Hej!
Dziękuję pięknie za komentarze!
Podziękowałabym wcześniej, ale koniec roku się zbliża, więc ręce mam poutykane w tysiącu jeden spraw i z żadną nie nadążam.
Co do wizgnęło... Nie wiem, z jakiej to gwary. Nie dam sobie głowy odrąbać, ale wydaje mi się, że gdzieś to już słyszałam. Przyznaję jednak szczerze, że uwielbiam tworzyć neologizmy. Nie panuję nad tym i nawet nie próbuję tego kontrolować.
Co do poprawek... Za propozycje zmian również bardzo dziękuję. Teraz dopiero widzę, co trzeba. Zabiorę się do szlifowania w pierwszym spokojnym dniu, jaki mi się uda wyszukać...
Jeszcze raz cieplutko pozdrawiam,
mruczol

Witaj Wodniczko!
No, no! Ale tutaj wrze! Ja chyba jakaś nienormalna jestem :, albo skrzywiona inaczej , bo mnie się podobało. Szczerze! Wybacz, zwykła, szara polonistka może się nie znać. Na krytyka się nie nadaję. Niemniej jednak - jestem za! Fajny tekst i ciekawy pomysł (jak dla mnie). Smutne to niby trochę , ale posiada optymistyczne zakończenie , więc wpadłam pod swój klimat.
Brak mi tylko wyjaśnienia co do przyczyny stanu głównej bohaterki i podszlifowałabym ostatni akapit.
Moja rada - nie słuchaj Ich! Poprawiaj, co wskażą i rób swoje. Nam, szarym czytelnikom, się Twoja twórczość podoba!!!
Miłego dzionka ,
mruczol

Witaj Wodniczko,
jest trochę rzeczy do doszlifowania, ale to już wypisali komentujący powyżej. Skorzystaj z nich, dopracuj i będziesz miała tekst, że mucha nie siada .
Mnie się podoba. Bardzo! Czyta się przyjemnie i jest happy end, a ja mam świra na tym tle i nie przyjmuję smutnych zakończeń.
Jak dla mnie - jesteś wielka . Gratuluję wyobraźni!
Papatki ,
mruczol

Wodniczko,
podobało mi się bardzo . Wstyd przyznać, ale ja nie żadne obozy pracy i domy publiczne, ale kosmiczne s-fiction miałam przed oczami . Coś jakby "Wyspa", albo inne takie...
I mnie zaskoczyło. Może niedorozwinięta jestem, polonistki tak mają.
Fajny tekst, świetnie się czyta. Zaraz sięgnę po następny (Twój, oczywiście).
Pozdrawiam cieplutko,
mruczol

Hej!
Naprawdę fajny tekst ... Nie lubię smutku, wolę rwący potok radości i w ten sposób aż do ostatnich akapitów coś we mnie krzyczało w ramach protestu. Ale optymistyczne zakończenie wprawiło mnie w nieco lepszy nastrój.
Umiesz stopniować napięcie i nie odkrywasz od razu wszystkich kart. To wciąga. Tak trzymaj!
Pozdrrrrrrrrrrawiam cieplutko ,
mruczol

Łał ! Piękne!!!!!!!! I smutne...
Nic nie zmieniaj!
Pozdrawiam cieplutko,
mruczol

Podoba mi się, chociaż nie moje klimaty. Do mnie dociera to, co rymowane (Mickiewicz, Słowacki, Leśmian...). Zboczenie takie .
Pozdrawiam

Hej!
Dziękuję za komentarze!!!!!!!!
Co do mojej pracy... Nie ma czego podziwiać. Przynajmniej wesoło jest. Początki były wprawdzie trudne, bo nawet w najśmielszych wyobrażeniach nie sądziłam, że dzieci mogą robić taaaaaaakie rzeczy, jakie robią , ale później się przywyka.
Co do Harrego Pottera... Nie czytałam. Znam z filmu, ale nie przepadam za nim.
Jeszcze raz dziękuję za sugestie poprawek.
Pozdrrrrrrrowionka,
mruczol

Ps. Tak , tytułowe MRUCZOŁY to nazwa kotów. Nie wiem, skąd mi się wzięło.

Celina, to nie czarnowidztwo. To realia! Jestem nauczycielem, kocham swoją pracę, kocham dzieci i przyzwyczaiłam się do podniesionego poziomu adrenaliny na co dzień.
Lubię, kiedy jest wesoło i zamieszanie mi nie przeszkadza. Jestem taki nauczyciel z powołania i na dodatek brak adhd u dzieci w gimnazjum uznałabym za zjawisko niepokojące...
Adela, dziękuję za sugestie. To kilk, klik było mniejszą czcionką, ale mi tutaj nie weszła. Postaram się jutro nanieść poprawki, bo już dzisiaj nie dam rady.
Pozdrrrrrrrrrawiam serdecznie,
mruczol

MamaMuchomorka i Azazella, dziękuję za komentarz. Doceniam szczerość i wezmę uwagi do serca.

julass, dzięki za tę dawkę młodzieńczej wyobraźni. "Ciało wprawdzie stare, ale duch wciąż młody"...
julanda, pozdrowka, niech śmiech będzie z nami!