Hej!

Cóż za masakra! Nie tyle dreszczyk, co dreszczysko przewaliło się po moim karku.
Opowieść absurdalna, co mi się bardzo podoba. Uwielbiam niedorzeczności - być może właśnie dlatego pracuję w gimnazjum ...
Styl całkiem niezły, chociaż błędów dość sporo . Robisz wiele powtórzeń. Zwłaszcza na początku opowiadania. Pozaznaczałam tylko niektóre. Domyślam się, że od czasu do czasu jest to zabieg celowy. Brakuje Ci jednak konsekwencji, więc albo postaraj się ich unikać całkowicie, albo opracuj sobie system. Dobry system nigdy nie jest zły .

Ale do rzeczy (część błędów wytknęli Ci już moi poprzednicy):


Powtórzenie.

Przecinek przed "jak".

Powtórzenie.

Przecinek przed "gdzie".

Przecinek przed "bo".

Przecinek przed "że".

Powtórzenia.

Kolejne "może".

Przecinek po "zakręcie" i "przyszliśmy".

Brak "ę".

Przecinek po "dokładnie".

Przecinek przed "że".

Przecinek po "zmarła".

Przecinek przed i po "miotaczach".

Popieram akacjową agnes - nie lubię bohatera, bo kto to widział, żeby kopać psa.
Ale tekst przefajny . Gratuluję pomysłu i mam nadzieję, że nie zboczysz z drogi absurdu.

Ściskam dreszczyście
Aśka

Wierszybajko,

polećmy od początku, a potem skupimy się na odczuciach i wrażeniach.

Jak dla mnie brzmi trochę dziwnie. Napisałabym bez "już".

Powtórzenie.

Kolejne powtórzenie.

I następne.

I jeszcze jedno.

Tutaj powinien być znak zapytania.

Cudzysłów.
Mogłabym jeszcze dorzucić kilka powtórzeń z "mieć" i "być", ale się lękam ...
Wybacz wytykanie Ci potknięć, ale skrzywienie polonistyczne nie daje się niczym naprostować . Moje dzieci w gimnazjum "kochają" mnie za to dogłębnie.
A teraz trochę o wrażeniach.
Podoba mi się, chociaż ja chyba jakaś toporna i mało skomplikowana jestem, bo nie potrafię wpaść w klimat poetyckiej zadumy. Te białe skórki są dla mnie zbyt horrorowate i przygnębiające. A końcowa prośba siostry zmroziła mi krew w żyłach (muszę się teraz przesiąść nieco bliżej kaloryfera i odtajać).

Przesyłam buziaki ogromne
i mam nadzieję, że nie pozostawiam Cię w nastroju anty-Mruczołowym.
Aśka

Blaszko,

to ja też pozapełniam trochę pustkę . Mnie się bardzo podoba Twój styl. Niektóre zdania budujesz w dość nietypowy sposób, tak więc popadłam nad nimi w delikatną zadumę. Hm mm....... Wrzucasz wtrącenia tam, gdzie by mi one nawet do głowy nie przyszły. Nad pierwszymi kilkoma przecinkami podrapałam się nieco po głowie, a potem, jak już ruszyłam z kopyta, okazało się, że to wstawka i niepotrzebnie mierzwiałam włosy ...
Poczucie humoru też mi się podoba. Chociaż przyznaję szczerze, że to nie moje klimaty. Trochę mi tam za mroczno . Wolałabym więcej optymizmu. Ale cóż - takie już moje skrzywienie .

Ściskam serdecznie
Aśka

Dziękuję ślicznie za komentarze. Zdążyłam już zapomnieć, że napisałam ten tekst, a tu proszę... Jaka miła niespodzianka .
Co do nerwów związanych ze spóźnieniem się do pracy... Trzeba być nauczycielem, żeby to zrozumieć ...

Pozdrawiam wszystkich przeserdecznie
Aśka

Dziękuję serdecznie, Zajacanko .

Pozdrawiam bardzo, bardzo gorąco
M.

Zola,

jestem zachwycona !
Pomysł i wykonanie... Czapka z głowy!

Pozdrawiam serdecznie i życzę samych sukcesów
M.

Dzięki, Wasinko!

Ty to kochana kobieta jesteś. Jak już coś skomentujesz, człowiekowi od razu skrzydła u ramion rosną .
Popoprawiałam błędy, żeby sprowadzić się nieco na ziemię .

Serdecznie pozdrawiam
M.

Hej!

Dziękuję za komentarz . Jak to się mówi: "Źdźbło trawy dostrzeżecie w cudzym oku, a belki we własnym nie widzicie" . Biję się w pierś i śpieszę poprawiać błędy.

Pozdrawiam serdecznie
M.

Dziękuję za miłe komentarze.
Pozdrawiam serdecznie, słonecznie i wakacyjnie...
Aśka

Dzięki Wasinka!
Kochana jesteś. Biję się mocno w pierś za to "nieważne" . Chyba musiałam być nieźle zamojtnięta , że tego nie zauważyłam wcześniej. Ręka powinna mi uschnąć za kaleczenie ojczystego języka . To w końcu tylko ja - polonistka !
Buziaki przeogromne!
Jeszcze raz dzięki ,
A .

Witam!
Dziękuję za komentarze.
Tekst wcale nie jest dla dzieci. Moim zamysłem było napisanie go w konwencji bajki, ale tematyka jest jak najbardziej poważna. To taka satyryczna groteska na ówczesny świat. . Być może puenta wypada nieco pesymistycznie , ale tak miało być .
Pozdrawiam serdecznie,
A.

Dzięki!
Niedokładnie o to mi chodziło (chciałam akapity), ale tak też może być .
Papatki,
A.

Dziękuję za miłe słowa . Tekst był poszatkowany, ale przy wklejaniu go tutaj zjadło mi wcięcia . Nie mam zielonego pojęcia, jak się tutaj robi akapity .
Pozdrawiam serdecznie,
A.

Witaj!
Tekścik wcale zgrabny . Nawet ciekawy, jeśli ktoś lubi klimaty tego typu . Ja nie lubię , ale dojechałam do końca, co możesz poczytywać sobie jako komplement ...
Poza tym za uśmiercenie nieszczęsnego karła masz u mnie przechlapane. Jak mogłeś! On taki fajny był . Na dodatek sposób, w jaki to uczyniłeś...

Z punktu widzenia poprawności językowej, to pojechałeś po bandzie, że ho, ho ! A przecinki, Kolego, to gdzie ? Przytaczam tutaj tylko kilka rzeczy, które najbardziej rzuciły mi się w oczy (nie starałam się jakoś szczególnie rozdrabniać):
"i… poczuł że zwymiotuje." - przecinek przed "że";
"Timon nie chcąc patrzyć na kreaturę, zajął miejsce" - przecinek po "Timon";
"z pogardą popatrzył na starszą kobiete i krzyknął" - "kobietę" zamiast "kobiete";
"Mogłaś jeszcze chwile poczekać!" - "chwilę" zamiast "chwile";
"- Idź, idź sobie… - Odpowiedziała zawstydzona staruszka" - "odpowiedziała" małą literą;
"Timon widział jedynie kątem oka że znajdowało się tam jakieś pokrętło." - przecinek przed "że";
"Dokładnie sprawdził na krześle przed nim czy nie ma czegoś podobnego, dość długo macał go nieporadnie palcami ale chropowata powierzchnia nie dała się ani otworzyć, ani wyszarpnąć ani nawet zaczepić. " - przecinek przed "czy"' kropka po "podobnego", przecinek przed "ale", przecinek przed ostatnim "ani";
"próbując zobaczyć co robi pasażer przed nim." - przecinek przed "co";
"No ile chciał by pan jeszcze jechać!" - z tego, co wiem, "chciałby" pisze się łącznie;
"spytał Timon lekko uśmiechając się." - przecinek przed "lekko";
"- No… nie wiem – widać że pytanie lekko zbiło go z tropu, ale po chwili dodał" - "Nie wiem." wielką literą i kropka, "Widać" wielką literą, przed "że" przecinek;
"- Może dla Ciebie przyjacielu, ale do rzeczy, daję Ci wybór. Ile? Opowiedz szybko bo sam zdecyduję." - "ciebie" małą literą, "ci" również, przed "bo" przecinek;
"Wszędzie latały liście a autostrada którą jechali, wydawała się jakby była wycięta w chmurach." - przed "a" przecinek, przed "którą" i przed "jakby" również;
"Żerdzie drzew co chwile rozbijały się o autobus" - "chwilę" nie "chwile";
"Pasażerowie spokojnie oglądali zjawiska atmosferyczne gdy kierowca walczył aby nie zjechać z kursu." - przed "gdy" i "aby" przecinek;
"Wydawało się że lada moment" - przed "że" przecinek;
"i przeróżnym złomem który huragan ukradł z okolicznym lasów" - przed "który" przecinek;
"Timon próbował zorientować się gdzie są" - przed "gdzie" przecinek;
"wydawało się że do zbiornika klepsydry wciąż dosypywany jest piasek" - przed "że" przecinek.

Wybacz! Te typy tak już mają ... Ale jak poprawisz, od razu będzie się lepiej czytać. Mam nadzieję, że nie masz mi za złe mojego "zboczenia" zawodowego.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za dostarczenie miłej lektury (chociaż tego karła mogłeś sobie jednak darować :smilewinkgrin,
A.

O rany!
Przeczytałam, ale musiałam się bardzo wysilić, żeby skoncentrować się na sensie utworu. Jak dla mnie zbyt odjechane. Chyba moje "naturalne wyobrażenie hipnagogiczne" dzisiaj szwankuje. Jest tutaj tyle dziwnych sformułowań, że aż trudno powiedzieć, czy ta dziwność ujęta została w odpowiedni pod względem językowym sposób.
Znalazłam trochę powtórzeń i błędów interpunkcyjnych.
Poproszę o prostszą wersję. Mój nieskomplikowany i pospolity umysł się przegrzał...
Pozdrawiam serdecznie,
A. (kobieta o nieskomplikowanym i pospolitym umyśle)
Ps. "Odkłada nadgryzione palce na później." - to chyba jakiś horrrror...