Witaj, cztery pierwsze wersy - cudo. Jednak dalej nie dałeś rady, nie utrzymałeś mocy tych 4. Spróbuj. Jeśli nie dasz rady, te 4 są same w sobie znakomitym wierszem. Tak mi się wydaje.
Pozdrawiam
Ocena dla 4.

Witaj Szachu,
jak widzisz, jest sporo osób dla których piszesz.
Tak jakoś fajnie mi się zrobiło, gdy przeczytałem PS. Miladory.
Pozdrawiam

Witaj,
myślę, że to jest akurat w sam raz. Dla mnie ten i inne Twoje teksty są po prostu genialne, bo nikogo nie kopiują, lecz nawiązują do do znakomitej twórczości A. Bursy. Poruszają się w obrębie stosowanej przez Niego poetyki, czyli (tłumaczę) takiego widzenia świata, który jest charakterystyczny dla Jego twórczości. Jednocześnie otwierają inne widzenie naszego świata, bo od czasów Bursy ten świat troszkę się zmienił.
I jeszcze jedno: jestem przekonany, że niektóre komenty należy mieć gdzieś. Głęboko!
Pozdrawiam

Witaj,
uniesienia i codzienność. Ta druga dokonuje właściwej korekty wielkich liter, przecinków, metafor. A jednak... "na odwyk mnie nie stać", bo stałam się Twoją AA (jednak znaną).
I pytanie zasadnicze: czy ta osobista wypowiedź jest na tyle intersubiektywna, by czytelnik mógł się w niej poruszać z czuciem i zrozumieniem?
Tak napisany tekst jest znakomitym świadectwem uczucia zapisanego w znakomity sposób. I to sprawia, że jest to znakomity wiersz. Moim nieskromnym zdaniem.
Pozdrawiam ze zrozumieniem znakomitą Autorkę.

Witaj, to gra warta świeczki, a może i gromnicy. Jak mało kto, Ty masz to, co On miał. I masz to, co dzieje się teraz (widzisz to, czujesz - hak wie jak to nazwać). I dlatego możesz być współczesnym kontynuatorem tego nurtu twórczości. I rób to dalej, i gdy będziesz miał już sporo, próbuj to wydać. Bo to, co piszesz znakomicie przedstawia nasze czasy, które jakie są, każdy widzi, lecz prawie nikt nie potrafi strzelić celnie.
Pozdrawiam

Witaj ponownie,
zobaczyłem Twoje zdanie o Bursie. I zrozumiałem poetykę Twoich prac. Jest wzbogacona o doświadczenia tych lat, kiedy Go już nie ma.
O Bursie pisałem pracę magisterską.
Pozdrawiam

Witaj, nie jestem od prozy, lecz miniatury jakoś mnie ciekawią, więc:
tak sobie pomyślałem, że Twoje teksty to sztuka kampu, z jednoczesną ironią na jej temat. To budowanie banału na banale i zaprzeczanie temu banałowi. Zazwyczaj mężowie biją żony, tu jest odwrotnie i to buduje całość sytuacji. I wbrew pozorom, z literackiego punktu widzenia, to jest wysoka sztuka - operowanie schematami w ich warstwie meta wymaga czegoś więcej niż poprawności przecinkowej. I zaryzykuję twierdzenie, że jest to jakiś rodzaj prozy poetyckiej. Nie wiem jakiej i nie chce mi się dalej tego rozwijać. Powodzenia tu i nie tu.

Witaj,
a jaka była ta zjedzona połówka? Pokusisz się, aby ją stworzyć? To może być temat konkursu na tym portalu.
Pozdrawiam

Witaj,
teraz dopiero zaskoczyłem. Sorki, że tak późno. Dzięki za koment do foty "Norwegia 1".
I popatrzyłem na Twoje wiersze. I znalazłem jeden. I jest cudowny. I to ten u góry. To taki "prościuchowaty" wiersz. Takie sprawia wrażenie. I dlatego jest świetny. Taki mały bzdecik, a tyle w nim poezji tak świetnie zapisanej. To czysta poezja! I tego możesz być pewna!
Pozdrawiam

Witaj,
z Twoich wierszy bije prawda i moc. Wyobraźnia szaleńczo logiczna zestawia obrazy świata, który chcesz zrobić pięknym. I ten k... świat z mieniasz w świat Twojego wewnętrznego piękna, które pieczołowicie hodujesz. To jest poezja. A Ty poeta. To cholernie dużo: te dwa na raz!
Zobacz, co Ci napisałem o "Bezsłowiu" i o "Wierszach".
Pozdrawiam

Witaj, Jesteś poetą. To pewne. I znowu wszedłeś Wiolinie w metajęzyk. I tu , moim zdaniem, zupełnie zbyteczne jest "Przemierza wolne od słów przestrzenie,", bo tytuł "Bezsłowie" już kieruje odbiór na obrazy, a nie na słowa (metasłowa).
Zrobiłbym tak: A jednak znów maluje kwiaty (po wyrzuceniu przemierza...przestrzenie).
Ostatnie zdanie otwiera zupełnie inną przestrzeń: cenę, którą ktoś kiedyś zapłacił za słoneczniki. To strach, czy pewność, że nigdy tak daleko?
Pozdrawiam

Witaj, wspaniały wiersz. Wiersze o wierszach to słynny metajęzyk. Tu obraz zastąpił ów metajęzyk i dlatego jest to znakomity tekst. I jak się przekonałem nie jest odosobniony.Popatrzę dokładniej na inne.Pozdrawiam

Witaj, szczera prawda: lepiej być wkurwionym niż umarłym.
Pozdrawiam

Witam szanownych dyskutantów,
polecam trening poetycki w postaci zapisu automatycznego. W pisaniu i recenzowaniu.

Witaj, trochę czasu upłynęło... Trafiłem na ten wiersz i:
Każdy ma prawo do własnego świata. I jakoś stara się go opisać. I pojawiają się dwie kwestie:
1. Czy ten świat ja akceptuję?
2. Czy akceptuję jego opis?
Jest w tym wierszu naturalna DOBROĆ. I jest dobrze opisana.
Tu jest wielka odwaga (świadoma, czy nie - to nie ma znaczenia). Odwaga, by w tych k... czasach zdobyć się na "sentymentalizm", czyli powiedzenie wprost o prostych, lecz z całą pewnością niebanalnych (wbrew pozorom) sprawach. Inaczej: w naiwności (zamierzonej, lub nie - to bez znaczenia) - tkwi wielka siła tego wiersza. Więc oczywiste, że jest bardzo, ale to bardzo dobry.
I z całą pewnością jest to wiersz dla Poke.
I to na tyle.Bez dyskusji!