Mówiąc szczerze, zaskoczyła mnie końcówka Nie spodziewałam się takiej reakcji. A ponieważ każdy kij ma dwa końce widzę tu w dużej mierze efekt eskalacji strachu napędzany przez media głównego nurtu, z resztą przez alternatywne też. Jakie trzeba mieć pranie mózgu zrobione, żeby tak reagować na pielęgniarkę. Strach zabija racjonalne myślenie. Dla mnie w twoim krótkim opowiadaniu - dwie strony są ofiarami.
Ale dobre to jest, tekst daje do myślenia
Pozdrawiam

A ja myślałam, że jak na razie są tylko sztuczne cycki a tu masz -sztuczni recenzenci
No i jak sztuczni - to raczej nic ich nie boli
Sorry, ale nie mogłam się powstrzymać :

Nie, no ten imbir mnie przyciągnął, bo skojarzyło mi się od razu z utworem Korteza, który pewnie był dla ciebie inspiracją
Ups, to twój pierwszy wiersz tutaj, więc życzę powodzenia

Mike, jak zwykle u ciebie bardzo romantycznie, chociaż ja po przeczytaniu mam mieszane uczucia.
Nie potrafiłam pozbyć się wrażenia pewnej teatralności całej historii a już najbardziej sceny zabójstwa.
Tekst jak zwykle, pięknie się czyta i pozwala trochę zajrzeć w meandry męskiej psychiki

Ciekawy tekst, pierwsze zdanie bardzo mi się spodobało, aczkolwiek pytanie jest - czy piła dietetyczną colę czy jednak kawę z mlekiem?
Entropia twarzy - w sumie to nie byłoby to nic ciekawego, wszechświat co prawda dąży do entropii wg 2 zasady termodynamiki ale...bez przesady
Pozdrawiam.

Makowa panna?
Ja czytam bez trzeciej strofy
Kwiaty umierają w wazonach
Fajny tekst.

Widzę Mike’ u, że mogłaby się tutaj wywiązać długa dyskusja, na ten temat, ale to jest twoja wizja i oczywiście wszystko zależy od tego w jakich kategoriach będziemy ją traktować
Nie neguje, jak najbardziej są takie przypadki, jak słusznie zauważyłeś - hitlerowcy, czy mafiozi, prowadzili w domu normalne życie, bo w każdej istocie tli się jednak iskierka dobra. Oglądam właśnie serial. „Rodzina Soprano” i tam też to widać.
Twoje teksty zawsze dają do myślenia i nie są jednoznaczne z moralnego punktu widzenia, ale to oczywiście tylko na plus.
Pozdrawiam

Ładny wiersz, delikatny.
Może trochę bym go poskracała ale w całokształcie -podobasię
Pozdrawiam

Opowiadanie w twoim stylu Mike’u, jak zwykle bardzo przyjemnie się czytało. Przeczytałam również komentarze i moim zdaniem, dobrze, że nie poszedłeś w stronę szczegółów tuszowania zbrodni. Od tego mamy filmy typu Colombo czy książki Agathy Christie.
Natomiast cóż,uważam, że wymierzanie samemu kary, nie jest tak do końca chwalebne. Nic dziwnego, że nachodziły go koszmary. Czy dręczące sumienie może zagłuszyć miłość nawet największa? Tu miałabym wątpliwości. Nie zbuduje się swojego szczęścia na trupach.
A tak to trochę wyglada. Bohater uniknął kary, został znanym na cały świat pisarzem i spędził resztę długiego życia z ukochaną kobietą - swoją wielką miłością.
Coś mi tu nie pasuje. Miłość oczywiście zmienia wszystko, ale chyba trzeba się zastanowić czy ktoś zdolny do takiej zbrodni może prawdziwie nieegoistyczne kochać, no i czy należy mu się potem takie życie jak tu przedstawiłeś
Pozdrawiam

Trochę pomysłów zaczerpniętych z„Piratów z Karaibów” ale przyjemnie się czytało, lubię taką tematykę.
Co do uwag - nie wiem skąd wyskoczyła raptem ta klątwa, nie wiadomo jaka, w dodatku wcale nie zdziwiła głównego zainteresowanego. Poza tym - dusza dziewczyny musi poślubić męskiego potomka w ciele fizycznym - Umm, nie za bardzo to do mnie przemawia, ale ok. Zobaczymy co będzie dalej
Jeszcze w komentarzu używasz sformułowania - trzeci wymiar, jako wymiar duchowy...
ale trzeci wymiar jest tu na Ziemi, mamy trzy wymiary, a jak doliczyć czas, to nawet cztery

Zagderał - razem.

Pozdrawiam

Nie da się ukryć, ze pięknie napisane ale... no właśnie, zawsze jest jakieś ale.
Mam wrażenie, że chcesz „zagadać” czytelnika na smierć. Ja w połowie akapitu traciłam wątek o co chodziło na początku. Musiałabym bardzo się skupić nad tekstem, a przecież nie jest to rozprawa naukowa i mi się najzwyczajniej w świecie nie chce.
Takie w stylu „Poszukiwania straconego czasu” której to pozycji również nigdy nie udało mi się przeczytać do końca
Pozdrawiam.

Przeczytałam, więc się wpiszę
Myślałam, że zakończenie będzie jednak bardziej spektakularne. Zwykle nie istnienie to trochę mało interesujące jak na standardy SF.

Dla mnie końcówka niejednoznaczna, bo w końcu wiele rzeczy o jakie się walczy może być dlugodystansowe i właściwie nie mieć końca. Wydaje mi się, że trochę zabawiłeś się z czytelnikiem na koniec, ale fajny tekst. Dobrze się czytało.

Zaraz, zaraz. Czy to znaczy, ze oczy mają wyobraźnie? Jakoś trudno mi to sobie wyobrazić

Tytuł „ szachownica zdarzeń” to jest już bardzo ograne, w sumie tak jak nasze życie i nasze problemy. No i taki jest ten wiersz. Nic nowego. Ale i tak to jedyny jaki przeczytałam „od góry”
Pozdrawiam