Witaj Quentin'ie,
Ja też, cały czas, mam mieszane uczucia czytając moją "Maję". Wywołuje we mnie silne emocje.
Dlaczego Maja? Bo tak mi podpowiedziała moja wyobraźnia, taki pomysł zaistniał w mojej głowie, sam przyszedł...
Pisanie o człowieku, wolałam tego uniknąć. To byłoby zbyt banalne, oczywiste, a tak jest (uważam) bardziej tajemniczo, ciekawiej.
Dziękuję za komentarz

Odpowiedź jakaś zawsze istnieje, nawet jeśli my jej nie znamy sami...
Pozdrawiam, Niczyja

Trochę szalona ta Wielka Miłość, a raczej on jest szalony, dziwny, nienormalny.
Od razu nasunęło mi się silne skojarzenie z książką "Myszy i Ludzie" Steinbecka.
A może na niej się wzorowałeś/aś...

W każdym razie ciekawa miniatura, pozostawia po sobie ślad po przeczytaniu...
Pozdrawiam, Niczyja

Podoba mi się ten wiersz, właśnie przez to, że jest taki prawdziwy. Nie oszukuje, nie ściemnia, nie słodzi, pokazuje życie (i miłość) takie jakie ono jest.
Pozdrawiam, Niczyja

Po prostu świetne!
Kusisz. Moja wyobraźnia poszła w zupełnie innym kierunku... niż Ty sugerujesz. I o to chodzi
Pozdrawiam.

Berni (wybacz, że skróciłam Twój nick),
Piszesz, że zabawny tekst. Może... Teraz z perspektywy czasu inaczej patrzę na to co napisałam. A lampka czerwonego wina jeszcze bardziej zmienia punkt widzenia Z Twoich ust padły mocne słowa, że "jestem bardzo niesprawiedliwa wobec Filipa". Czyżby? No tak, facet, bo zakładam, że nim jesteś, zawsze będzie bronił faceta - choćby konika polnego.
Każdy odczuwa pożądanie, to normalność na tym nienormalnym świecie.
Dziękuję za odwiedziny i komentarz. Zajrzę do Ciebie kiedyś.
Pozdrawiam, Niczyja

Purpurze Drogi,
Ależ się rozpisałeś
Lubię takie długie, budujące komentarze. Odpowiadź na Twoje końcowe pytanie brzmi: NIE. Taki krótki, przesłodki komentarz niczego by mnie nie nauczył. Zamknąłby mi tylko usta i pozostawił w zachwycie nad samą sobą. A tak nie jest i nigdy pewnie nie będzie. Teraz już wiem, że wolę pouczającą krytykę, niż kadzenie i pustosłowie.
Tę opowieść, jak się zapewne domyślasz, napisałam bo miałam taką silną potrzebę. Temat może Ci nie podpasował, cóż, takie jest życie. Jedni wolą blondynki, inni szatynki. Jedni literaturę akcji, inni refleksyjne teksty...
Zzuć - znaczy zdejmować i dotyczy tylko obuwia (nie ubrania.
"Z warkotem zamkniesz komputer" - musisz mieć bardzo stary model, skoro przy zamykaniu wydaje dźwięki warczenia, nie wiem czemu, ale kojarzy mi się z psem
Hmm, każdy na coś czeka... Ty na mój CIEKAWY tekst, ja na coś innego... Maja też czekała, i gdyby sama nie wzięła sprawy w swoje ręce, to zakładam, że nigdy by się nie doczekała pocałunku, prawda?
Wyciągnę wnioski, a jakże, tylko chwilowo brakuje mi impulsu, choć pomysł już prawie gotowy.
PS. Przepraszam za moją nocną głupawkę, do jutra mi przejdzie. Obiecuję! I znów będę śmiertlenie poważną... Niczyją

Purpurze,
Dziękuję za komentarz i cieszę się, że tekst w jakimś stopniu zadowolił Ciebie

Nie wiem co to znaczy przycisnąć pomysł. Rozwiń proszę Twoją myśl.
Uściślę również, że nigdzie nie jest napisane wprost, że oni się "bzykali". Piją nektar, nie sok!
Buciczki miały być i tak pozostaną

Choć Twoje uwagi są miłe, jak zazwyczaj, to wzbudziły we mnie złość.
Bajeczka nie miała być wcale miła, miała pokazać smutek Mai. Jak ona cierpi, i że ma złamane serce. Postaw się w jej sytuacji, przynajmniej spróbuj. Ona prosiła, jak kobieta, on jej odmawiał, nie tłumacząc dlaczego. Co ona mogła sobie pomyśleć? No co? Zapewne poczuła się brzydka, nieatrakcyjna i odrażająca jak trędowata... i tak to sobie tłumaczy, że dlatego jej nie chciał.

Pozdrawiam, Niczyja

Sama łyżeczka może być różnie rozumiana

Wybrałam groteskę, bo to mi najbardziej pasowało.
Bycie szczęśliwym, to chyba najtrudniejsze zadanie do wykonania, dla wielu z nas nieosiągalne.

Dziękuję za komentarz i cieszę się, że Ci się podobało.

Pozdrawiam, Niczyja

Dziękuję i cieszę się

Witaj Purpurze (KBP),

Jaki ciepły i słodki komentarz, taki pozytywy i zachęcający. Dziękuję bardzo!

Cieszę się, że „Dupowaty…” podobał Ci się i trafił w Twój gust

Tak, mówiłeś tak, gdzieś, kiedyś, ale czy to byłam ta sama ja? Podoba mi się Twoje określenie, mięciutko, puch, w stosunku do mojego pisania. Bardzo!

Piszę tak, jaka sama jestem… Pisanie przecież jest odzwierciedleniem naszych myśli, wnętrza, historii, przeżyć, pragnień, lęków…

Tak, pieściłam mojego „Dupowatego…” uważnie i troskliwie, starałam się zadbać o szczegóły.

Chętnie zapoznam się z twórczością DoCo, ale dziś już nie zdążę zacząć, bo wybieram się na dłuuuugi urlop. A propos wymyślania historii to dziś, właśnie dziś, narodził się w mojej głowie tytuł i pomysł na… niegrzeczne opowiadanie i swawolących nieco bohaterów… Będę miała czas na myślenie o fabule, gdzieś tam daleko w górach…

Nigdy nie popadnę w samozachwyt, nie ja. Dziękuję raz jeszcze za przefajny komentarz

Mi również podobały się wynotowane przez Ciebie cytaty i pisząc je w tekście, śmiałam się do siebie na głos

Pa,
Niczyja

Jest dużo racji w tym, co napisałeś/aś. Tylko... nie jestem wojskowym.
Acz podziękować za życzenia nie omieszkam.
Niczyja

Pragnienie, spełnienie, zawstydzenie, rozstanie.
Fajnie i płynnie stopniujesz i budujesz nastrój tego spotkania, ich dwojga.
Słodko-gorzkie, takie jak lubię
Niczyja

Dziękuję bardzo za komentarz i przewybornie cieszę się, że się podobało
To jedno z moich ostatnich opowiadań.
Życie ma słodko-gorzki smak i takie są moje teksty.
Proszę bardzo i pozdrawiam,
Niczyja

Fajne. Z poczuciem humoru

ładne... skąd ja to znam?

Bardzo dobry krótki tekst. Wywołuje emocje i o to chodzi...