Kochani,
Dziękuję za komentarze. Oba. I ten dobry i ten mniej dobry
Rzadko tu zaglądam, stąd opieszałość w odpowiadaniu.
W ogóle rzadko piszę. Choć może coś się tu niebawem pojawi. Kto wie...
Pozdrawiam serdecznie,
Niczyja

Dziekuję, Lilah.
Po bardzo długiej nieobecności...

Serdecznie dziękuję

Bardzo ładny, zmysłowy tekst muszę przyznać.
Przeczytałam jednym haustem

Kochani, skroplami, retro i Lilah,
Trochę spóźnione, a nawet bardziej niż trochę spóźnione podziękowania przesyłam za komentarze.
Jakoś tak życie się układa, że nie piszę, i nie zaglądam tak często na PP jak dawniej.
Może kiedyś to się zmieni. Kto wie.
W życiu wszystko jest możliwe... Dopóki śmierć finalnie nie przekreśli wszystkich możliwości.
Niczyja

Bardzo ładny wiersz, bardzo ładne tłumaczenie, Lilah

Uchachałam się z rana, a to bardzo ważne, by miło zacząć dzień

Cieszę się, Maaaczku. Zatem zapraszam
Co prawda od dłuższego czasu nie piszę nic nowego, ale może to się zmieni. Kiedyś...

Niczyja

Witaj Maaczku
Kopa lat...
Odgrzebałes mój tekst sprzed ponad dwóch lat. Taka staroć, a jednak wciąż żywa. Wszystko co napisałam jest częścią mnie i nigdy nie umrze (dla mnie).
Zgadzam się z Tobą w zupełności:

Pięknie to napisałeś... i dziękuję, że do mnie zajrzałeś

Niczyja

Zolu, to ja dziękuję
Niczyja

Zolu,

Już sobie poradziłam. Właśnie w tej chwili tekst stał się gotowy.
Pomogły Twoje wskazówki, za które bardzo dziękuję

P.S. Tak właśnie zrobiłam.
Dobranoc,
Niczyja

Dziękuję panowie za komentarze

Michale Tobie za bardziej pochlebny, Latawcu za bardziej krytyczny.
Wszystko w życiu jest potrzebne. I pochwała i krytyka, czyli różnorodność.

A ułomna kobieta poruszyła mnie swoim chartem i siłą. I w mojej głowie od razu zaiskrzyło i pojawiło się idealne połączenie kontrastów, lekkiej piosenki i jej niełatwego życia i dlatego powstał ten tekst.

Dobrej nocy
Niczyja

Piekny wiersz.
Tak wyrazisty i delikatny jednoczesnie...

DoCo!
No Ciebie jako mojego ulubionego autora nie mogłam nie przeczytać.
Wydrukowałam sobie Twoje opowiadanie z zamiarem czytania go w weekend, który spędziłam w górach. Taki był zamiar, ale...zanim dojechałam do Wrocławia, daleko jeszcze przed górami opowiadanie już było przeczytane. Oj, DoCo, niezłe z Ciebie ziółko tak mnie wkręcić w Twoje słowa
To tyle z pozytywów.
Poza tym, że czytało się szybko i momentami chwytałam się za boki ze śmiechu, opowiadanie nic nie wniosło w moje życie. Żadnej głębszej myśli, poruszenia zmysłów.
Taka wesoła, czasem z kwaśnym smakiem opowiastka do dalekiej i nużącej podróży. Ale takie tez muszą być, też są potrzebne.
Miło było i do następnego.
Niczyja

Michale, ależ nie ma się o co obrażać (jeśli tak się stało), ja zawsze piszę prawdę. Tak mam, po prostu.
Znam większość Twoich opowiadań i to, na tle innych wygląda blado i przeciętnie. Nie zostało nic we mnie, żadnych wrażeń.
Zaskocz mnie! Spraw, że coś we mnie tąpnie i obudzi z uśpienia (może to być zarówno uśpienie pozytywne, jak i negatywne). Niech Twój kolejny tekst sprawi, że będę o nim myśleć długo jeszcze po przeczytaniu i coś na zawsze we mnie po nim zostanie...
W każdym razie życzę Tobie i sobie takiej lektury.
Tak było w przypadku kilku Twoich opowiadań, które pamiętam do dziś.
Były przepiękne, przemocne, choć niekoniecznie szczęśliwe, na ludzki zwyczajny sposób rozumienia.
Ale ja lubię niezwyczajności i niezwykłości
Zatem pisz...Kibicuję.

Trzymaj się, Michale.
Niczyja