Skoro namawiasz i tak ładnie prosisz, Zolu
Buziaki,
Niczyja

Zredagowany i gotowy w dalszą drogę
Może ona właśnie? Zobaczymy
Buziaki,
Niczyja

Piękny wiersz...
Pełen niejasności i niedopowiedzeń. Prawdziwa poezja

Zolu, wiem, że nie. Nawet przez chwilę tak nie pomyślałam
Na pewno masz rację i wierzę Ci na słowo, tylko ja ostatnio jestem taka zmęczona. Bardzo zmęczona i nie mam siły na rzeczy, które kiedyś sprawiały mi ogromną nawet przyjemność.

Może odnajdę w sobie zew, który pozwoli pochylić się ponownie nad tekstem. Z tego co piszesz, to niewiele mu brakuje, dobre szlify, zmiana narracji, ale na to musi przyjść czas. Wszystko ma swój czas, nawet biedronka, która wie, kiedy usiąść na Twojej dłoni, by radować oczy.

Apropos tekstu, Werka ma się dobrze zarówno w opowiadaniu, jak i realu
Masz rację, całkowitą rację apropos narracji.

Pozdrawiam już lipcowo,
Niczyja

Droga Zolu,
Dziękuję za mądry i cenny komentarz, sama jednak nie wiem jak się do niego ustosunkować.
Tekst pisałam z myślą o dzieciach, z przesłaniem niejednym. A na pewno takim, aby dbały o ząbki, nawet te mleczne, bo po nich już będą tylko te ostatnie.

Absolutnie nie krytykuję czytelniczej pasji, jestem jak najbardziej za, ważne jest jednak, żeby toaleta służyła tylko swoim celom
Miałam kiedyś takiego wujka, nadal mam. Ale to już zupełnie inna historia.

Pozdrawiam serdecznie w piękną, księżycową noc,
Niczyja

Cieszę się bardzo, al-szamanko
Mam nadzieję, z tą właśnie myślą go napisałam.
Mleczaki, to są mleczaki

Pozdrawiam dziś, jeszcze zdążyłam.
Niczyja

Dziękuję, Antoni, za wizytę i pozostawienie komentarza.
Cieszy mnie, że tekst mimo swojej płytkości, spodobał Ci się.
Niczyja

Dziękuję, drogi Antoni, za garść cennych uwag.
Uwzględnię je oczywiście, bo masz rację
Spieszyłam się, pisząc, po prostu.

Pozdrawiam znad parującego kubka kawy.
Niczyja

Ciekawa historia.
Rzeklabym, ze porywajaca

Witaj, Antoni,
Tak sobie pomyślałam, że skoro jesteś Antonim (może prawdziwym?), to powinieneś przeczytać moje opowiadanie o polnych kwiatach. Zachęcam, choć nie przymuszam

A wracając do Twojego powyższego komentarza, bardzo się cieszę, że ten mój smutny tekst przypadł Tobie szczególnie do gustu. I bardzo uważnie zapoznałam się z uwagami.
Teraz wszelaką naukę chłonę jak gąbka, jestem otwarta na świat i to co mnie otacza.
Wszystko jest ważne i ma sens, nawet ostatnie jabłko, które zostało w koszyku kiedyś pełnym. Czerwieni się i błyszczy, czekając na ostatniego/nią.

Pozdrawiam,
Niczyja

Dziękuję, Darconie, za spojrzenie okiem znawcy na mój tekst.
Przyznam szczerze, że sama nie dostrzegłabym tych wszystkich niuansów i faktów, które Ty z łatwością "wyniuchałeś".
Tym samym, odświeżyłeś moje widzenie własnego utworu, za co serdecznie Ci dziękuję

Autorowi wydaje się często, że jego praca jest doskonała, a w rzeczywistości może być zupełnie innaczej. Teraz rozumiem, czemu ostatnio wszystkie moje teksty lądują na dolnej półce.
Są po prostu dalekie od doskonałych.

Pozdrawiam,
Niczyja

Zatem, dziękuję i do zobaczenia kiedyś jeszcze pod moją/Twoją bajką lub nie bajką, Antoni
I dziękuję za kilka pomocnych uwag. Autor sam nie dostrzeże takich rzeczy, prawd, które zobaczy Czytelnik.
Może znajdę czas by ponownie przyjrzeć się tekstowi i nanieść sugerowane przez Ciebie poprawki. Zobaczę...

PS. Nie czekałam. Naniosłam od razu.

A tymczasem, pozdrawiam,
Niczyja

Będę wulgarna.
Faceci myślą fiutem... To prawda stara jak świat.
Wystarczy, że poczują chuć do nowej suki, stara już idzie w odstawkę. I nieważne, że są razem lub tworzą długoletni nawet związek. Gdy pojawia się perspektywa umoczenia lub regularnych umoczeń, nie liczy się nic. Płacz, rozpacz porzuconej, przyjaźń która pozostała gdy gorączką uczucia przygasła.
Liczy się tylko nowa suka.

Tak jak tutaj, ona go nadal kocha i jest zazdrosna, a on ma ją głęboko w dupie. Ona łudzi się nadzieją, że coś może jeszcze kiedyś...a on już jest w innej dziurze. Obcej i przez to kuszącej.

To tyle z mojej strony.

Maczku, jesteś, ponownie
No jako, że Petersburg zbudowano na podmokłym gruncie, myślę sobie, że skał tam chyba nie ma, ale o szczegóły trzeba by spytać naukowców od tych spraw (geologów?).
Widzę, że zapoznałeś się dokładnie z częścią o Moskwie, jak i Petersburgu. I o to chodzi! Żeby poznać całość wyprawy.
Nie, nie widać żeby miasto położone było na wyspach, są oczywiście kanały i mostki, ale takie mogą być wszędzie. Nie jest odczuwalna wilgoć, ani zapachy jak w Wenecji. Może dlatego, że tu tak naprawdę nie było jeszcze wiosny.
Wymieniłeś wszystkie te miejsca, w których byłam, a może też tam byłeś (myślami) ze mną
Kontaktu z miejscowymi faktycznie za dużo nie było, bo to jednak był zupełnie inny niż moje indywidualne wyjazdy, podczas których staram się nawiązywać kontakty z miejscowymi. Ale myślę, że kiedyś będzie ciąg dalszy Rosji... wtedy nadrobię zaległości.
A, że mi się spodobało, to oczywiste przecież jest. A, że Tobie również, bardzo się cieszę
Proszę bardzo, Maczku, i cieszę się, dostarczyłam Ci możliwości wirtualnej podróży do miejsc jeszcze Ci nieznanych Wędruj zatem, a ja z Tobą z pamięci będę wędrować.
PS. To zrozumiałe, dlaczego

Pozdrawiam z rosyjska,
Niczyja

Jago, witaj
Taką staroć mi przypomniałaś, kiedy to było...
Wspomniany przez Ciebie film kojarzę, podobał mi się. Grał tam chyba Keanu Reaves, przystojniaczek
Dziękuję, i cieszę się, że Ci się podoba ta miniaturka.
Moja bohaterka nie wierzy w siebie, ma całą masę kompleksów i jest przekonana o własnej nieatrakcyjności, dlatego nigdy nie uczyni pierwszego kroku. Stać ją tylko na marzenia i miłość bez wzajemności.

Pozdrawiam równie ciepło,
Niczyja