Edyto, fajnie że wróciłaś
A opowiastka o Panie jak zwykle w dechę.
Widziałem go przez chwilę z tymi wszystkimi zmianami fizjologicznymi i uśmiechnąłem się.
Wszyscy się zmieniamy, więc i on musiał.
Leciutko idzie Ci pisanie, zatem liczę na więcej, bo pamiętam, że Twój cykl bardzo przypadł mi do gustu - nie odpuszczaj!
Fajny pomysł i świetne wykonanie.
To się ceni.
A ja lubię ludzi z poczuciem humoru, precz ze smutasami.

Wesołych Świąt

Czułe słowo zaklęte w intymną literę
Pięknie, Iwonko, tak powinno się pisać wiersze - prosto, czytelnie, jasno i bez udziwnień.
Ty to zawsze robisz i chwała Ci za to.

Wiersz jest dowodem na to, że im mniej tym lepiej.
Na tak małej płaszczyźnie słownej oddałaś tak dużo.
Te wersy się widzi, czuje, są gdzieś blisko.
Jak słowa cicho szeptane w godzinę spełnienia.
Ja animuję się w Twoich obrazach, zaszeptałaś mnie na amen
I odchodzę mile podjęty świetnym wierszem o małej powierzchni, a jakże malowniczo kreślący pewną sytuację, wprost z serca.

Podoba mi się kameralny, intymny nastrój Twojego wiersza.
Jest bardzo ciepły i domowy.
Wypełnia go wzajemny przepływ uczuć między wami.

Całość mile rozlewa się po sercu.
Zwłaszcza wzmianka o zimnej mroźnej nocy daje wiele do myślenia jaki będzie kolejny dzień.
Zapewne słoneczny, z niewielkim mrozkiem.

No i gość oszroniony gipsówką bardzo przypadł mi do gustu

Kolejny przyjemny szorcik
Ulotny, zwiewny i po prostu miły w odbiorze.
Śnieżna bajka się spełni, kiedy razem usiądziecie przy kominku, wpatrzeni w siebie, trzymając się za ręce, szepcząc słowa miłości.
A wesoło igrający ogień w kominku będzie jak radość waszych serc.

... było nas trzech, w każdym z nas inna krew...

Świetny wiersz wspomnieniowo-rozliczeniowy.

Ująłeś w kilku akapitach swoje życie, zrobiłeś to z wyczuciem i bez lania łez.
Podoba mi się to, jak wspominasz dzieciństwo - ja też maiłem takich dwóch nieśmiertelnych kolegów, z jednym znam się do dziś
Wspomnienia to świetna sprawa - pozwalają nam wracać do krain szczęśliwych, gdzie nie było bólu i rozterek.

Ogarnąłeś swoje życie, Jarku, i dziś możesz być z siebie dumny, uważając, że rodzina najważniejsza.
Bo co bez niej znaczymy?
Nic...
A Ty masz dla kogo żyć, i ktoś żyje dla Ciebie.

A ty liż mnie, to taka piękna gra
Sztuka lizania to nie byle jaka sztuka - trza wiedzieć, co lizać, jak lizać, by druga strona miała z tego frajdę, czego lizać nie należy i w końcu lizać z przytupem!

Ważne, by giętki język był obeznany z tą sztuką, wytrenowany i elastyczny.
By jego pojawienie się wywoływało dreszcz.
Dreszcze w ciele jeszcze
Posiadacz sprawnego języka to szczęściarz - każda kobieta go kupi.
A i liżący ma też przyjemność z tego, co robi.
Zatem liżmy się, aż po czasu kres! Ole!

No widzisz, Violu, warto posłuchać doświadczonych poetów i przyjąć ich rady za dobrą monetę.
Wiersz po liftingu fajnie się czyta, w całej swej prostocie ma swój urok, bo prostota to podstawa dobrego wiersza, zjednuje czytacza, nie odstrasza, cieszy oko i duszę.

To jakiś niezwykły sweter, mniemam
Zakładany na specjalne okazje.
Wszak zimny strumień nie zdarza się codziennie.

Odchodzę zadowolony

Violu, napisałem już 10 książek, a jeśli będziesz chciała to wyślę Ci pdfy z nimi, i wtedy sobie naprawdę poczytasz myślę, że ten feeling przepadnie Ci do gustu.
To są zbiory 10 miniatur miłosnych o różnych odcieniach kochania.
Naprawdę warto zajrzeć.

-

Nie piszę, bo rzadko mam natchnienie na wiersze.
To już 9 lat, jak nic nie napisałem.
Szkoda...

Dzięki za docenienie mojej sztuki

Ahoy!

Rozpacz przebija z tych wersów, Jarku.
Utwór jest bardzo przygnębiający i dołujący.
Nie ma w nim światła.
Nie ma radości.
Jest smutek i brak radości na przyszłość.
A to niedobre...
Opisałeś to po swojemu, swoim stylem, czyli tak jak czułeś.
I to najważniejsze bo pozostaje to co pozostawisz po sobie.
A Ty zostawiasz wiele.

Gdy zaszepcze Ci magnolia, tańcz do utraty tchu melodię zakochanych, a Księżyc, ten wieczny zawadiaka, uśmiechnie się pod nosem z zadowoleniem, że jego promienie nastrajają do amorów.

Słońce może obudzić się w nas w najmniej oczekiwanym momencie, kiedy wszechmocne Przeznaczenie spłynie na nas ze swoją wolą, i wtedy jest kwiecień w grudniu, a my mamy skrzydła.

Tańcz, bo tańczysz taniec radosny i pogodny, daleki od trosk i smutków.
A cóż piękniejszego na tej ziemi w zimie, jak słoneczny taniec.
Zatem idź w stronę słońca z magnolią w dłoni

A.Seta bardzo dziękuję za miłe słowa
Tak, piszę bardzo emocjonalnie i jeśli takie pisanie Ci pasuje, to zapraszam kiedy tylko zapragniesz
Czytaj mnie dalej, aczkolwiek dwie miniaturki z tego roku są nieco nie w moim stylu, ale sam się zorientujesz

Pozdro!

To, co jedni uważają za utwory udane i wypieszczone, inni uznają za gnioty.
Pojęcie "gnioty" ma bardzo ciężki kaliber, więc póki jeszcze raz go użyjesz, zastanów się, czy nie spieczesz raka.
Ja parę miesięcy temu przestałem Cię komentować, bo owe gnioty wyczułem.
Ale co było, a nie jest, nie pisze się w rejestr.

Ahoy!

Lilu, to jeden z najpiękniejszych wierszy, jakie tu ostatnio czytałem

Bo?

Bo to czysta liryka najlepszej próby, pisana od serca do serca, wzruszająca i nastrajająca nostalgicznie i sentymentalnie.
Tak mógł napisać tylko ktoś, kto kochał jesienią.

Piękny dobór słów, bardzo poetycki dopełnia całości.
Ilekroć czytam dawnych poetów, uśmiecham się pod nosem, że byli tacy genialni.
A rosyjska nuta, w tym wypadku ormiańska, jest niepowtarzalnym pięknem, którego nikt nie jest w stanie podrobić.

Gratuluję, Lilu, niesamowitego zmysłu w doborze tekstów do tłumaczeń, ale to masz już we krwi

Ja też mam przytulny dom, gdzie każdego dnia odkrywam miłość na nowo, gdzie spędzamy z żoną szczerozłote chwile naszego życia

Dlaczego spędzisz z nim tylko chwilę za rękę, przecież warto przeżyć burzę zmysłów
Raz się żyje, więc trza z żywota czerpać garściami.
A herbatkę warto wypić, potem...