadnia, że na bardzo małej płaszczyźnie słownej można coś narysować.
Jak dla mnie zarysowałaś deszczowy klimat, bardzo zgrabnie i obrazowo, choć słów mało, nawet bardzo mało, ale są trafne, dlatego szorcik działa i może się podobać

Piszesz bardzo czule, delikatnie i nastrojowo.
Można to poczuć wewnątrz swej duszy.
Jest słodko.
I oby tak dalej.
Bo czytając takie szorciki robi się człowiekowi lżej na duszy.
Pamiętaj, że Ci to mówiłem.

Człowiek, który się gniewa, sam się udręcza, bo?
Bo nie może zapomnieć, nie może wybaczyć a tym samym staje się ofiarą własnych demonów i ciężarów, które wciąż go dręczą i obciążają pamięć.
A nie lepiej podać sobie rękę i powiedzieć: "Co było, to było, ale nie jest".
Przyjaźń to piękna obok miłości rzecz, a nienawiść zatruwa umysł.
Męczy się ten, kto nienawidzi.
Dlatego zgoda buduje, a niezgoda rujnuje.

Malowniczy, aczkolwiek to smutny wiersz...
Bo co możesz powiedzieć, kiedy miłość się kończy?
Chciałbyś narodzić się na nowo, by ją jeszcze raz przeżyć, tym razem z happy endem.
Tu go nie było...
Była wszechobecna nostalgia i żal, że coś nie poszło tak, jak powinno.
Jest prośba i nadzieja.
Bo jak śpiewał Frank Sinatra - miłość jest najlepsza drugi raz pod rząd.
I tego życzę bohaterce